 Kadınım ben,anayımBazen bir yar bazen yaren
Hüznü dilinde,yarası yüreğinde
Değişir rüzgarın yönü bazen
Solar anzızın yaprağım
Asırlık bir evin duvarları gibi dökülür bazen lime lime yüreğim
Üşür çoğu zaman,hiç bir şey ısıtmaz ruhumun sancılarını
Ömrüm sessiz kalmış zamanların kırık aynası
Yüzümde menekşesi solmuş bir bahçenin hüznü
Kadınım ben,anayımElleri güneş,hasreti kor, sevgisi tutku
Bazen bir mum yakıp efkarıma
Usul usul yanarım duygu bahçemde
Mevsimlere yazarım adımı ,sonbahara
Fırtınaya ,kara, yağmura Ay ışığı tomurcuğunda saklarım mavilerimi
Gönül ülkemin yıldızlı gecelerinde
Bir garip yolcu ana yüreğim
Güvenli, mutlu,umutlu, şefkatli
Onurlu ve gururlu
Yalan hesaplardan uzak Kedere ve hüzne bulansa da her zaman güçlü
Mum vardır hani hiç bitmeyen,yandıkça tükenmeyen
Hani gözler vardır hiç yalan söylemeyen,derdini gizlemeyen
Ressamın çizemediği bir yürek
Hiç söylenmemiş bir şarkı
İşte öyle
Kadınım ben ,anayımBülbüllerin vurulduğu dağ başı yalnızlığıyım işte
Güllerin üşüdüğü şafak
Kirpiklerimde tutsam da çiğ tanelerini Hep zulamda saklarım kırık ümitlerimi
Efkarımın kadehinde yudumlarım sevgilerimi
Yüreğim ay ışığı altında Yüreğim yıldızlarda Yüreğim dağ yücesi Ben kadınım Çocuklarımın annesi.
Yüksel BEYOCAKTAN
//Tüm Analara ithafen//
|
