ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Forum sayfaları sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç erkek kız arkadaş bul

21 Mayıs 2024, Salı 22:54

ChatCity Forum Chatcity Forumlarında mesaj yazmadan önce Forum Kurallarını mutlaka okuyunuz... En İyiler  Son Eklenenler          CC-Forum> Yaşamdan Kesitler > Aşk ve Sevgi üstüne    Uzaktaki Sevgiliye (Unutma) manolya41 Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları      11.Şub.2009 Çar 17:44:04      Uzaktaki Sevgiliye (Unutma) fiogf49gjkf0d Sensizliğin bilmem ki kaçıncı saatine giriyorum, şimdi bu rutubetli şehirde hasrete katlan, can reçeteleri yazıyorum. Seni benden Allah’tan başka hiçbir kuvvet tüketemez . Ölüm bile ayıramaz . Her şey çok komik ve anlamsız . Hayat manasını yitirmiş durumda, karşımda maymundan öte, padişahın soytarısı gibi, ama ben kuduruyorum . Sen yoksun!.. Anlıyor musun?... Yokluğun öyle belli ki ruhumdaki açlığı anlatamam, bazen bir nefes can gibi, bazen bir yudum hayat gibi, ihtiyacım diz çöküyor tebessümüne. Bilirim bir sonu var bunun... İçimin aynası sen, gönlümün davası sen, yiğit olsan çözemezsin akla zarardır, kurutulmuş bir sesim kulaklarında, bana gel... Kara gözlüm, gecenin derinliği, ay ışığı, yıldızlar ve hatta kainattaki her şey bir araya gelse sana olan sevgimi ifade edemezler. Her an her salise yüreğim sen diyor... Suskunluğum, içimde açmadan soluşum, ya bezginliğim, ya nerede yitirdiğimi bilmediğim yaşam sevincim, artık sebep aramıyorum. Özleminin yansımaları, bezginlik her şeye... Umut, umutlar, umutçuklar, bir pula satmak için, yarınlar bir şizofrenin kıl fırçasındaki kara lekelerde, düşündüm de, her şeye eyvallah, geçin anam babam geçin... Uşak makamında göz yaşlarım kayıyor Ah!... Kara gözlüm bağışla, yokluğunda ağlamak, dağıtmak yoktu. Nihavent makamlar şimdi çok uzak, ellerim ellerinde değil ki... Bir şizofren gibi, unutma!.. başarırsam toprağımın üstünü papatyalarla süsle, göz yaşlarınla değil, unutma ilk kez sevmiştim... Allah’a emanetimsin kara gözlüm bağışla .. manolya41 Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları      11.Şub.2009 Çar 17:45:52 fiogf49gjkf0d Giderken sen, “Unutma!.. ben seni yeniden toprağa doğ diye bıraktım. Bir gün öyle bir filizlenip, dallanıp, olgunlaşacaksın ki, sen bile şaşıracaksın. Ben hiçbir kimseye böyle özenmedim, çocuğum gibisin ...” diyordun . Evet papatyam, toprağa attığın filizin, yeniden doğdu, dallandı fakat ne kadar olgunlaştı bilmiyorum. “Kolay olmamalısın” diyordun, “Varsın ulaşılmaz görsünler” diyordun ... Bense kendi halimce acabalar içerisinde, yeniden çizmeye gayret gösterdiğin resmime, alışmaya çabalıyordum, şaşkınlık içerisinde ... Kuşkusuz hayatıma kattıkların tartışılmaz gerçekler, “Gözlerin, saçların, sözlerin, duruşun, salınışın, ana sıcaklığında ki şefkatin, ya yüreğine ne demeli; bir anda hiç yoktan yere, öfkeyle ortalığı kasıp kavuran, diğer bir yanda, kor ateşler içerisinde yanarken bile, hiç düşünmeden, közlerin içine ellerini daldırıp, yanmacasına ateşleri avuçlayıp, sevgiyi kadife sıcaklığında insanlara sunan bir yürek. Duygusallığın, mantığın, ellerin, ruhun ve sayamadığım pek çok güzel yanların” şimdi düşünüyorum da keşke yanımda olsaydın neyse... Evet hayatıma kattıkların tartışılmaz gerçekler. Peki ya benden götürdüklerin, hiç bunları düşündün mü? Poyraz eserdi başımın üzerinde, yel gibiydim, uçardım, esti mi alır başımı giderdim, enginlere sığmaz taşardım, fark etmez uzakmış yakınmış, yüreğimi dinler vururdum incemi yollara, sevda ağrı dağının tepesindeymiş, hiç