Sakin göllerin kuğusuyduk, Salınarak suyun yanağında. Yarılan ekmeğin buğusuyduk. Gözüm yaşarıyor, yüreğim kanıyor. Olmasaydı sonumuz böyle. Biri saksımızı çiğneyip gitti. Biri duvarları yıktı, camları kırdı. Fırtına gelip aramıza serildi. Biri milyon kere çoğaltıp hüzünleri, Her şeyi kötüledi, bizi yaraladı. Biri şarabımızı döktü, soğanımızı çaldı, Biri hiç yoktan vurdu kafeste kuşumuzu! Ciğerim yanıyor, yüreğim kanıyor. Olmasaydı, olmasaydı sonumuz böyle. Gözüm yaşarıyor, yüreğim kanıyor, Olmasaydı sonumuz böyle. Dağlarda çoban ateşiydik, Dolanarak mavzer yatağına, Ceylanın pınara inişiydik. Göğsüm daralıyor, yüreğim kanıyor, Olmasaydı sonumuz böyle. Birer yolcuyduk aynı ormanda kaybolmuş, Aynı çıtırtıyla ürperen bir serçe, Hep aynı yerde karşılaşırdık tesadüf bu, Birer tomurcuktuk hayatın kollarında, Birer çiğ damlasıydık, Bahar sabahında, gül yaprağında. Dedim ya, hiç yoktan susturuldu şarkımız. Yüreğim kanıyor, yüreğim kanıyor. Bitmeseydi, bitmeseydi bizim öykümüz böyle. Göğsüm daralıyor, yüreğim kanıyor. Olmasaydı sonumuz böyle. |
