Çok kırıcı sözler söyleyenler için yazılmış bir hikaye...
Bu hikayede yer alan kişiler tamamiyle hayal ürünüdür...
Kırık Kalpler
Mehmet 15 yaşında bir çocuktu. Arkadaşlarına devamlı kötü sözler söylüyor, onların kalbini kırıyordu. Babası bu durumun farkındaydı, onu yanına çağırdı ve:
-Mehmet nasılsın?
-İyiyim, sen nasılsın baba?
-Bende iyiyim oğlum. Okuluna geldim, arkadaşların yanıma toplandı "Mehmet bize kötü söz söylüyor abi" diye bana şikayette bulundular.
-Baba ama...
-Sus lafımı kesme beni dinle iki dakika. Bak Mehmet arkadaşlarının kalbini kırarsan, onların kalbini geri kazanman zor olur.
-Biliyorum baba...
-Biliyorsan neden hala devam ediyorsun?
-Baba şey...
-Bak oğlum, senden sadece birşey rica ediyorum, sadece birşey. Sen bizden bilgisayar dedin aldık, telefon dedin aldık. Biz senden ne istiyoruz?
-Hiç birşey baba...
-Hiç birşey değil oğlum. Etrafında ki herkese iyi davranmanı istiyoruz... Benimle gel bir dakika...
Mehmet ile babası, babasının atölyesine giderler ve babası:
-Al şunu...
-Bu ne baba? Niye veriyorsun?
-Bu bir tahta değil mi?
-Evet tahta baba?
-Bunlarda çivin ve çekicin...
-Bunları ne için veriyorsun baba?
-Bir insanın kalbini kırdığında bu tahtaya her zaman bir çivi çak. Tahtada yer kalmayınca benim yanıma gel...
Aradan uzun bir zaman geçer...
-Bitti baba...
-Gel benimle...
Tekrar atölyeye gelirler. Tahtanın çivilerini sökmeye başlarlar...
-Bak gördün mü? Tahta delik, deşik...
-Evet baba...
-İşte sen birinin kalbini kırdığında, onunda kalbi bu tahta parçası gibi delik deşik oluyor. Soruyorum sana bunu geri onarabilir miyiz?
-Hayır baba...
-İşte sende kalbini kırdığın insanın kalbini geri onaramazsın...
MERTMERİÇ
İşte arkadaşlar, bu hikayeden bir ders çıkarmamız lazım sizce de öyle değil mi? Buyurun yorumlarınızı bekliyorum... | 