umurumda olmaz, yalınayak tırmanırdım, gün yirmi dört saat derdim, sev sevebildiğin kadar, her saniye, her dakika; milim, milim yaşa sevgiyi, aşkı, hayatı ... her şeye rağmen insanları daha çok sevmeli, biz kardeşiz derdim, insanlığın sorunu benim sorunum yaralara merhem olmalı, çözmeli, anlamalı, korumalı derdim, ayırt etmeden insanları doğru bilirdim, bağışlardım, severdim, yüreğimin sarp yamaçlarında gezer dururdum, bıkmadan tükenmeden, şiirler yazardım, türküler söylerdim, dergahlarda molalar verirdim, dualar ederdim, yahu insanları çok severdim, merhaba derdim, beni anlarlar, benden asla zarar gelmez derdim ... derdimde bazen kızardın . Ey!.. sevgili; zaman, zaman hasretin yüreğimin baş ucuna bağdaş kurup oturuyor, öylece beni seyre koyuluyor, uzanıyorum tutamıyorum. Seyretme, gel ne diyorsan söyle diyorum, mümkün değil aldırış etmiyor ... Senin hasret yanını hiç sevmedim ... Şimdi dalkavuk zamanların, pişkin yansımaları ile karşılaşıyorum, çörek otu kokusundan uzak, yamaçlardan akan; şırıl, şırıl mutluluk şarkılarına hasret, tebessüm yüzüme kalleş, bilmek zorunda olanların bile bilmediği mekanlar kardeş, kendi içimde inceme bir yer arıyorum, bulamıyorum ... Peki şimdi ne olacak? Yeniden filizlensin, yeni baştan oluşsun diye toprağa attığın ince ne yapacak? Kime akacak? Yüreğinin yoksulluğunda hangi limana sığınacak yada hangi karaya vuracak? Offf !.. Sevgili oldu mu şimdi ?... Bazen anlattıklarına hak vermiyor değilim, haklısın anlayan anlasın ama olmuyor papatyam ... Sadece yüreğimi senin bilmen yetmiyor ki ... Yoksun ki ... Nasıl kaş kırarım, yüz çeviririm? Nasıl on adım uzakta kalırım? Nasıl memleketimde bunca insan haksız yere şehit düşerken, sessiz kalabilirim ki ?.. Ağlayan, iki satır yazıp yüreklerine bir hoş seda duymak isteyen gönüllere off!... diyebilirim ?.. bağışla be sevgili !.. yine sözlerine aldırış edemiyorum, yaşamak bana hep bir gömlek fazla geldi. Üzülme be sevgili !.. yazdıklarıma bakma, bu karamsar adam ne anlatıyor yine deme, biliyorsun ben hayatı hep ajitasyon ederdim, aşkın içinde bile hep keder arardım, maalesef tema ayrılıktan dem vururken, ölümü işlememem, biraz ölüme haksızlık olurdu. Biliyorum, yaşamak her şeye rağmen çok güzel ve şu satırları yazamayacak kadar çok kısa ... Hasretinde söylediklerini aklımdan hiç çıkarmadım, zaman zaman, sana kızdım, hiddetlendim, uzaklarda oluşuna ağladım, lüzumsuz bir çok laf ettim. Sazların teline, türkülerin rengine, yamaçlardaki geçmişimize daldım, sızım sızım ağladım, merak etme kimse görmedi, görmeyecekte. Bir gün milyonların önünde, seni ne çok sevdiğimi haykırırsam, bil ki, o gün nergiste bir çiğ tanesiyim ... Az kalsın unutuyordum, hani babamdan yıllar önce, bayram hediyesi olarak hatıra kalan radyom var ya, yadigara kilitli kalmışım bağışla. Şimdi O, pulsuz bir mektup yazıyor sanki kulaklarıma. “Söyle birbirimizi nasıl sevdik, saçları sırma gelincik, gözleri sürme gelincik, suçumuz neydi bizim ? Sevdik, birbirimizi deli sevdik, saçları sırma gelincik, gözleri sürme gelincik, suçumuz neydi bizim ?” Toprağa attığın incen filizlenmişti, gürbüzleşmişti, dal yaprağa bezenmiş, en güzel çiçeklerini giyinmişti ki !.. Erken gelen yokluğunun fırtınasına kapılıp, doğduğu toprağın mistik diyarında, yağmur kokularıyla harmanlandı gitti ,maalesef üzgünüm . manolya41 Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları      11.