27
Yaşamın verdikleri,
Aldıklarından daha az.
Tatminsizliğimin sorgulandığı
Beyin odacıklarım,
Artık birer birer susmaya başladılar.
Bıktım biliyor musun?
Sensizlikten, seninle olmaktan
Maviden, yeşilden...
Bedenime hükmeden kalbim
Atışlarını yavaşlatmakta
Gecikmedi
Yaşımın 27 olmasına bakmadan
Mahpus etti bacaklarımı
Hastane koridorlarına...
İstemiyorum yaşamı,
Hak etmiyorum yaşamayı,
Kabullenemiyorum nefes almayı.
Lanet olsun...
Sende yalan,
Bu kocaman dünyada...
Barış Karabel |
