ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Umarım hayra çıkar

Cayır cayır yanıyordu sabaha karşı sanki tanıdığım ama asla hatırlamadığım, aslında yaşadığım o kent...
Yangın rüzgârı vahşice ters yöne atıyordu saçlarımı ve atkımı... Korku yerine şehvet sarıyordu anılarımı...
Küçük, ama hikâyesi büyük kıvılcımlar, şafak rengini almış akşamın karanlığında kaybolup gidiyorlardı. İs ve yanık kokusu ise bir yandan ciğerlerime doluyordu...

Schindler`in listesindeki siyah beyaz filmde kırmızı paltolu kızı aradı gözlerim.
Pozantı’daki hücrelerde tacize uğradığı iddia edilen küçük oğlan çocukları da yoktu ortalarda oysa.

Ne sokak köpeği ne de bir kuş cıvıltısı...
Fareler bile yok olmuştu.

Hırçın bir çatırtı ile çöken binanın molozu dökülüverdi önüme adeta Van’daki Bayram Oteli misali.
Tozu bile kapılıp gidiverdi dumana bulanarak kuzeye doğru, anıları bir kez daha sisler misali buğuların ardına saklayarak... Korkuları hatırladım nasılsa istem dışı insanların aklına sokularak.
Devrilmiş araçlar, yağmalanmış dükkanlar sokaklardaki ceset yığınlarından zor seçiliyordu... Belli ki önceden planlanmış bir kaos hayasızca hüküm sürüyordu...

Elimi tweed paltomun cebine atıp omuzlarımı nedense yukarı çektiğimde o metalik sesin sebebi geliverdi aklıma. Ne gerek vardı ki yıkılan hayallerin artık anahtarlarına? Mutluluk ve huzur kapıları ise çoktan Niğde’den sökülen Ermeni evlerinin denk kapakları gibi cam altı sehpaya dönmüştü belki de... Belki de, hepimiz neydik biliyorduk geçmişte.

Katliamlar, soykırımlar, savaşlar ekranlarda resmi geçitte.

Bir minik çocuk gördüm paltosuz...
Lastik terliğin bile yanan çadır enkazında mirasa dönüştüğü...
Nefesim sıklaştı daraldım karabasandan.
Uyanıverdim üstümdeki örtünün bile borçla alındığını hatırlamadan...

Bu kadar
Umarım bu istihare de hayra çıkar?