Yaralandı yüreğim merhemi yok, her geçen gün kahroluyorum
Sensizlik sarmış, ölüme mahkum kaldım, canım acıyor. Dipsiz kuyularda, kör karanlıklarda bir başıma yok oluyorum Acılar almış beni benden, ne seninle ne sensiz, canım yanıyor. Sonsuza uçarken kanatsızım, ellerim boşlukta asılı kaldım
Sevdam gibi bende çaresizim, kalp her atışında ağlıyor. Sevgimin içinde gönülsüzüm, tutacak kalmadı ayakta beni Alev alev oldum, ateşlerde kaldım, yüreğim yanıyor. Bir daha bu gönül sever mi sandın, seni sevdiği gibi Bir daha böyle sevilir misin sandın, benim sevdiğim gibi Sensiz bu can yaşar mı sandın, acılarla gözyaşı dökerek
Benliğim kaybolan aşkıma, solan gençliğime ağlıyor. Bıraktın sen beni yaban ellerde, bir başıma kayboldum Aradım çıkar yollar, kapanmış kapılar çoktan, geç kaldım. Dev çınarlar gibiydim, köklerim sağlam sanırdım Binlerce balta vursalar yıkılmazdım, sevgime yıkıldım. Ne gözümde yaş kaldı, ne bende derman, nede yaşayacak can Bilmezdim ölmeden ölmek nedir, anladım seninle ben.
İnanmazdım seninle ayrılacağıma, öleceğime inancım kadar Kahroluşumla yaşamak varmış, yanımda olsan da sen. Ağlama diyorsun bana ağlamamak mümkün mü sence Bu kadar severken sensiz kalmak doğal mı dersin? Ben sevdamı taşırım, sen benimle olsan da olmasan da Sen yoksan bile yarınım olacak sensiz hayatım, bilesin.
Bitti sanmıştım, unuttum demiştim, ömrümün geri kalanını sensiz geçirebileceğim fikrine bile kendimi inandırmıştım!...
En büyük yalan, insanın kendine söylediği yalanmış geç anladım.
Kaleminden çıkan birkaç cümleyle gözlerimin karşılaşması,
yüreğimin seni yeniden hissetmesi, beynimin içine kazınan kare kare
resimlerin ve kalabalıklar arasında yaşadığım başıboş dalıp gitmelerim!...
Seninle yaşadığı bir günü, tüm geçmişine ve geleceğine denk tutan bir ruhu,
mahşere kadar taşımak zor gelecek biliyor musun?...
Öyle ya bir yağmur da, bir göl kenarında,
gözlerinden içtim yağmur ve gece kadar yoğun şarabı ben!...
Gece senin derinliğindir ben de, yağmur benim yüreğimin sağanakları...
Aklıma düşmeye gör, en fırtınalı denizde yolunu kaybeden
en acımasız dalga olur bakışlarım...
Dalgalarımın kayalıklarla buluştuğu an çıkan sesleri duymanı hiç istemem!
Canı çok acıyan bir deniz ağlıyor dersin eminim...
Seni özledim, anlıyor musun, özledim!!!
Gördüğüm her kuşun kanadına gözlerimi koyuyorum,
bulunduğun diyarlara gelirler de seni görürüm diye...
Sana " yar" diyorum, " yaralarım" kanıyor... Sana "yara" diyorum, tüm sözlerimin öznesi oluyor " yar` a"... Yara giden yolda kocaman bir yaram var!!! Ne diyeyim, yara yardansa akan kanım değil, onun için gözümü bile kırpmadan verebileceğim canımdır!...
|