 Bunca yıl Kırmızı Başlıklı kız anlattı biz dinledik,
o anlattı biz dinledik,
kardeşim biri de çıkıp ya bu kız atıyorsa ,
acaba kurtcuk ne di yo
demedi...:-)
. . .
Kırmızı Başlıklı Kız" masalını bir de kurdun ağzından dinleyelim :
Her gün yaptığım gibi ormanı temizlemeye çıkmıştım. Orman benim evim, temiz
tutmak da benim görevim. Derken bir kız beliriverdi. Kırmızı başlık ve
peleriniyle çok şüpheli bir görünümü vardı. Kimin aklına gelir bu garip kıyafeti
giymek. Bir kurnazlık peşindeydi mutlaka. Bir süre dikkatle izledim bu garip
kızı. Elinde taşıdığı üzeri örtülü sepette kim bilir ne taşıyordu!.. Yürüyüşü
bile normal değildi. Yanına yaklaşıp ne yaptığını sorunca bana büyükannesinin
evine gittiğini söyledi ama gel de inan. Yine de bıraktım peşini kendi işime
döndüm. Ama aklım o kıza takıldı bir kere... Bir gidip bakayım doğru mu
söyledikleri dedim kendi kendime; gerçekten böyle bir büyükanne var mı? Siz
olsaydınız gerçekliğini kontrol etmek istemez miydiniz? Orman benim evim. Ben
hem ev sahibiyim, hem de diğer orman sakinlerine karşı sorumluyum. Neyse
uzatmayayım... Gittim, baktım ve gerçekten bir büyükanne buldum. Sorduğumda
"evet o küçük kız benim torunum" dedi. Ben de sorumlu bir kişi olarak; "bu küçük
kız yabancılarla konuşulmayacağını öğrenmemiş daha!..." dedim ve anlattım küçük
kızla karşılaşmamı... Büyükanne de ürperdi ve birlikte küçük kıza bir ders
vermeye karar verdik. O yatağın altına saklandı, ben Onun geceliğini giydim,
başlığını taktım ve yatağına yattım. Küçük kız birazdan içeri girdi. Seslendi
cevap verdim. Ne şaşkın bir çocuk!.. Beni büyükannesi sanıvermişti. Ben benim
büyükannemi değil sesinden, kokusundan bile tanırım oysa ki. Neyse bunlar bir
şey sayılmaz, daha neler yaptı bilseniz. Kulaklarımın niçin büyük olduğunu
sordu. Ne ayıp şey hiç sorulur mu!... Yine de çocukluğuna verip yumuşak bir
sesle cevapladım. "Seni iyi dinlemek için"... Ama bu sefer kalkıp da burnumun
niçin büyük olduğunu sormaz mı!.. Küçük kız hiç mi hiç terbiye almamış. Ben
zaten burnumu kendime kompleks haline getirdim, öz-güvenim sallantıda.
Pskologlar, estetikçiler... Dünya para harcıyorum ama nafile. Yine aldırmamaya
çalışırken bu sefer de ağzımın kocaman olduğunu yüzüme vurmaz mı! Tabi ki
kızdım, siz olsanız kızmaz mıydınız? O sinirle ayağa fırlayıp peşinde koşturmaya
başladım. Birden ne olsa beğenirsiniz! Bir kocaman avcı elinde tüfek kapıdan
dalıverdi. Beni "seni hain kurt, büyükanneyi yedin değil mi?.." diye suçlamaz mı
!.. Halbuki büyükannenin kılına bile dokunmadım, O da saklandığı yerden çıkıp
beni korumaya çalışmadı. Malum yaşlılık,kulakları iyi duymuyor. Avcı mahkeme
yapmadan infaz kararımı verdi. Tabi ben de adalet bulamayacağımı, hatta canımı
yitireceğimi anlayıp pencereden zor attım kendimi. Geçirdiğim büyük korkunun
sarsıntısı yetmiyormuş gibi o gün bu gün ormanda bile yüzümü rahat gösteremez
oldum. Adım haine çıktı. Yeter Artık... Ben Suçsuzum...
|
