Adı hüzündü…
Ayrılıklar onu daha çok sevmişti
Veda busesi konduramadı
Soluk almak istiyordu… Tükenmişti!
Bir sine bulamadı
Acılar; elbise kılığına girmişti
Üstündeydi… Bir türlü soyamadı
Hayatı keskin çizgilerle ötelerden çizilmişti
Kendince bir yol tutturamadı
Gri renkli yalnızlıklar odasına sinmişti
Sonsuz maviliklere uçamadı
Adı Hüzündü.. | 
