Saatler önce;
Yarınlar için hayal kurup gülüşüyorken yanımda
Birden soluksuz yığılıp kaldı bedenin kollarımda
Alıp götürdüler üzerinde girilmez yazılı bir odaya
Odaklandı gözlerim, o camlı kapının ardına
Kıpırdayamıyordum, ayaklarıma pranga vurulmuştu
Saniyeler bile geçmiyor sanki zaman durmuştu.
Sandım ki;
Bir sendin o kapının ardında hayat mücadelesi veren
Dışarıda ise sadece bizdik çaresizce bekleyen
Bir fırtına sanki savurup duruyorken bedenimi
Oysa dinleyince duydum başka ağlama seslerini
Dönüp çevreme bakınca gördüm ki
Her taraf bizim gibi çaresizce bekleyenlerle doluydu
Kadın-erkek ne çok insan yaşamak için savaşıyordu
Çığlığım düğüm oldu boğazımda çıkaramadım
Yörük beyim, varlığın yıllardır tek limandı sığındığım
O limanda şimdi fırtınalar esiyor, nedenini anlamadığım
Haftalar sonra dönüşün müjdelendi, sevinçten haykırdım
Ne olduğumu bilemedim ama, ıslaktı yanaklarım…
Allahıma şükrettim, kabul olmuştu dualarım.
Canan Onuş |
