Gece Nisan`ı bırakıp, Handan`ın evinin önüne vardıklarında saat 2 olmuştu. Bir süre sessizce arabada oturdular. Yorgunluk ve içkinin etkisi Handan`ın beynini buğulandırmış, düşünmesini engelliyordu. Tekin`i yukarı davet etmeli miydi, saatine baktı. "Gece 2`den sonra asla iyi bir şey olmaz!" diyen annesinin sesi bir an beyninde çınladı. Annesinin hayalini silmek istercesine başını salladı,
"Baksana neden..." diye Tekin`e döndü.
"Evde kim var?" diye sordu Tekin, Handan`ı duymamıştı bile, gözlerini balkona dikmiş dikkatle bakıyordu.
"Hiç kimse."
"Balkonda birisini gördüm."
"Ahh olamaz, balkon kapısını açık unutmuştum." diye panikle hatırladı Handan.
"Gel hadi birlikte çıkıyoruz." diye arabadan fırladı Tekin.
Tekin önde Handan arkasında kilidi açıp içeri girdiler. Açık balkon kapısından gelen sokağın gürültüsü dışında ev sessizdi, Tekin el yordamıyla ışıgı buldu ve açtı.
Her şey yerli yerindeydi, el değmemiş gibiydi. Korktukları gibi, az önce bir hırsızın terkettiği yağmalanmış ev görüntüsü yoktu hiçbir yerde. Tekin balkonu da kontrol etti ve kapıyı kapattı.
"Birisini gördüğüme yemin edebilirim." diye söylendi.
O sırada Handan da gardırobunu kontrol ediyordu, hızlıca çantalarına ve ayakkabılarına göz gezdirdi, hepsi tamdı. 😂 "Perde... sanırım uçuşan perdeyi bir insan sandın. Sorun gözükmüyor." diye seslendi.
"Hayır... bir gariplik var bu işte. Handan, ben bu gece burada kalayım, en güveniliri bu olacak."
Handan arkasını döndü " Tamam, içeçek bir şeyler koyayım ben." derken sesi istediğinden neşeli çıkmıştı. 😏
Döndüğünde Tekin kanepeye uzanmış, donuk gözlerle televizyon kanallarını dolaşıyordu, aklının hala balkondaki o gölgede olduğu belliydi.
Yavaşça yanına oturdu Handan. Yemekten beri kafasını kurcalayan o his, konuşması gerektiğini söylüyordu.
"Konuşmamız gerekiyor sanırım." diye ağzından döküldü sözcükler.
"Handan, benim de konuşmak istediğim bir konu var." derken yüzünden belli belirsiz bir gülümseme geçti. "Hani sana bahsettiğim bir asistan vardı ya okuldan. Mert. Hatırladın mı?"
"Hatırlamaz mıyım, şu gereksizce ukala olan çocuk. Ne olmuş ona?" diye sordu merakla Handan.
"Şey biz... biz birbirimizden hoşlandığımızı farkettik ve... birlikte yaşamaya karar verdik." dedi ve Handan`dan bir tepki beklercesine gözlerini gözlerine dikti.
(Geçmiş olsun, kısmet bu işler. )
|
Burada Cenevre Sözleşmesi`ne ait böyle bir madde gerçekten var mı ona bir bakmak lazım. Gerçekten varsa da, ortalama bir Türk ailesinde kadının mı erkeğin mi hayatı esaret altında, ona bakmak lazım.