YANN TIERSEN
Yann Tiersen, (23 Haziran 1970) deneysel, minimalist Fransız müzisyen, multi-enstrümantalist. Eserlerinde genellikle piyano, akordeon, keman ve ailesi, gitar kullanır. Bunların dışında toy piyano, carillon, banjo, mandolin, harpsikord, vibrafon, bas gitar ve melodika enstrumanlarını çalmakta ve müziğine yerleştirmektedir. Eleştirmenler kendisini Erik Satie, Nino Rota ve the Penguin Café Orchestra gibi isimlerle bir arada anarlar. Pek çok ödül kazanan soundtrack albümleri dahil tüm albümleri BMG Music Publishing tarafından çıkarılmıştır.
 Biyografi
Yann Tiersen Brest’te doğmuştur. İlkgençliğini Rennes, Nantes, Boulogne gibi pek çok müzik akademisinde eğitim alarak geçirmiş, bu eğitimin ardından çeşitli rock gruplarına girmiştir. İlk albümünü yayınlamadan önce, çeşitli oyunlar ve kısa filmler için kayıtlar yapmıştır.Fransa’da, 1998 yılında yayınladığı üçüncü albümü “La Phare” ile ünlenmiş, dünya çapındaki ünü ise 2001 yapımı Jean-Pierre Jenuet filmi Le fabuleux destin d`Amélie Poulain için yaptığı, eski şarkılarının ve yeni bestelerinin bir karışımı olan soundtrack albümü ile başlamıştır. Amélie filminden önce, müziklerini yaptığı diğer filmler Erick Zonca yönetmenliğindeki La Vie Rêvée des Anges (Meleklerin Düş Yaşamı) (1998), André Téchiné yönetmenliğindeki Alice et Martin (1998) ve Christine Carrière yönetmenliğindeki Qui Plume la Lune? (1999)’dur. Amélie’den sonraki soundtrack çalışması ise bir Alman yapımı olan Good Bye Lenin / Elveda Lenin (2003, Wolfgang Becker) filmi için olmuştur.Tiersen’in albümlerindeki eserlerin çoğu enstrümantaldır. Bir kısmını da sanatçı kendisi seslendirmiş ya da çeşitli konuk sanatçılarla çalışmıştır. Çalıştığı sanatçılar her bir albümde daha da çoğalmış ve müziği büyük bir kollektif çalışmanın ürünü haline gelmiştir. Beşinci stüdyo albümü olan L’absente’de, Tiersen, Françoiz Breut ve Les Têtes Raides gibi isimlerle işbirliği içinde bulunmuştur. 2005 albümü Les Retrouvailles’de Tindersticks grubundan Stuart A Staples, Cocteau Twins grubundan Elizabeth Fraser ve sanatçı Jane Birkin vokallerde konuk sanatçı olarak katılmış, Tiersen de buna karşılık olarak Staples’in solo albümü "Lucky Dog Recordings 03-04"te piyanosuyla eşlik etmiştir.Tiersen’in canlı performanslarının birbirine veya albümlerine benzediği söylenemez. Değişik enstrümanları birleştirerek ve enstrümanların sınırlarını zorlayarak farklı sesler elde eden sanatçı, bu seslerle de çeşitli doğaçlamalar yapmakta ve seyircisine de bu müzikal mücadeleyi yaşatmaktadır. Zaman zaman büyük bir orkestra ve pek çok konuk sanatçıyla konserlerine çıkan Tiersen, kimi konserlerinde de minimalist bir tavır sergileyerek sadece ritm, bas ve gitar eşliği kullanmaktadır. Konserlerinin bir kısmını sanatçı Dominique A’nın eşliğiyle gerçekleştiren müzisyen, son konserleri ve DVD kayıtları ile “Amélie”, “Elveda Lenin” ve “La Phare”ın etkisinden bir hayli uzaklaştığını göstermiş, müziğinde daha sert sesler ve ritmler kullanmaya başlamış, emprovist bir şekilde psychedelic tarza yöneldiğini ortaya koymuştur. 2 Ağustos 2006’daki Türkiye konserinde de, bu yönde bir performans sergileyen Tiersen, hayranları tarafından defalarca bise çağrılmıştır.Sanatçı Paris’te yaşamını sürdürmektedir. 
Diskografi
 La Valse des Monstres (1995)
Rue des Cascades (1996)
Eşlik: Claire Pichet.
Le Phare (1998)
Eşlikler: Claire Pichet, Dominique A.
Tout est Calme (1999)
Eşlik: The Married Monk.
Amélie Original Soundtrack (2001)
Black Session (1999)
Konser Kaydı
Eşlikler: Neil Hannon ( The Divine Comedy), Bertrand Cantat ( Noir Désir), Françoiz Breut, The Married Monk, Les Têtes Raides ve yaylı dörtlüsü.
L`Absente (2001)
Eşlikler: the Vienna Symphony Orchestra, Lisa Germano, Neil Hannon ( The Divine Comedy), Dominique A, Françoiz Breut, Les Têtes Raides, Sacha Toorop ( Zop Hopop), aktris Natacha Regnier, Christian Quermalet ( The Married Monk), Marc Sens ( Serge Tessot-Gay katılımcısı), Christine Ott ve yaylı dörtlüsü
C`était ici (2002)
Good Bye Lenin! Original Soundtrack (2003)
Eşlik: Claire Pichet.
Yann Tiersen & Shannon Wright (2004)
Eşlik: Shannon Wright.
Les Retrouvailles (2005)
|
