UMUT ÇİÇEĞİ
Bir adam vardı. Yitirilmiş umutlar üstüne kurulmuştu dünyası. Oysa o ne yıldızları istemişti ne de güneşi. Sadece kendi küçük hayatına anlam istemişti. Bir nedeni olmalıydı bu yıkılışların bilmiyordu. Bulamıyordu....
Şimdi hayattan ne umudu kalmıştı ne de beklentisi. Son umudunu da bir sonbahar sabahı rüzgarlarla savrulan bir yaprakla birlikte apansız kaybetmişti. Üzgündü, üşüyordu ama ağlamıyordu. Nedensizdi.. Aklına birden Sevim hanım geldi.dudaklarına tatlı bir tebessüm gözlerine ise acı ve mutluluk...
Aaahh! O da onu bırakmamış mıydı. Hem de insafsızca, haber bile vermeden. Dile kolay otuz evet tam otuz sene birlikte paylaşmışlardı hayatı. Bir yastıkta bir yürekte bir şarkıda... Oysa şimdi o ölümü kendine dost edinmişti. "O da üşüyor mu"diye içinden geçirdi adam. "Beni özlüyor mu?"
Adam yavaşça, sanki birşeyleri incitmekten korkarcasına bir banka ilişti. Boş gözlerle etrafı inceledi kendince. Herşey çok monoton, sıkıcıydı. Biraz sonra birden, gözüne daha önce hiç görmediği bir çiçek gözüktü. Onu yerden aldı.....Nekadarda güzeldi. Dünyanın bütün acılarına güzelliğiyle meydan okuyordu adeta."Ben de varım bu dünyada hey! bana bakın" diyordu sanki. Daha da yakından bakınca bu çiçeğin herzaman yol kenarında rastladığı bir çiçek olduğunu gördü. Nasıl olmuştu da, daha önceden bu güzelliğin farkına varmamıştı. Çiçek ona gülümsedi "yeni tanışıyoruz galiba"dedi. Adam irkildi. Çiçek konuşuyordu. Kulaklarına inanamadı adam. "Yaklaş bana"dedi, çiçek. Adam durdu. Gözlerinden nedenini anlayamadığı bir yaş düştü. Bir de yüreğine büyümek üzere bir sevgi tohumu.
Başını kaldırdı, güneş doğmak üzereydi. Güneşle birlikte içinde birşeyler kıpırdadığını hisetti. Derin bir nefes aldı, doğruldu. Artık dünyaya meydan okuyabilirdi. Ona bu gücü bu küçük çiçek vermişti. Çiçeğinin adını "umut çiçeği " koymuştu. Çiçek bu ismi beğenmişti. Adama "sana öğretecek çok şeyim var.elimi sıkı tut" dedi. Adam biliyordu yaşama dair bilmediği, yitirdiği her şeyi öğretecekti ona çiçeği. "yalnız" dedi çiçek "ben sana hayat verirken öleceğim, fazla zamanım yok". Ama şunu unutma senin yaşama sevincin, yaşama dair umutların devam ettikçe, ben de senin kalbinde yaşamımı devam ettireceğim. İşte sana ilk dersim.
"Hiçbir olumsuzluk uğruna umutlarını yıkmayacaksın".
"Bunu çevrendekileri düşünerek değil kendin için yapacaksın.bana söz ver" dedi . adam "söz sana umut çiçeğim söz.Hiçbir güçlük beni yıldıramayacak. Yaşam nekadar zorlayıcı olursa ben de o kadar inatçı olacağım. Ayak direyeceğim kötülüklere. İnsanlara destek olacağım. Onlara nasıl yaşamaları gerektiğini anlatacağım. Bunları nasıl yapacağım biliyor musun sevgili çiçeğim? Onlara içlerindeki çiçeği bulmalarını söyleyerek. Tıpkı benim seni bulduğum gibi..Yaşam kısa biliyorum ve ben bu yaşamı en iyi şekilde değerlendireceğim."
Adam gözlerini gökyüzüne çevirdi.Içi gibi karanlık olan gökyüzü yerini pırıl pırıl umut dolu aydınlığa bırakmıştı....
|