Uzun zaman önce bir ülke varmis refah içinde yasayan.
Ülkenin refah içerisinde yasamasinin sebebi iyi yürekli, dürüst krali imis.
Kral zaman zaman tebdili kiyafet ülkeyi dolasir, halkinin dertlerini dinler, sorunlara çözüm bulurmus.
Gene böyle bir günde kral dolasirken, yolu dag basinda bir göl kenarina düsmüs.
Gölün kenarinda ki agacin dibine çökmüs aksakalli bir dede, bir elinde bir kese, digerinde bir kese.
Birinden bir tas alip, digerinden aldigi tasa baglayip göle atiyormus.
Bu ise epey bir süre devam etmis ve nihayet bittiginde, dede yoluna gitmek üzere ayaga
kalkmis ve kralla göz göze gelmis. Kral dedeye sormus " dede bütün bir gün seni izledim,
sen ne is yaparsin anlayamadim" demis.
Dede kralin sorusunu söyle cevaplamis "oglum ben insanlarin kaderlerini birbirine baglarim" ,
"Peki en son kimin kaderini birbirine bagladin" ,
"Kralin güzel kizi ile usagi Ahmet`in kaderini bagladim" demis aksakalli dede,
Kral bu cevabi alinca dünyasi kararmis. Bir yanda güzeller güzeli apak biricik kizi,
ülkenin prensesi, diger yanda olmamis oglu kadar sevdigi zenci usagi Ahmet.
Ne yaparim, nasil ederde Ahmet`e bir zarar vermeden bu kaderi bozarim diye
düsünerek sarayin yolunu tutmus. Saraya gidince hemen sevgili usagi
Ahmet`i huzuruna çagirmis ve ona " oglum Ahmet sana bir mektup verecegim,
bu mektubu alacak ve Günes`e götüreceksin" demis, Krala sorgu sual edilmez.
Biçare Ahmet mektubu ve yollugunu alarak düsmü bilinmez yollara.
Düsmüs ki ne düsmek. Babasi kadar sevdigi Kral`i ona bir görev vermis ve o bu görevi yerine
getirmeli, ama nasil? Günlerce dere tepe demeden yol gitmis.
Nihayet yorgunluktan bitkin halde iken gördügü bir ulu agacin gölgesinde dinlenmeye
karar vermis ve uykuya dalmis. Uyandiginda bir de ne görsün...
agacin az ötesinde bir göl... o göl ki üzerine günesin aksi vurmus...
"Kralimin dedigi Günes bu olsa gerek" diyerek, üzerinde sadece külotu
kalincaya kadar soyunarak atmis kendini göle. Dibe dogru yüzmüs, yüzmüs, yüzmüs....
Taa dipte, günesin aksinin tükendigi yerde bir de ne görsün....Sahane bir hazine sandigi...
almis sandigi çikmis yüzeye...çikmis ama, Ahmet artik zenci degil bembeyaz bir Ahmet...
sadece külotunun oldugu bölge eski rengini tasiyor.
"Var bu iste bir hikmet" demis ve açmis sandigi. Sandik gerçek bir hazine sandigi,
içinde binbir türlü mücevherat ile birlikte üzerinde"Günes`ten Kral`a" yazan bir zarf.
Ahmet ne yapacagini bilemez hale gelmis bir anda.
Yeni rengi ve yasadiklari ile ülkesine dönünce kimsenin kendisine inanmayacagini düsünerek,
ülkesine zengin bir tüccar kimligi ile dönme karari almis.
Dönünce ülkesine, düsleri bir bir gerçeklesmis. Ahmet`in...
Ülkesinin bu yeni dürüst ve yakisikli tüccari ile güzeller güzeli kizini evlendirmeye
karar verince Kral, dünyalar Ahmet`in olmus. Kral vermis vermesine kizini zengin
tüccara ama aklida bir yandan oglu gibi sevdigi ve hiç bir haber
alamadigi usagi Ahmet de imis. Gel zaman git zaman damadi ile birlikte bir
ziyafet yemeginde iken yere düsen bir çatali almak için egilince Ahmet,
salvarinin kenarindan kaba eti gözükmüs... Bunu gören Kral gözlerine inanamamis.
Yemek bitip de odasina çekilecek iken herkes, koridorun sonuna ilerleyen damadinin
arkasindan seslenivermis Kral "Ahmet!..." Ahmet seneler sonra duyunca gerçek adini,
gayri ihtiyari kendisine seslenen Krala dönüvermis ve "neler oluyor Ahmet, evladim anlat
basindan geçenleri bana" diyen kralina bütün olanlari bir bir anlatmis...
Bunun üzerine Kral "Peki Günes bana bir sey göndermedi mi?" diye sorunca da
hemen odasina kosarak, sandiktan çikan mektubu almis ve Kral`a vermis,
mektupta su satirlar yer aliyormus... GÜNESE YAZI YAZILMAZ.... YAZILAN YAZI... ISE BOZULMAZ....!
|
