fiogf49gjkf0d 
küçük bir kız çocuğuyum
Duymak isteyipte duyamadıgım sesin çınlıyor kulaklarımda.Gülmek istedikçe aglıyorum...
Yıllar çürütüyor herseyi,bir resmin var bende baktıkça seni daha çok özlüyorum.
Ne diye hitap ederdin bana içinden kimbilir?Kimbilir ne çok severdi ellerin yüzümü,
simdi o kadar parmak izi var ki aynı yerde aynalarda seninkini seçemiyorum...
Ne zulüm yüklü su nefes almaya çalıstıgımız hayat.
Adım bası bataklık sarmıs kaldırımları,yürüyemiyorum.Bakıyorum da o siyah beyaz resmine,konustukça kendi sesimi ben duyamıyorum...sikayet kabul etmiyor bu hayat,etsende merak etme seni dinlemiyor.Çok sevdim ben onu diyorum.Sevgimle oturup hayatımın bas kösesine tek basıma agladım.Mutluluklarımda oldu tabii.Arkasında yüklü gölsesinde saklıydı yinede korkularım.Tuhaf heycanların zor kurallarını koydu önüme.Beni sorgusuz sev dedi,yaptım.Dedim ya,çok sevdim ben onu.
Sorgusuzca,o sevmediginde onun yerine de sevdim kendimi.Aynı senin bana ögrettiğin gibi..
Kavgalarda,kestim sesimi,oturup önüne saatlerce agladım.Dakikalarla kısılıyordu sesim,nefesimi öyle tutuyordum ki hıçkırıklarımla sarsılmıyordu bedenim.Bedenim gitgide siliniyordu.
Asıktım da ona.Delilerin gece çıglıgı gibiydi benim askım.Kesintisiz bagrıslar yasardı ruhum.
Bir gülsün öyle heycanlanırdım ki,kalbim bedenimden fırlayıp gökteki yıldızlara karısırdı.
Dolunay vardı geldiginde,büssürü de yıldız.Öyle heycanlanmıstım ki hangi yıldıza atladıgını bulamayıp kalbimin,senin yanına gelicem sandim...
Büyüyor sanardım yanımda bedenim,boyum uzuyor gölgemle ısıklara karısıyor gibi gelirdi.Bir gelirdi yanıma hayatım öyle aydınlanırdı ki dört bir yanımdan gölgeler fıskırır,
boyum herbir yana yayılırdı.
Senden söz açıldı bir defa,sana onu sikayet ettigimi anlattım,söylesem hatırlamaz.
Unutkanlıgıyla unutkanlastırdı beni.Biliyormusun,banzen beni bile unutuyor.
O anlarda ruhum çıkıp,gölgemide silip beni ufacık yapıyor.
O zaman yanımda bir sen eksik kalıyorsun.Hersey eskiye dönüp,sayılarla katlanıp çogalıyor,bense bu çogalmayla çürüyorum.
Küçücük bir kız çocugu oluyorum,örgülerim sökük..
Düsünüyorum da ona büyüttügüm sevgim kadar yasım yoktur benim... |
Korkmamalıyım senden, korkup kaçmamalı... Yoruldum yeni insanlardan, yoruldum. Kırmızı ayazlarda üşüyorum bilmediğince. Ve ben küçük bir kız çocuğu; O balon satan adamın peşinden, dolanıyorum tüm dünyayı.
Korkmama izin verme, kaçıp gitmeme, kendime dönmeme. Yaşlandım görmediğince, göstermediğimce.
Tut ellerimden, çek çıkart içimden O nu, yoruldum, korkmama izin verme. Kapkara bakıyor yüreğim, kapkara. Bir ışık bulsam, güneşler doğuracağım. Güneşler; tatmadığınca, bakmadığınca...
Ve diyorum ki sana; kırmızı içimdeki çocuk. Çocukluğumca varım, kendimce yokum, yokluğumca hiçim. Bak ve gör; Rüzgara inat yaşıyorum, sana inat, Tanrıya inat.
Savruluyorum, kanatlarım eksiliyor. Gökkuşağıydım, artık sadece kırmızı. Ama varım, unutma bu oyunda tek başına kalmana izin yok. İzin yok kendine kalmana.
Öyle çok işliyorsun ki içime... Her hücrem sana, her sözün bana... İstemiyorum yazılar yazmanı, onlarca şiir bize değil. Giydirme kelimelere, zarif giysiler, rugan ayakkabılar ve takma yakalarına kopartıp karanfiller..
Seni tanıyorum unutma, Sen benim, bense hiç kimse ... Ellerimi koyacak yer bulamıyorum. Yapışsa diyorum gözlerine bakarken. (bakamazken...) Anlamasan heyecanımı.
Korkuyorum yasak kelimelere saplanıp kalmaktan. Ve kıskanmak seni... Ölür müyüm?
Benim olmayacağını bile bile, yakmalı mıyım kendimi bu ateşte? Çıplak yüreğimle, basmalı mıyım yüreğine?
Unutma, ben uçmak istiyorum, uçmak. Düşünmeden dünyayı, vefadan uzak... Söksene beni benden. Gücüm yok kopartmaya kendimi. Kendim kendimden uzak.
Aynı gökyüzüne bakıyoruz her gece, Aynı telaşları yaşayıp, aynı özlemleri çekiyoruz. Karıştım gene, karmakarışığım... Bu bir günce, iki göğsümün arasına çizdiğim papatya gibi, tek bir amacı var, tek.
Ama sen bilme, Hatta kimse bilmesin. Aynada ki aksimde bilmesin, sesim sedam çıkmasın...
“Düşlerim var benim,
Hayallerim var.
Fikrim derya deniz
Fikrim geri getirir seni
Ne eserim ne yağarım
Durumum mateme dilsiz dağ gibi
Dualarım var
Duvarlarım var
Yazarım söylerim
Yana yana ismini”
Şarkılar söyleyeyim sade, sessiz çığlıklar atayım. Dur bakalım, bende kendi masalımı yaşayayım. Başka başka tenlerin, bilmediğim hikayelerini istemiyorum. Artık kendi hikayemi yazmalıyım.
Kendim koymalıyım noktaları, virgülleri; kendim çizmeliyim yolları, ağaçları. Fırtına da küçük bir balık olayım. Ağ at dünyama ve çıkart. Seni denizden seyretmektense, avuçlarının içinde öleyim.
Öleyim ve gideyim masalımın yoluna...
Biz kim miyiz? Biz peşi sıra koşan günleriz, değmeden birbirimize, aynı çember içinde dönüp duranız. Dokunuşlar yakıcı, tenler istekli... :)
|
