Kalemim ne söyler bilmiyorum.Tek niyetim yazmaktı neye yazdığımı,kime yazdığımı bilmeden...Yazmak..
Nasıl olsa yürek ellere yaz emri verdiyse ellerde kaleme hükmedecek kalemde tereddütsiz uyacaktı bu emre..Yürek en cok neye,nasıl,acırdı,yanardı ki?Artık sığmazdı yerine çırpınırdı delicesine,bağırmak ister bağıramaz,tüm kainata duyurmak ister duyuramazdı...Neydi yüreği bu kadar hoyrat yapan?Deli eden?Bilemiyordum sadece düşünüyordum...yürek ne için yaratılmıstı? Evet evet yürek sevmek için yaratılmıstı o zaman neydi onu bu kadar feryat ettiren? Sevmek kötü birşey değildi ki.Bu sevmekten daha öte daha bağımlı eden birşey olmalı diye tam düşünüyordum ki...yüreğim sabırsızca ellerime emri verdi;cevapla cevapla ki düşünürken bile düşünmekten korktuğu,kaçtığı gerçeği kendi kalemi kağıda dökerek yüzüne vursun...kalemim herseyden hükümsüz asi bir şekilde uydu bu emre..Kısacık üç harften oluşan ufacık bir cümle yazıverdi..AŞK..dedii tutarsızca...
Bu kadar kısa,bu kadar ufacık birşey miydi? Dedim gülerek...Dayanamadı cevap verdi yüreğim buruk bir şekilde;senin kısa ve ufacık dediğini ben kendime sığdıramadım yanarak kendimden gectim kainata sığdıramadım.Sen kaçtın ben umutsuzca bağlandım,büyüttüm.Sen umursamadın ben yandım,kendimi kanata kanata içime kazıdım dedi...
İşte o zaman anladım ki AŞK ne istediğin zaman geliyormus..Nede istediğin zaman gidiyormuş.
AŞK Kalbe sadece ve sadece hükmediyormus.....
İnsan Kalbine...Kalp AŞK`a...Karşı gelemiyormuş.....
| 
