Trende biletsiz sevdalar vardı Vagonlar kaçaklara göz yumarlardı Aksada yüreklere kar pınarları Sevdanın arkası var ardı bahardı
İstanbul ağlıyor sen ağlıyorsun Hadi git git artık ne duruyorsun Yolcular hep kaçak bizse tutuklu Gözler ağlıyor tutkulu çocuksu
Yıldız avlarım göğün mavisinde Her dem bakışlarını gözlerinin deryasında Pusu duran ellerimi sana tuzaklarım Her tetik düşürdüğünde gözlerin ölüme az kalır Yalnız gördü ya gelir bende kalır yalnızlık uzar geceler İstanbula yağmur yağar karla karışık Karı ayıklar yağmur kokularını alırım koynuma Ot koyarım göz ucuma anlarım yine yangın yine hasret Yıkanan istanbuldan düşen payıma Bi de yüzünün giderken ki ıslaklığı
Gül damlası düşmüş ateş yurduydu Dağlara dil uzatan narlı kuyuydu Yağsada gönüllere gam geceleri Ceren yarasında aşk büyütürdü
İstanbul ağlıyor ben ağlıyorum Hadi kalk gel artık dayanamıyorum Yolcular geldiler sen yoksun içinde Yüreğim can veriyor acılar içinde
Gülay-İstanbul Ağlıyor
|