|
Hayatımda  ilk önce sevmeyi öğrendim...
Çünkü sevdikçe kendimi hissettiğimi gördüm.
Affetmenin ne olduğunu anladım.
Ve affetmenin aslında yeni insanlar kazandırdığını gördüm.
Bir gün geçmişime baktığımda pişmanlığımdan üzülmediğimi gördüm,
Bunları ben yaşadım çünkü...
Birisini hatırlamanın aslında ufak bir telefon görüşmesi kadar basit olduğunu biliyorum artık.
Aslında bana değer veren insanların çok yakınımda olduğunu fakat
gözlerimin hep uzaklarda olduğunu anladım.
Birisini kırdıktan sonra özür dilemenin aslında beni ben yaptığını anladım.
Sen benim için önemlisin kelimesinin verebilecek en büyük hediye olduğunu buldum.
Bir yerden sonra kelimelerin mana ifade etmediğini biliyorum.
Sahilde yürür ve düşünürken birinin de beni düşündüğü duygusu beni sevindiriyor.
Mutlu olmanın aslında bir kedinin güzel bir anını yakalamak kadar basit olduğunu anladım.
Kaçırdığım fırsatların aslında bana yeni fırsatlar yarattığını gördüm.
Yıldızların benim için parladığını görmeye gözlerimin,
Gün geldi hayatımdan kayan yıldızların gömüldüğü maziyi unutması gerektiğini anladım...
Gözlerin kelimelerden daha önemli olduğunu ve yalan söyleyemediklerini biliyorum.
Hayatımda yanımda görmek istediklerimi yanımda göreceğim,
Çünkü onların bana değer verdiklerini biliyorum.
Telefonun tuşlarına üzüntünün,mutluluğun,yıkıntının sığdığını gördüm.
Yaşamın yaşamaya değer olduğunu ve istersem mutlu olacağımı öğrendim...! | 
ey göğsümde nar sıcağı, çığlığıma sinen duman 
