Düşmeye gör kardeşim, yalnızlığın pençesine
Güvendiğin surlar yıkılır, mağlupsundur her seferde
Önce süngün düşer öne , sonra savaşı kaybedersin
Yenik bir komutan gibi, teslim bayrağı çekersin
Ruhun zindana kapanır, ömür böyle gelir geçer
Bir dost sesini özlersin, günün keder, gecen keder
İçindeki o karanlık aydınlığa gebedir hep
Başkalarında arama, tüm bunlara sensin sebep
Ektiğini biçer insan, kişi yazılanı yaşar
Dünya denilen limanda, kimi mutlu kimi naçar
Zaman kavramı izafi, sevmesini bilenlere
baki kalan hoş sedadır, şu kısacık ömürlerde
Mutluluk uzakta değil onu yakınında ara
Bakmasını bilmiyorsan, için kara, dışın kara
Öğrendiğinde bunları anla tekrar doğacaksın
Umudun hiç tükenmesin, sende mutlu olacaksın.
*Mutluluk bazen bir bebeğin çıngırağında
Bazen bir yağmur damlasında
Yeter ki bakmasını öğren yani hayatı anla.
Çünkü hayat anlaşıldığınca yaşatır kendini* |
