ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

   ÇOK SADE Bİ SEKİLDE AKTARMISSIN...EKSİK Bİ DUYGU YOK

                                                                                EMEĞİNE SAĞLIK... 

Çok güzel Osman ablam yüreğine sağlık

 HAYAT HAKKINDA....

Özgürlük, içindeki duvarlarda gizlidir...
Kendisi ile barışık olmayan herkese darılır...
Herkes,kendi uçurumlarının derinliğine inanır...
Yaşınız çok geçmeden hissettiğiniz yaşta olmayı öğrenin...
İdeallerimiz çoğunlukla bize değil,yaşımıza aittir!...
Birini değiştirmek istiyorsan,bu fikrini değiştirerek kendinden

Yalnız kaldığında ağlayabilen bütün insanlar masumdur...
Köyün ortasındaki vadi,köyün iki yakasını

Bir tartışmaya bütün sözlerinizi söylemiş kadar sakin

İnsanları sevin,buna ihtiyacınız var...
Bazı şeyler nedensizde güzeldir,neden aradığınız zaman,onu

Kendini aşan herkes yarışın birincisidir...
Özgürlük, içindeki duvarlarda gizlidir...
Kendisi ile barışık olmayan herkese darılır...
Herkes,kendi uçurumlarının derinliğine inanır...
Yaşınız çok geçmeden hissettiğiniz yaşta olmayı öğrenin...
İdeallerimiz çoğunlukla bize değil,yaşımıza aittir!...
Birini değiştirmek istiyorsan,bu fikrini değiştirerek kendinden başla...
Yalnız kaldığında ağlayabilen bütün insanlar masumdur...
Köyün ortasındaki vadi,köyün iki yakasını ayırırmı,birleştirirmi?...
     Bir tartışmaya bütün sözlerinizi söylemiş kadar sakin başlarsanız,bunu haklılığınızın göstergesi sayarlar İnsanları sevin,buna ihtiyacınız var...
Bazı şeyler nedensizde güzeldir,neden aradığınız zaman,onu bulursunuz,ama güzelliği yitirirsiniz...
Yaşam boyunca her yaş,bazı şeyler ancak o yaşta yapılabildiği için güzeldir...
Herşey hakkında yargı sahibi olan,herkesi kendi hakkında yargıç yapar...
Düşünmeye zaman ayırırsan,zaman kazanırsın...
Para cesur insanları satın alabilir,ama cesareti asla...
Kültür üzerinde yetiştiğimiz toprağın bileşimidir...
Bildiğim en iyi şey ,zamanla öğreneceğimdir...

Nefret etmek, kendinizi asla unutmamaya mahkum etmektir...
Bir insana sonuna kadar güvenirsen,onun insan olduğunu unutursun...
Aykırı düşün,bakalım tepkin ne olacak...
Bir şeyi çok önceden beri biliyorsan,geçirdiği değişikliklerden haberin yok demektir...
Gülümse!
İyi bir neden bulacaksın...
Çıkış yolunu kendin bulacaksın,çünkü nereye gideceğini en en iyi sen biliyorsun...

İnsan parayla ölçülebilen tüm varlıklarını yitirdiğinde, geriye kalandır

Birçok giden, memnun ki yerinden,

 Çok seneler geçti, dönen yok seferinden..."

Karanlıktaymışlar. Iki embriyo, bir ana rahminde...
Sarılıp birbirlerine, karanlıkta uyumuşlar öylece...
Haftalar geçmiş, ikizler gelişmiş.
Elleri, ayakları belirginleşmiş.
 

Gözleri çıktıkça meydana,
Ikisi de çevrede olup biteni fark etmiş...
Ne rahat, ne güvenli bir dünyaymış bu...
Sıcak, ıslak, sevgi dolu...
"Oyle guzel bir dunyada yaşıyoruz ki" demişler, "...bize ne mutlu..."
 

Gel zaman git zaman, cevreyi kesfe girismisler.
Bu karanlik dunyayi ve hayatin kaynağını deşmişler.
Onlari besleyip buyuten kordonu fark edince
O kordonla kendilerini var eden Anne lerine şükretmişler.
 

Sonra başlamış bir varoluş tartışması:
"Buraya nereden geldik, biz nasıl olduk" diye sormuş ikizler...
"Annemiz" demis biri, "O bizi var etti, bize can verdi."
Ne biliyorsun" diye itiraz etmis öteki, "Sen hiç Anneni görmedin ki..."

"Belki de o sadece zihnimizdedir. Anne inancı bizi rahatlattığı icin uydurduğumuz bir şeydir."
 

Süredursun ana rahmindeki tartışma, ikizler büyüyüp gelişmişler.
Rahme sığmaz olup tekmeleşmişler.
Artık parmakları ve kulakları varmış kerataların...
Büyüdükçe anlamışlar ki, yolun sonu yakın...
Gün gelecek, bu güzelim hayat bitecek;
Karanlık bir yolculuk, onları bir başka diyara çekecek.
 

