ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

İçime tutsak ettiğim o asi çocuğu dile getiririm bazen Bir bacağı kırılmış bebeğimi alır,evcilik oynarım yine Pembe kurdeleler takarım saçlarıma, Seksek oynarım tek başıma. İp bağlayıp karıncanın ayaklarına Merak ederim yine yuvalarının ne kadar uzun olduğunu Saklambaç oynarım,ebe olup sobelerim içimdeki çocuğu. Çamurdan kaplar yaparım,güneşe bırakırım, Eğer yağmur yağarsa gözlerimi ova ova ağlarım. Kendimin ellerinden tutup, kutu kutu pense oynarım. Mendili bırakıp arkama yağ satarım, bal satarım. Elim sende oynarım,hem kaçarım hem kovalarım. Akşam oyuna dalıp eve geç kalırım Ve çocukluğumu en güzel yerinde, Bahçe kapısının arkasında bırakırım. Büyüdüm artık, düşümcem ellerim büyüdü. Kırmızı rugan ayakkabılar on numara küçük ayağıma, Benekli eteğim kısa, şapkamsa olmuyor kafama Ve çocukluğum, bir ucu yırtılmış gülen fotoğrafta. Sığdıramam bazen içimdeki çocuğu kabına, Senede birgün de olsa çocuk olurum doyasıya. İçinizdeki çocuğun hiç büyümemesi dileğiyle.......   Şule Topakkaya

fiogf49gjkf0d

şu dört direkli köprünün altında açmışım gözlerimi sahipsiz rüzgar sarmış kundağımı yağmurla beslenmişim adımı insanlar koymuş benden habersiz benimsemişim serseri derler, hırsız derler .... derler, anlamam da alınmam da hiç fiyakalı dolaşmadım sokaklarda marka satmadım gökyüzü yorganım oldu hep dirseğim yastık alışkınım; kara, yağmura, soğuğa üşümem sıcak dokunur bana özlemem, hiç tanımadığım hisleri istemem varlığını bilmediğim şeyleri kıskanmam hiç kimseyi özenmem halbuki bilmez kimse kendilerinden şanslı olduğumu daha özgür ve daha zengin şu deniz herkesten çok benimdir arkasındaki orman da bütün sokaklar benimdir herkesten çok her simitçi biraz bana çalışır ...   aslında her çocuktan daha çocuğum canım hiç sıkılmaz buralarda en sevdiğim oyundur köşe kapmaca yalnız da değilimdir yüzlerce kardeşim var benim gibi, bana benzer kimse ayırt edemez bizi birbirimizden geceleri toplanmaya başlarız el ayak çekildikten sonra konuşuruz, güleriz, dertleşiriz biraz farklı olsa da herkes kadar biz de umut besleriz hayallerimiz de vardır ayın dolaştığı yerlerde herkes kadar okumuşluğum da vardır her tip insandan bir harf öğrendim insanları en iyi ben tanırım okuldan, öğretmenden anlamam ama bu sokakların mektebini bitirdim bana lazım olanı öğrendim herkes kadar insanım da galiba herkes kadar ben de bazen ağlarım kafam da var, kalbim de severim de, düşünürüm de yalnız ben sokak çocuğuyum sokaklarda yaşamak tek suçum bir gün ben de gideceğim buralardan herkes gibi yalnız biraz sessizce kimseler anlamadan cenazem omuzlar üzerinde gitmeyecek belki belediye kaldıracak gürültüsüzce ağlayanlar olmayacak başucumda bir hayırsever uğramazsa geçerken mezarım da çorak kalacak sonunda benim gibi içimizden kimin gittiği fark edilmeden biri alacaktır yerimi vakit geçmeden evet, ben sokak çocuğuyum bu sokaklarda ne ilk ne de sonuncuyum   Reşide Sarıkavak

fiogf49gjkf0d

fiogf49gjkf0d

fiogf49gjkf0d

fiogf49gjkf0d

Çocukluğum !

Çocukluğum, bir geçmiş zaman koridoru  Zaman zaman çok dar ve loş olan bu koridora uğruyorum. Pencereler oldukça küçük ve tozlu. Işık sızdırmamaya and içmişler gibi. Dünyaya bu pencerelerden bakıyorum. Hiçbir şey net değil. Her şeye farklı anlamlar yüklüyorum...Gittiğim yerler çok uzak geliyor. Ben büyüdükçe yollar kısalıyor. Acaba Yollar mı kısaldı   ben mi büyüdüm diye soruyorum kendi kendime..İlkokulda karşılaştığım ilk sınavların neye yaradığına dair hiçbir fikrim olmadı ! Bu sınavlardaki uğraşmalarım bataklıkta çırpınan bir insanın çırpınması rüyada koşamayan bir adamın sonuçsuz çabasına benziyordu..Okulda dünyanın döndüğünü öğreniyorum. Fakat her sabah kalktığımda dağların yerinde olduğunu görüyordum. Dünyanın döndüğü mü yalandı, dağların yerinde olduğu mu? Ne garip değil mi? Dünya dönüyor  fakat dağlar hala yerinde duruyor...Öğretmen tümleci ve yüklemi anlatıyor. Tümleç bir kızı anımsatıyor bana Yüklemse bir erkeği Bunlar gerçektir yalan değil abartı hiç değil... Yüklem ve Tümleç kim bilir nasıl yakışıyorlardı birbirine! Ben büyüdüm ve onlar da bir cümlenin basit birer unsuru oluverdiler... Gördüğüm kravatlı ve takım elbiseli her insan, gözümde kusursuz bir dev oluyor. Şimdi o devlerden eser yok. Gördüklerim cüceleştiler mi, yoksa zaten cüce miydiler ? Çocukken insanların tek yüzü vardı. Maskeleri hiç fark etmedim. Ben büyüyünce yüzler de çoğaldı. Sahi ben mi büyüdüm yoksa yüzler mi çoğaldı ?

Sadece gördüğümdü anladığım Farkedebildiklerimin arkasında ikinci bir gözüm olmadı hiç... Şimdi büyüdüm Aldanmak ahh aldanmak ! Çocukken aldanmanın kötü olduğunu kim söyleyebilir ki ?

                              Akma Gözlerimden.....!

fiogf49gjkf0d