Şub.2009 Çar 17:47:18 fiogf49gjkf0d Şimdi yüreğim açık artırmada üç paraya satıldı. Ağladım, böyle olmak zorunda mı?.. Niçin diri diri kabre offf!.. bee kuzum, çok mu?.. bana haram mı?.. senli gelecek, offfff!... Yolları gözlemekten, sesine kulak kesmekten, beynimde düşünmekten, ellerimde ellerini aramaktan, hiç usanmadım, uslanmadım da... Soluveren koydum adını, hüsran belledim, ziyan serpeleştirdim, kara baht ektim, ne yaptımsa aşkımızı yeşertemedim. Sen hiç bitmedin ama ben çok öldüm... Yaralıyım gönül bahçemin her yeri çorak, sahralarda kaybolalı çok oldu, vahaya ulaşmak imkansız gibi. Neyleyim vurulmuşum, bir kere esir düşmüşüm, acıları yaren, hicranları makbul bilmiş, güneşin altında üşümekten keyif almışım . Anlayacağın yine vakur, aklı başında bir adam resmi çizemiyorum. Dedim ya, bu yolda usanmadım, uslanmadım da... Aldırma diyorsun, aldırmıyorum aldıracak bir halde değilim, üzülmüyorum, üzülmek geçmişte, o şarkı çalıyor “ÖPÜŞTÜM RESİMLERİNLE” ilk ayrılık ateşi gibi, yakıcı... Lütfenler den usandım, haklısın belki de bıktım, bu savaştan yoruldum. Dilinde sözde gaziyim, haberin yok!... yüreğine şehit düşmüşüm. Her şeyden vazgeçtim, seni sevmekten asla!... Ah!.. Nergisim ah!... Gönül yavru maraldır, dağda garip yabandır, aldırma bunlar geçmiş yaradır, Allah’a gönderdiğim dua gibisin. Yine bir sürü saçmaladım, neyse duygular işte böyle, hayat akıp giderken, zamanlı zamansız duygu esnemeleri insanı bazen tutarsız bir ruh hali içerisine sokuyor... Gönül bültenimde ki duygu köşem, bugün biraz çalkantılı, yani alacalı, yani tuhaf, yani yine saçmalıyorum. Nergisim bir başka duygu esnemesinde görüşene değin, şimdilik hoşça kal, sana yine yazarım... manolya41 Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları      11.Şub.2009 Çar 17:48:39 fiogf49gjkf0d Biz seninle maalesef yarınlara çatısız hayaller kurduk, gerçeklerin ortasında ne yazık ki, kanlı gibi ayrı düştük uzaklara... Vuslata, bitimsiz, acımasız, siyah staplize yollar set çekti. Hiç yoktan ayrı düştük dağ ceylanım. Gözlerin aklıma gelirken, gidişin her yanımda kan çiçekleri açmıştı, bütün bedenim, kökünden kesilmiş bir çınar misali , bir anda boylu boyunca uzanmıştı. Şairin dediği gibi “ISRAR ETMEMİŞTİN KENDİNE, BENİ SEV DİYE” ve öylece de, garip nedenlerinle sırtını dönüp gitmiştin... Geçen zaman aşkının tek bir anını bile unutturmadı, acının bir dirhemini bile silemedi, bilakis bütün devasal heybetiyle, üzerime üzerime kederleri, varil varil boşaltmakta... Bir gün derdinin ıstırabından soyunmak istersem, bil ki ölmüşüm, yine bir gün, gül yüzünün kamaştıran ışığını söndürmek istersem, bil ki ölmüşüm ve yine bir gün, sevdanın dayanılmaz isyanına baş kaldırmak istersem, bil ki ölmüşüm, belki de ölüm daha beyazdır diye, bilinmeyen karanlık yollara, İnce’yi sürgün etmişimdir. Artık birlikte adımladığımız Ankara’nın, taşlı, tozlu sokaklarının ve loş ışıklı bulvarlarının her karesini, bir köpek gibi eğilip eğilip öpmekten, gidişinin yollarına göz kesmekten, döner ümidiyle ufuklara dalmaktan bitap düştüğümü söyleyebilirim, fakat bu sana seni aramaktan yıldığım anlamına asla gelmesin, ben seni, şu gördüğün musalla taşında, bir gün bütün kötülüklerden ve acılardan yanarken dahi yine seveceğim ve yine seni bir başka dünyada bekleyeceğimi söylemek isterim, her şeyin daha beyaz olduğu yerde... mehmtmahr Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları      11.Şub.2009 Çar 17:52:59 fiogf49gjkf0d BU KADAR YAZIYI KİME İTAFEN AKTARIYORSUN? kimlere mesaj vermeye çalışıyorsun? manolya41 Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları      11.