Gözlerim kapalı ama uyuyamıyorum. Gece yerini sabaha bırakmakta ve yine aklıma söz geçirmek mümkün değil. Ne kadar gereksiz düşünce geçiyor insanın kafasından? Ne gereksiz insanlar geçiyor hayatımızdan?
Geçmişi yaşarak yürümem ama bazı geceler, aklıma takılmıyor değil yaşanmışlıklar. Nerelerde, ne hatalar yaptığımı düşünüyorum.
Her şey birbirine bağlı aslında! Biraz düşününce, geçmişin bir zincirden ibaret olduğunu görüyorum. Tesadüf, kader, şans dediklerimin; aslında beni ileride yaşanacak olaylara götüren merdivenler olduğunu, zaman geçtikten sonra dönüp bakınca anlıyorum.
Hepimizin hayatı böyle değil mi? Bir gün bir yerde bir seçim yapmışsın, o olay seni biriyle karşılaştırmış. Sonra o biri, başka biriyle tanıştırmış, o da başka bir şeye vesile olmuş. Aşk, iş, dostluklar, hepsi bir zincirin halkalarından meydana geliyor. Hepimiz birbirimize bağlıyız aslında bilmesek de!
Hiç umulmadık bir anda karşımıza çıkan aşklara ne demeli? O akşam oraya gitmeseydin, o yoldan geçmeseydin, o arkadaşına uğramasaydın, belki hiç tanışmayacaktınız. Acaba kaç kişi bu akşam evine dönerken, ileride aşık olacağı insanın yanından geçti habersiz?
Işıklarda bekledik belki karşılıklı gelecekteki sevgilimizle, sonra yeşil yandı, yana yana geçip ters yönlere gittik. Araba kullanırken bir anda önümüze çıkan araç, bizi çok sinirlendirdiğinde, ileride hayat arkadaşımız olacak insanın, içinde oturduğunu bilmek mümkün mü?
Bazen düşünüyorum, Hugh Everett’in dediği gibi, her seçimimiz yeni bir paralele evren oluşmasına yol açıyorsa; belki başka bir boyutta, başka bir Candan, farklı bir hayat seçmiştir. Öyle ya! Seçimlerimiz farklı olsaydı, şimdi bulunduğumuz yerde mi olurduk? Belki de dönüp dolaşıp aynı yere geliyoruzdur, sadece geçtiğimiz yollar değişiktir. Kim bilir?
Neyse, ben kafanızı fazla karıştırmayayım. Benim ki zaten karışık. Gecenin bu saati olmuş, efendi gibi vur kafanı uyu, değil mi? Yok ama ben illa kendimi huzursuz edecek bir düşünce bulur, uykumu kaçırırım. Onu yapamazsam, kendimi huzursuz edecek bir aşk bulur, yine uykumu kaçırırım; pek çoğunuz gibi…
Candan Ünal |
