``mezardakilerin pişman oldukları şeyler için
dünyadakiler birbirlerini yiyorlar!..``
-GOETHE-
Bir
anda uykudan kalktim
çok ilginç bir ışık
gördüm
ama
odanın ışığı kapalıydı
bir baktım saat 3:30 gece
facir vakti
peki
gördüğüm bu kadar ışık nerden
-----
birden şaşırıp kaldım baktım ki elimin yarısı duvarın içinde
hemen elimi çıkardım korku içinde oturup elime bakıyordum
tekrar elimi duvara dogru uzattım yine elim duvarın içine giriyordu!!!!!!!!
--
bir gülümseme sesi duydum
Yüzümü kardeşime dogru çevirdim, yatıyordu
korku içinde yatağımdan kalkıp kardeşimi uyandırmaya gittim
ama cevap vermedi
annemin odasına doğru gittim
babamı uyandırmaya çalıştım
birilerinin bana cevap vermesini istiyorum ama kimse cevap vermiyordu
annemi uyandırmak üzereyken, baktım ki annem
uykudan uyandı
uykudan uyandı ama benimle konşmuyordu
---
bismillahirrahmanirrahim diyordu ve tekrarlıyordu
babamı uyandırdı, kalk kalk bir bakalım çocoklara
dedi annem
şimdi zamanımı bırak uyuyayim yarın ola hayrola
dedi babam
ama annemin ısrarı üzerine babam kalkıverdi
şaşkınlık içerisinde beraber odamıza doğru geldiler
---
başladım bağırmaya, anne, baba ama hiç birisi cevap vermiyordu!!!
annemin elbisesini çekiyor beni dinlemesini
istiyordum ama annem beni hissetmiyordu!!!
başladım annemin arkasından yürümeye ta bizim
odaya kadar
odamıza girdi ve ışıkları açıverdi
ama
benim için fark etmiyordu çünkü benim için her taraf ışıktı
tam o
sırada çok ilginç bir şeyle karşılaştım
---
kendi
vücüdumu gördim!!!
evet kendi vücüdumu
oturup kendi kendimi seyredıyordum, iki taneydim
kendi kendime soruyordum kimdir bu acaba?
Nasılda bana benziyor!!!
başladım kendi kendimi uyandırmaya, bu kabustan
kurtulayım diye
ama uyanamadım
---
babam dedi ki bak yatıyorlar işte hadi yerimize gidelim
ama annem sakin olamadı ve benim uyuduğum yatağa
doğru gelerek
beni uyandırmaya başladı kalk muhammed kalk bana
cevap ver
ama cevap veremiyordu!!!
bir kaç defa uğraştı ama yok. Birden baktım ki
babamın gözlerinden yaşlar dökülüyor
o babam ki şimdiye kadar onun göz yaşlarını
görememiştim
bağırışmalar başladı oracık yerden .. kardeşim
uyandı ve sordu ne oldu?
annem ona bağırarak, abin muhammed olmüş çok acıklı bir
şekilde ağlıyordu
---
bağırmalar
fazlalaştı
anneme giderek, anne ağlama ben burdayım bak
bana!!
ama kimse bana cevap vermiyordu, neden?
oturup bağırmaya başladım, burdayım bakın işte
ama
kimse cevap vermiyordu
başladım bağırmaya ya rabbi, ya rabbi ne olur
beni bu rüyadan ve olduğum durumdan kurtar
---
uzaktan bir ses duydum ve geldikçede yükseliyordu
bu ses allah`u taalenin bir ayeti idi
((andolsun
sen bundan gaflette idin, derhal biz senin perdeni kaldırdık. Bugün artık gözün
keskindir))
birden iki kişi beni tuttular, ama insan
değillerdi
çok
korktum
!!
başladim bağırmaya, bırakın beni, siz kimsiniz? Ne istiyorsunuz?
kabire kadar senin gardiyanlarınız dediler
----
ben ölmedim, daha yaşıyorum dedim
neden beni kabire götürüyorsunuz? bırakın beni!!
Ben hissediyorum, konuşuyorum ve görüyorum, ben ölmedim
bana
gülümseyerek cevap verdiler
dediler ki, ey insanlar sizzler çok ilginç yaratıksınız, sanıyorsunuz ki ölüm
hayatın sonudur ama bilmiyorsunuz ki asıl olan sizin yaşadığınız hayat bir
rüyadan ibaret olup öldüğünüz zaman uyanıyorsunuz.
beni kabire doğru çekiyorlardı hala
yoldayken baktım ki benim gibi insanlar ve yanlarında da aynı
o iki yaratıktan var, kimi ağlayor kimi gülüyor ve kimi ise bağırıyordu
onlara
sordum neden böyle yapıyorlar?
dediler ki, bu insanlar şaşkınlık içerisindeler, nereye gittiklerini
biliyorlar, kimisi dalalettedir.. korku içinde sözlerini keserek sordum:
ateşe gidiyorlar mi yani?
evet
dediler
`
konuşmalarına devam ederek, o gülenler ise
cennete gidiyorlar
hemen sordum onlara, peki ben nereye gidecem??
dediler ki, sen bazen iyi gidiyordun, bazende
kötü
bazen tövbe edip ertesi gün günah işliyordun ve izlediğin yol tam olarak belli
değildi
ve hep öyle yitik kalacaksın
sözlerini korku içerisinde keserek sordum:
yani ben ateşemi gidiyorum yoksa?
Onlarda, Allahın rahmeti geniştir ve yolculukta
uzundur dediler
---
yüzümü çevirdim korku içerisinde baktım ailem, babam, amcam, kardeşlerim ve
akrabalarım hepsi
Bir sandık içinde beni taşıyorlardı
Onlara kosarak gittim ve onlara dedim ki benim
için dua edin lütfen
Ama kimse bana cevap vermiyordu
kimi
ağlıyordu kimi ise hüzünlüydü
Kardeşime giderek, dikkatli ol dünyanın fitnesi
seni kandırmasın
Beni duymasını çok isterdim
O iki melek beni kabirdeki cesedimin üzerine
bağladılar
baktım ki babam toprak atıyor üzerime
Kardeşlerim topak atıyor
Ordaki insanlar hepsi üzerime toprak atıyordu
----
dedim ki, ahh keşke onların yerinde olsaydım Allaha tevbe etseydim
dün sabah namazımı kılsaydım
Keşke her gün rabbime dua etseydim
Keşke her gün tevbemi yenileseydim
Keşke kötülüklerden uzak dursaydım
Başladım bağırmaya, ey insanlar dikkatli olun
dünya hayatı sizleri kandırmasın
en
azından birisinin beni duymasını çok isterdim | 