Şub.2009 Çar 17:54:12 fiogf49gjkf0d SEN… Yollarından büyük küskünlükler büyüttüğüm, adı bile artıklaşarak küflenmeye yüz tutturulmuş güzel bir “hiç unutmayacağım “ yalanıydın. Kışlarından mevsimler büyüterek ,renkli acılardan kaymamak için direttiğimiz buzlu yollarımız oldu. Önce hep ben çıkıyordum patika başlarına. Sen alıştırılmıştın bir vesile bir şeylerin takibinden izler sürmeye. Tuhaf ama üstelik ataerkil olduğuna inandırılmış bir kültürün ikliminde… Gitmeden daha doğrusu gelmeden bir bitişi yaşamayı birbirimizden öğrendik. Öğretiler ansiklopedisine ekleyebildiğimiz tek şey de bu oldu. “Gitmeden, daha doğrusu gelmeden bir bitişi bölüşmek, üleştirmek tam sayılar teoriyasında …” Bir şehrin güneşine seninle ortak olmak, izlerimden, illaki izlerimden geleceğine olan bağlılığına güvencemden doğan zoraki dikkatliliklerim. Sen benim hata yapma özgürlüğümü törpüledin. Bunu yaparken bir güneşi, bildiğim bir şehrin gürültüsünden güzelliğini duyamadığım o rotatif rengin gizemini senden öğrendim. Öğretilerimiz öğrenciliklerin sınırlandırılmış sahtekarlığı mıydı dersin? Az dikkat, çok dağınıklılık. En kolayların soru olarak dayatılması yalanından mutlu olmalar. Bile bile bir tembelliğe yakışmamış, pot kalmış başarılar giydirmeye inanıyor gibi yapmak… Birlikte kalmayı beceremediğimiz bütün anlarda aynı şehrin rotatif renklerinden kordonlar aradık. Yine de ne zaman en uzakları düşlesek; hep bahçedeki siyah kordonlu saatin yanındaydık. İzbe, uçurtma karanlıklarımız… Gerisi ,ilerisi hesaplamaları hep bir başka medeniyetin doğrularını gösteren o kordonlu saat, izbe güneşte… Hesabını veremeyecek hesaplaşmalar mezbele ayrılıkların küskün garlarına yollandırdı birikmemiş renk tonlarımızı. Çok klasik olacaktı herhangi birimizin gara gitmeyi düşünmesi. Renkleri göndermek daha akıllıcaydı. Stratejik düşünüm diyorlardı buna; çok sonra öğrendik ki aşkta strateji bir halta yaramıyordu. Ayrılık ve acıdan başka… Ama yüne de en gereksiz arabeskliğe bürünüp, üstümde komik olacağını bile bile, yıllar önce annemin ,ayağımda çocuk mezarı gibi duran topuklu ayakkabılarını giymek, onlarla yürümek, annemden azar işitmek ama tüm bu gereksiz gürültülerden doğan hüzne rağmen kendimi mutlu kılınmış bulmak gibi; “sen bu satırları okurken ben çok uzaklarda olacağım” lı bir nidayla mektup yazmak isterdim sana son defa. Evet, illaki böyle olmalıydı girişi. “Sen bu satırları okurken ben çok uzaklarda olacağım dan sonra koymalıydım noktalı virgülü, defalarca buruşturup yere atmalıydım kağıdı. Olmadı, bu değil, diyerek attığım kağıtların dağınıklığına bakmak sonra masamdan.. Bu kadar millileştirmek, Türkleştirmek, ırklaştırmak, arabeskleştirmek bir aşkı. Kurtarır mıydı? Kurtulur muyduk? Bilmiyorum… Almadan verdiğim, vermediğim halde benim saydığım nefes dolusu tükenmelerim öyle çok birikti ki kapı arkalarında. Kapatılan her dörtlü cam, toza ve acıya bulandı kış ayları ayazında ayaklarımı en çok da.. Evet yazmadım, hiç yazmayacağım da bundan sonra hiç kimseye “Sen bu satırları okurken ben çok uzaklarda olacağım”la başlayan üç beş arkası getirilmiş cümle. Yazsaydım, gitseydim gelecektin yine izlerimden. Kurtulur muyduk o zaman bu izbe güneş rotatiflerinden bilmiyorum. Gerçekten hiç bilmiyorum. Hayır, yine de ırklara bölünmemeli aşk! Türkçeleştirilmemeli. Her dilde aynıdır sevdanın kangren yalnızlığı. Bu yüzden yazmadım. Bundan sonra da hiç öyle başlanmış bir satır arasızlığım olmayacak iyi biliyorum.. mehmtmahr Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları      19.Şub.2009 Per 18:10:19 fiogf49gjkf0d UNUTMANIN ACISI UNUTULMANIN SANCISI. KUSURA BAKMA AMA "" BENİ UNUTMAK İSTEYENİ BEN KAZANMAK İÇİN UĞRAŞMAM""