Ben gönlümü bir kere sana verdim
Ömrümü uğruna heder ettim
Son durak, liman seni seçtim
Vazgeçemiyorum..

Gururu, kibiri evde bıraktım
En yalın halimle sana aktım
Gözlerime bir kere ışık yaktın
Vazgeçemiyorum..

Öle öle en kayıp şehirde
Aşkımla sürgündeyim belkide
Sürüne sürüne tutsağım gözlerine..
Delice delice tutkunum sadece
Kızıyorum en zayıf halime sevsende
Sev Sevme umrumda değil..

Gözlerim doluyor gecelerde
En yalın en küçük hecelerde
Dilimin ucuna geldiğinde
Söyleyemiyorum..
Zaman öyle akıp gidiyorken
Sana deli yüreğim biliyorken
Şeytan diyor ki dök dilinden
Söyleyemiyorum..

Ayrılık sevdi bizi içim hüzün denizi
Çekil git desem de gitme sevdiğim
En güzel derdim sensin ölüm seninle gelsin
Bende bit desem de bitme

Sana git dedim yalan yokluğun bende kalan
Son sözüm budur sakın sakın gitme

Ayrılık sevdi bizi içim hüzün denizi
Çekil git desem de gitme sevdiğim
En güzel derdim sensin ölüm seninle gelsin
Bende bit desem de bitme

Çekil git artık düşlerimden
Bıkıp usanmadın mı benden artık?
Gözlerimden yüreğimden ve içimden
Ve var olan herşeyimden
Git artık

Dokunma kirletirsin beyazları
Konuşma tüketirsin satırları
Mehtabı bırak doğan ayrılık
Çekil git şafak gelen aralık

Kanıyorum zaten uzak dur benden
Sebebin olurum yakanının olurum
Çekil git yolumdan ölümün olurum
Ve git artık nolursun git benden

Konuşma nefesini al benliğimden
Ben soluğunu kesmeden
Sus demeden sus nolur söylemeden
Git bir daha Allah aşkına hiç dönmeden

Yıkıl git artık hayallerimden
Kumdan evlerim yıkıldı artık
Taşlarımdan oyuncaklarımdan beynimden
Ve yaşayan her şeyimden
Git artık

Uzanma karaya çalarsın günleri
Söyletme devrik tümcelerim olursun
Ne öznesini ne yüklemini kurtara bilirsin
Çekil git bırak bütün düşüncelerimi

Yaralıyım zaten şöyle dur gönlümde
Derdin olurum korun olurum
Çekil git ağrın değil külün olurum
Ve git artık nolursun git git gözlerimden

Kal yerinde öylece ses etme
Mevsimlerde solsun senelerce
Mümkünse çıkmasın o iki hece
Öldü de bitsin bu işkence

Ya da bi sonbahar sarardı de
Düşen her bi yaprakta uzaklaştı de
Deki gövdeden dal kırıldı kopan candı
Yıkıldı de deki öldü öldü de
Yaşamaz de olsun de deki bitti bitti de

Kardı yağdı yağmurdu aktı sonra toprağa karıştı
Kurudu de soldu de
Ne bileyim işte kısaca öldü de

Ve cekil git artık
Gölge etme alın yazısı gibi görme
Deyilim birşeyin olmadım hiç birşeyin
Çekil git artık nolur çekil git kötü söyletme
Yaşamaz de olsun de deki bitti bitti
Kardı yağdı yağmurdu aktı kurudu de
Sonra toprağa karıştı soldu de
Ne bileyim işte kısaca öldü de

Gece susmasını bilseydi ben hiç konuşur muydum?
Yaralarım azmasaydı, hatıralarım canlanmasaydı ve senin bir selamın gelseydi ben hiç çıldırır mıydım?

Duvarlar üstüme üstüme geliyor, yazdığım her sözcük kalbimden hesap soruyor.
Hiçbir savunma biçimi gecenin görkemli saltanatını mum kadar aydınlatamıyor.
Ve ben siyaha koşuyorum ama siyah konuşmuyor…

Unutulmuş bir sokağın gece lambası bile değilim.
Sokak köpeklerinin ulumaları iliklerime geçiyor.
Korkmak? Yok hayır!
Değil korkmak bu, bu sadece yangının siyaha geçmesi, siyahın yangına sönmesi.
İçinde hiçbir umut barındırmayan bir adamın, üzgün bestesi…

Sahibi olamadığım yıllarımın boynunda tasmalar ki tutsak eder sen gittikten sonrada beni. Bir adım dahi kıpırdayamam ve camlar kırılır faili kaçak, kalanı kör ışıklarda masum ben ama o işte masum ben şimdi parmaklıklar ardında.
Haksızlık sonuna kadar ömrümü demliyor.
Ömrüm ki sana mahkûm, sana tutsak, bir sana, bir iki sözüne muhtaç…

Aşıklar düşüyor bu şehirde birer ikişer ve her akşam ve her sabah aşıklar ölüyor bu şehirde.
Elimden bir şey gelmiyor.
Tutunamıyorum ne kendime, ne kendimi geçen gölgeme yaslanamıyorum.
Ölümler bir sabah, bir akşam beklemiyor bu şehirde…

Umutlar sen gittiğinden beri küs kalmışlar öyle ki yalvarsan, yakarsan boş, öyle ki umutlar düş olmuşlar uyurgezer bedenime.
Ve her defasında bir uçurumun kenarındayım, düşmekteyim her defasında.
Tutarsınlara kurduğum beklemelerim, umutlarımı küs saymışlar…

Dedim ya gece susmasını bilseydi ben hiç konuşur muydum?