Buradaki hayatımızın sonuna yaklaşıyoruz" diye fısıldamış ikizlerden biri efkarla...
"- Ben gitmek istemiyorum" diye diretmiş öteki; "doyamadım ki daha hayata..."
"- Ama mukadderat alnına yazılandır; dua et, belki doğumdan sonra hayat vardır."
 

Sormuş karamsar olan:
"- Bir gün bize hayat veren kordon kesilecek. Ondan sonra başımıza neler gelecek?"
Şiirle cevaplamış iyimser olan:
"Birçok giden/ memnun ki yerinden/ çok seneler geçti/ dönen yok seferinden..."
 

Ve günlerden bir gün, yer sarsılmış, duvarlar kasılmış.
Dayanılmaz sancılarla ikizler beklenen günün geldiğini anlamış.
Buruşuk kollarıyla birbirlerine son kez sarılıp vedalaşmışlar.
Ve "ömrümüz bitti" diye çığlık çığlığa ağlaşmışlar.
Azrail sandıkları bir el kesmiş onları hayata bağlayan kordonu,

Ağlaya ağlaya karanlık bir koridordan öbür hayata çıkmışlar……
 

YAŞAMAYA DAİR

Yaşamak şakaya gelmez

Büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın.

Bir sincap gibi mesela,

Yani yaşamanın dışında ve ötesinde

Hiç bir şey beklemeden.

Yani bütün işin gücün yaşamak olacak.

Yaşamayı ciddiye alacaksın

Yani, o derece, öylesine ki

Mesela, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda.

Yahut kocaman gözlüklerin,

Bembeyaz gömleğinle bir labratuarda

İnsanlar için ölebileceksin

Hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için,

Hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken.

Hem de en güzel en gerçek şeyin

Yaşamak olduğunu bildiğin halde.

Yani öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı

Yetmişinde bile mesela zeytin dikeceksin

Hem de öyle çocuklara filan kalır diye değil

Ölmekten korktuğun halde

Ölüme inanmadığın için

Yaşamak yani ağır bastığından...

Nazım HİKMET

Bugün Yaşamaya Ne Dersin?..

 Güneşin o ilk doğuş anına en son ne zaman tanık oldun? İnsanoğlu, taptaze ışıklarının tüm vücuduna yayılmasını ne zaman izledin kendinde, bir sonbahar sabahı o ılıklığı ne zaman hissettin yüreğinde?..

Bizler aslında bize her günün bir lütuf olduğunu anlamayacak denli duyarsız bir biçimde geçip gidiyoruz bu yaşamdan. Hanginiz sabah gözünü açtığında bunu dünyaya tekrarlıyor:

Bugün özel bir gün çünkü ben bugün de yaşıyorum, gözlerim açık, ilk soluğumu bilinçli bir biçimde çektim içime, bu bir ayrıcalık, bugün özel bir gün, evet... Bugün bana birgün daha yaşama şansı verildi diye.

İnsan yaşamında ne sorunlar var ama biz o kazağı alamadık diye tüm günü o güzelim ruhumuza ve bedenimize azap çektirmekle geçiriyoruz ya da sevgiliniz sizin sevginizin yüceliğini anlamadı diye kahroluyoruz ya da sular gitti diye, hava soğudu diye tüm gün kendimize ve sevdiklerimize surat asıyoruz.

Bir de şöyle düşünelim; siz başlı başına bir yaşamsınız ve yaşamda telafi edilemeyecek tek şey ölümdür. Sular elbette gelecektir, soğuk hava için biraz daha sıkı giyinebiliriz, sevgilin seni anlamıyorsa aslında senin sevdana layık olmadığını pekala algılayabilirsin...

Peki, bu yaşama ne zaman gülümseyeceksin, ne zaman kendin için birşeyler yapacaksın, en sevdiğin çiçeği neden hâlâ başkalarından bekliyorsun, bugün kendine niye o çiçeği almıyorsun, ne zaman miskinliğinden bir sabah da ödün verip doğanın ısrarla uyanışına kendini de tanık etmiyorsun?

Unutma ki bu yaşamı güzelleştirecek olan da çekilmez hale getirecek olan da sensin, sakın başkalarını suçlama... Hadi artık her sabah yüreğine kocaman gülümsemelerle dolu bir soluk çek ve tüm gün verdiğin her soluğun içine bu gülümsemelerden katarak çevrendeki tüm canlı varlıkları varlığından haberdar et.

 Yaşama öylesine gelme ve de öylesine gitme. Unutma ki bir ağacın gövdesine sarıldığında onun kalp atışlarını duyabilecek denli bu dünyada duyarlı yaşamak senin elinde. Tanıdığın ya da tanımadığın olsun, yeryüzündeki canlıların hiçbirinden hiçbir zaman, "Günaydın"ını ve "Gülümseme"ni esirgeme.

Unutma sen bu dünyada başlı başına bir yaşamsın ve…

Yalnızca bu nedenle bile, senin varlığın çok çok özel.

ALINTIDIR...

Bugün bu tarz bir yazıyı okumaya öylesine ihtiyacım var ki...Paylaşmak istedim...