Sizler de bu kuşun belgeselini izlemiş olabilirsiniz. Bu kuşun resimlerini bulamadım. Araştırmak isteyen arkadaşlar olursa, resimleri bu başlık altına ekleyebilir. :)
Kaknüs güzel fakat acayip bir kuştur. Yeri yurdu da Hindistan’dadır. Uzun, kuvvetli bir gagası vardır. O gagada ney gibi birçok delik bulunur. Yüze yakın delik vardır. Sonra bu kuşun eşi de yoktur; tektir bu kuş! Her delikten başka türlü bir ses çıkar; her sesten de başka bir nağme duyulur. Bütün kuşlar susarlar. Onun sesinin güzelliğinden hepsinin de aklı başından gider. Bir filozof vardı; bir müddet onunla düştü kalktı ve müzik bilgisini onun sesini taklit ederek meydana getirdi. Bu kuşun ömrü bin yıla yakındır. Öleceği vakti bilir. Öleceğini anlayıp da kendisinden ümidi kesti mi çalı çırpı toplar, onları çepeçevre yığar. Tam ortasına da kendisi geçer, yüzlerce türlü nağmelerle feryada başlar. Âdeta ruhunun her deliğinden başka çeşit bir dertli nağme çıkar. Hem feryat eder, hem de ölüm derdinden gazel yaprağı gibi titrer. Onun feryadını duyup işiten bütün kuşlar, onun coşkunluğunu gören bütün yırtıcı hayvanlar, karşısında düşüp ölürler. Hepsi onun ağlamasına bakar, bir kısmı da dermansız takatsiz bir hale düşüp ölür gider. Onun bu ölüm günü acayip bir gündür. Gönüller yakan feryadından adeta gönüllerden kanlar damlar. Nihayet bir soluk ömrü kalınca şiddetle kanatlarını çırpar. Kanadından bir kıvılcım çıkar; alev alır, ateşlenir. O ateş çevresindeki çalı çırpıyı tutuşturur; bu suretle tamamıyla yanıp gider. Külde bir zerre bile ateş kalmayınca, o külden başka bir kaknüs kuşu meydana gelir.
Mantık-ut Tayr’da kaknüs kuşundan şöyle bahseder Feridüddin Attar...
Yeri yurdu Hindistan’dır. Uzun, kuvvetli bir gagası vardır o gaga da ney gibidir. Yüze yakın delik vardır. Bu kuşun eşi de yoktur. Sesinin güzelliğinden bütün kuşlar susar. Ömrü bin yıla yakındır. Öleceği vakti bilir. Öleceği vakit çalı çırpı toplar, onları çepeçevre yığar. Tam ortasına geçer ve yüzlerce türlü nağme ile feryada başlar. Hem feryat eder hem de ölüm derdinden gazel yaprağı gibi titrer. Feryadını duyan kuşlar onun ağlamasına ağlar, bir kısmı dermansız bir halde ölürler. bir soluk ömrü kaldığında şiddetle kanatlarını çırpar. Kanadından bir kıvılcım sıçrar, alev alır. o ateş çevresindeki çalı çırpıyı tutuşturur; ve tamamıyla yanar gider. Külde bir zerre bile ateş kalmayınca o külden başka bir kaknüs kuşu meydana gelir.
-Alıntıdır-
|