Murat İNCE-Tutunamadım

Herşey ne çabuk ne kolay dağıldı sonunda
Neden olmuyor ne kaldı elimde avucumda
Kimseye anlatamam
Çıkmaz sokaklarda bitti sonunda
Derdimi anlatamam
Tutunmuşum paramparça hayata...

Darmadağın hayat bitiyor umudum yorgun,
Yıkık dökük harabelerimde yanıyor ruhum,
Karanlığın içinde bir ışık söyle hiç yok mu?
Sonunda bu savaşı kazanmak bu kadar zor mu?

Yufusummm bidenem bu sana gelsin

Nasıl atıyor kalbim seninle dinle
Dayanamaz yanar gece ateşinle
Mucizenle yenilendim ellerinde
Kaderimi gördüm sanki gözlerinde

Ama yeni her şey gibi
Buda anlık heves mi?
Yoksa kaderimiz mi?
Zaman söyler mi gerçeğimizi

Gizli saklı buluşmalar
Ama şimdi saklamalıyız
Soran olursa neyse ne
Ya gören olursa sadece arkadaşız

Kalplerimiz patlayacak
Ama şimdi susmalıyız
Sorana biz yalanlarız
Gören olursa sadece arkadaşız.

Garibim Vuruldum Yüreğim Yoruldu

Bir Aşk Biter Gibi Hüzüne Boğuldum

Sonbahar Oldum Sevinci Unuttum

Bu Acıya Nasıl Yüreğim Dayanır

Bir Aşk Biter Gibi Hüzüne Boğuldum

Sonbahar Oldum Sevinci Unuttum

Bu Acıya Yüreğim Nasıl Dayanır

Yok istemem Başka Bir Yara Gönlüme

Yok istemem Başka Bir Yara Gönlüme

Tutun Ellerimden Yoksa Düşeceğim

Sevecek içimde Baharım Ateşim

Tutun Ellerimden Yoksa Biteceğim

Derin Uykulara Yalnız Gideceğim

SANA BAKMAK

bir beyaz kağıtla
uçak örneğin uçurtma mesela
altına konulabilir
bir ayağı ötekinden kısa olduğu için
sallanan bir masanın
veya şiir yazılabilir
süresi ötekilerden kısa
bir ömür üzerine.

bir beyaz kağıda
her şey yazılabilir
senin dışında
güzelliğine benzetme bulmak zor
sen iyisi mi sana benzemeye çalışan
her şeyden
bir gülden bir ilk bir sonbahardan sor
belki tabiattadır çaresi
senin bir çiçeğe bu kadar benzemenin
ve benim
bilinci nasırlı bir bahçıvan çaresizliğim
anlarım bitkiden filan
ama anlatamam
toprağın güneşle konuşmasını
sana çok benzeyen bir çiçek yoluyla

sen bana ışık ver yeter
bende filiz çok
köklerim içimde gizlidir
gelen giden açan soran bere budak yok
bir şiir istersin
“içinde benzetmeler olan”
kusura bakma sevgilim
heybemde sana benzeyecek kadar
güzel bir şey yok

uzun bir yoldan gelen
tedariksiz katıksız bir yolcuyum
yaralı yarasız sevdalardan geçtim
koynumda bir beyaz kağıt boşluğu
her şeyi anlattım
olan olmayan acıtan sancıtan
bilsem ki sana varmak içindi
bütün mola sancıları
bütün stabilize arkadaşlıklar
daha hızlı koşardım
severadım gelirdim
gözlerinin mercan maviliğine

sana bakmak
suya bakmaktır
sana bakmak
bir mucizeyi anlamaktır

sağa sola bakmadan yürüdüğüm yollar tanıktır
aşk sorgusunda şahanem
yalnız kelepçeler sanıktır
ne yazsam olmuyor
çünkü bilenler hatırlar
hem yapılmış hem yapma çiçek satanlar
bahçıvanlar değil tüccarlardır
sen öyle göz
sen öyle toprak ve güneş ortaklığı
sen teninde cennet kayganlığı iken
sana şiir yazmak ahmaklıktır

bir tek söz kalır
dişlerimin arasından
ben sana gülüm derim
gülün ömrü uzamaya başlar

verdiğim bütün sözler
sende kalsın isterim
ben sana gülüm derim
gül sana benzediği için ölümsüz
yazdığım bütün şiirler
sana başlayan bir kitap için önsöz

sana bakmak
bir beyaz kağıda bakmaktır
her şey olmaya hazır
sana bakmak
suya bakmaktır
gördüğün suretten utanmak
sana bakmak
bütün rastlantıları reddedip
bir mucizeyi anlamaktır
sana bakmak
allah’a inanmaktır