Sensizlik Ölüm
Sevdiğim yokluğun sığmıyor gecelere
Gözüm hiç birşeyi görmüyor
Her şey sen oluyor içimde
Hava sen oluyor, gök sen oluyor
Böyle boyun bükmek karanlığın koynunda
hayallerimdeki sana sarılıp,
Başımı omzuna yaslayıp sabahlara kadar ağlamak zoruma gidiyor
Kirpiklerim ıslak ,yanaklarım ıslak, dudaklarımda yakarışlar
Gel be birtanem çalıver ansızın kapımı
Karanlıklarım dağılsın
Nehirlerim coşsun yeniden
Umutlarım güneşe dönsün yüzünü
Artık sensizliğe gücüm yetmiyor
Darmadağın oluyorum
Volkanlar kaynıyor yüreğimde
Lavları eritiyor hücrelerimi
Her saat, her dakika, her an
Milyarlarca kez yeniden yanıyorum
Yorgun düşüyorum
Soluyor tenimin rengi
Dudaklarım kuruyor şafağa doğru
Tarığı göremiyorum
Ve her sabaha bir ceset bırakıyorum kendimden
Ah be birtanem
Sensizlik en bitimsiz ölüm
Dön gel ne olursun
Sensiz yaşamıyorum...
|
