Bir kurdu Avcılar fena halde sıkıştırmıştır. Kurt ormanda oraya buraya
Kaçmakta, ancak peşindeki avcıları bir türlü savuşturamamakta.
Canını kurtarmak için deli gibi koşarken bir köylüye rastlar. Köylü elinde yabasıyla
tarlasına girmekte.
Kurt adamın önüne çöker ve hikaye bu ya yalvarmaya başlar: "Ey insan ne olur yardım et
peşimdeki avcılardan kaçacak nefesim kalmadı, eğer sen de yardım etmezsen
beni öldürecekler.
"Köylü şöyle bir an düşündükten sonra yanındaki boş çuvalı açar, kurda içine
girmesini söyler. Çuvalın ağzını bağlar, sırtına vurur ve yürümeye devam
eder. Birkaç dakika sonra da avcılara rastlar.
Avcılar köylüye bu civarda bir kurt görüp görmediğini sorarlar, köylü
ben "görmedim" der ve avcılar uzaklaşır. Avcıların iyice uzaklaştığından emin
olduktan sonra köylü sırtındaki torbayı indirir, ağzını açar, kurdu dışarı
salar. Kurt minnettardır "Çok teşekkür ederim" der "Bana büyük bir iyilik yaptın"
"Önemli değil" der köylü ve tarlasına gitmek üzere yürümeye baslar.
"Bir dakika" diye seslenir kurt: Çok uzun zamandır bu avcılardan kaçıyorum,
çok bitkin düştüm, açım, kuvvetimi toplamam için bir şeyler yemem lazım ve
burada da senden başka yiyecek bir şey yok." Köylü şaşırır: "Olur mu, ben
senin hayatını kurtardım."
"Yapılan iyiliklerden, verilen hizmetlerden daha çabuk unutulan bir şey
yoktur" der kurt. "Ben de kendi çıkarım için senin iyiliğini unutmak ve seni
yemek zorundayım."
Bir süre tartıştıktan sonra, ormanda karşılarına çıkacak olan ilk üç kişiye
bu konuyu sormaya ve ona göre davranmaya karar verirler. Karşılarına önce
yaşlı bir kısrak çıkar.
"Ne vefası?" der kısrak, "Ben sahibime yıllarca hizmet ettim, arabasını
çektim, taylar doğurdum, gezdirdim. Ve yaşlanıp bir işe yaramadığımda beni
böylece kapıya koydu..."
Bir sıfır öne geçen kurt sevinirken bir köpeğe rastlarlar.
"Ben hizmetin değerini bilen bir efendi görmedim" der köpek, " yıllardır
sadakatle hizmet ederim sahibime koyunlarını korurum, yabancılara
saldırırım, ama o beni her gün tekmeler, sopayla vurur..."
Kurt köylüye döner, "İşte gördün" der. Köylü de son bir çabayla "Ama üç
diye konuşmuştuk, birine daha soralım , sonra beni ye" diye cevap verir.
Bu kez karşılarına bir tilki çıkar. Başlarından geçenleri, tartışmalarını
anlatırlar. Tilki hep nefret ettiği kurda bir oyun oynayacağı için
keyiflenir. "Her şeyi anladım da" der tilki "Bu küçücük torbaya sen nasıl
sığdın? " Kurt bir şeyler söyler, tilki inanmamış gibi yapar: "Gözümle
görmeden inanmam..."
İşin sonuna geldiğini düşünen kurt torbaya girer girmez, tilki köylüye
işaret eder ve köylü torbanın ağzını sıkıca bağlar. Köylü eline bir taş alır
ve "Beni yemeye kalktın ha nankör yaratık" diyerek torbanın içindeki kurdu
bir süre pataklar. Sonra tilkiye döner "Sana minnettarım beni bu kurttan
kurtardın " der. Tilki de "Benim için bir zevkti" diye cevap verir.
O an köylünün gözü tilkinin parlak kürküne takılır , bu kürkü satarsa
alacağı parayı düşünür ve hiç beklemeden elindeki taşı kafasına vurup
tilkiyi öldürür. Sonra da torbanın içindeki kurdu ayağıyla dürter:
Haklıymışsın kurt, yapılan iyilikten daha çabuk unutulan bir şey yokmuş... | 
