Kendimi keşfetmeye başladığımı farkettiğim andan itibaren, küçük kırgınlıkların büyük yalnızlık darbelerine dönüştüğüne tanık oluyorum. Son birkaç aydır anlıyorum ki, hayat buymuş zaten. Hayat bir döngüymüş. Büyüdüğümü anladığım ilk anım, bugünümün hatırası; dönüşümümün ilk tanığı... Hayat denen müzik parçasının, kulağımı tırmaladığını sonunda anladım ve yaşamın notalarını değiştirmeye karar verdim. Gördüm ki, hayat ağacı sürekli kök salıyor. Düşünce tohumları ekili bahçeme bugün su sözü bırakıyorum. `Hepimiz küçücük beyaz bir tüyüz en nihayetinde bu evrende. Uçmak için naifçe birbirimize dokunmamız gerekiyor.` |