Dostluğun ve kardeşliğin temeli sevgidir. Sevgisiz hiçbirşey olmaz. ALLAH (c.c.) kullarını, insanlar ALLAH (c.c.)`ı, Peygamberimiz ümmetini, dost dostunu her daim karşılık beklemeden sever. Sevginin olmadığı yerde menfaaat vardır. Sevgi üzerine kurulan dostluklar her daim sağlamdır, uzun sürelidir ve güven vericidir.
Gerçek bir sevginin karşılığı da, kuşkusuz yine gerçek bir sevgidir. Gerçek dostluklar böylesine sevgilerden meydana gelir. Zorla ve yapmacık bir sevgi olamayacağı gibi, zorla ve yapmacık bir dostluk ve kardeşlikte olamaz.
Büyük velilerden Ebu Osman Mağribi: `` Seni gerçek bir sevgi ile sevmeyen kimsenin dostluğuna güvenme`` demiştir. Sevgi yönünden en durulmuşu ve safı süphesiz çocuklardır. Çünkü onlarda, büyüklerde olduğu gibi nefsine ve çıkarına düşkünlük yoktur. Yani çocukların gönülleri, çirkin ve kötü duyguların ortaya çıkmasına uygun olmayan bir temizlik ve arınmışlık vardır. Eger insanların cogunda bu özellikler olmuş olsaydı dostlukları daha uzun süreli ve kalıcı olabilirdi.Çıkarına düşkün insanlarla bir arada bulunmak, yırtıcı hayvanlarla bir arada bulunmak kadar tehlikelidir. İnsan nefsi her zaman ona kötülüğü emreder, bunlara özendirir ve daima güzel gösterir. Bu tarz insanların davranışları sahte, görgüsüz, karaktersiz, son derece saygısız insanlardır. Dostluğun, kardeşliğin ve toplum olabilmenin en büyük şartının sevgi olduğunu unutmayalım. Böyle güzel bir dini bize nasip eden RABBİMe sonsuz şükürler olsun. Ona sahip çıkmak yerine küstahça alay etmek ne haddinize sizin nasipsiz insanlar!!!
ALLAH katında dostların en hayırlısı, dostlarına faydalı olandır... |
