fiogf49gjkf0d Bir cumartesi gecesiydi inönü semalarında kartalım uçuyordu sanki.Semtimizde aynı renklere kalbini vermiş binlerce kardeşimiz vardı.Erken saatlerde gelmişlerdi semte,kimisi Çarşının mekanında kazanda,kimisi çarşının kalbi abbasağada.Saat yedide başlayacak cinconun hezimeti olacak bir maça hazırlıyorlardı kendilerini alkol son surat içiliyordu dumanlar çıkıyordu kazanın yanında kazan kaynıyordu yanı anlayacağınız.Göklere çıkıyordu yapılan tezahüratlar yoldan geçenler durup izliyordu sanki,farklı takımın taraftarı olsalarda orda siyahın beyazına kalbini vermiş binlerce kardeşimi izliyorlardı,selama duruyorlardı durup durup bakarak şaşırıyorlardı belkide,kim bilebilirdi ki o akşam inönü semalarında bir kartal uçaçak.Herkes inanmıştı taraftar bir kere demişti 100 gün öncesinden G-E-L-İ-Y-O-R-U-Z diye böyle başladı saatler öncesinden beşiktaşlının kalbinde maç ehh nede olsa çarşıydı o gönlünü kaptırmıştı bir kere renklerıne,armasına,semtıne...İçindeki AŞKın tarifi yokdu anlayacağınız...
Artık İNÖNÜ stadına yürüyüş zamanı gelmişti maç başlayacakdı heyecan an ve an artıyordu nede olsa 1.5 saat kalmıştı,yerlerini almaları gerekıyordu.Stadın kalbi kapalı kutuda onları bekliyordu heyecanla ayrı kalmıştı özlemı vardı. Herkes yerini aldı girer girmez ve bir bakdı kı eski açığın ortasında büyük bir polis korumasıyla korunan 1600 cincon taraftarı,ehh onlarda yerlerini almştı takımlarını destekleyeceklerdı tabiki ama keşke mac oncesı amacları sadece takımlarını desteklemek olsaydı.Dayanamadılar başladılar beşiktaşıma sataşmaya ama bilemezlerdi ki onlarda maç sonunda kendileriyle hiç unutamaycakları dalgaları...ilk söyledikleri şuydu geçen seneki şampiyon olmalarını sağlayan BJK-CINCON maçına bağırıyorlardı bu maçı satanın... diye küfürlü bır tezahurat ağızlarında sanıyorlardı kı beşıktaşım satılıkdı ama bilmiyorlardı kı o para denen şeyle satın alınırmıydı bizim içimizdeki AŞK.Sonra başlıyorlardı cinconlular bizim kendi öz malımız olan bestelerimizle coşmaya calısıyorlardı kendi çaplarında yok neymış sabriyi cağırıyorlardı üç lü çektirsin diye yok neymiş sasa ılıç ı cağırıyorlardı bizim bestemızle sasa iliç oleyy sasa iliç oleyy hiçmi utanmıyorlardı acaba bunları bizim stadımızda bizim yanımızda söylemeye insanın yüzü kızarmazmıydı bu hırsızlık yapılırken hemde göz göre göre.Gs çokdan çıkmıştı sahaya bir ayhan akman vardı seneler önce babam öldü onun vasıyetıydı dedi geldı beşiktaşa formanın agırlı yetermıydı babasının vasiyetıne ama yetmedi zaten oynayamıyordu forma öyle ağır geliyordu ki ayakları titriyordu topa vuramaz olmuştu ve sonuç gitti gitti ama bir çene vardi ki eskinin tabiriyle kadın misali konuşmaya.Kötülemeye başladı beşiktaşımı ağzını açıp diyemiyordu ayrıldım çünkü o forma çok agır geldi ben taşıyamadım diye ehh bunları bilen beşiktaşımın taraftarı dururmuydu ayhan akman dedi başka birşey demedi o dakikalarda sorun onda değildi diye bağırıyordu taraftar seni doğuran anada diyordu binlercesi...
Beşiktaşım nerdeydi o sıralar takım otobüsü halen kapalının dışında yoldaydı neden mi diyeceksiniz dışarıdaki kardeşler çevirmişti takımın etrafını bağırıyorlardi Bizler çoktan INANDIK şimdi sira sizde .
Artık beşıktaşım gelmişti mağbedine İNÖNÜ stadına taraftar trabzon maçıyla biraz burukdu hiç bir futbolcu çağırılmadı tribünlere belki biraz buruk bir tepkiydi bu ama haklı bir tepki.Tam o sırada tüm Türkiye izledi ki yeni açıkdan 4 tane genç barişa yeşile sağlığa kalbini vermiş greenpeace li çarşıyla ortak olmuş iniyordu yeni açıgın çatısından iplerine bağlanmiş koskocaman pankartla NÜKLEERSİZ TÜRKİYE çarşıydı bu herkes biliyordu ki her maç duyarlılığını gösterirdi çarşi.
Artık maç başlıyordu Taraftar maç öncesi ne kadar ‘yüklendiğini’ gösterircesine başladı maça. “Atam izindeyiz / Atam izindeyiz / sirozdan öleceğiz”.Düdük çalındığında eller havadaydı artık oooo diyordu herkes ve sonra şişşş diye bir sesle sessizliğe bürünüyordu İNÖNÜ ve başlıyordu taraftar bir iki üç diyip aşkını anlatmay... cincinluların elinde parıltılı yani tabiri caizse ponpon kızların bildiğimiz ellerinde salladıkları Cem Yılmaz tabiriyle janjan lı diyelim parçalar sallıyorlardı acaba izledikleri maçmıydı bulundukları ortam stad mıydı yoksa bir pavyon mu?beşiktaşlı dururmuydu hemen dalgasına başladı tabi o janjanlar ellerindeyken ...Bir diğer yandan herkesin kalbinde bir dilek dilinde tek bir söz vardı yine KARTAL GOL GOL GOL yine kırılıyordu ses yüksekliğinin rekorları alt üst oluyordu.Cinconluların agızları oynuyordu ama bagırıyorlarmıydı yoksa hepsi dilsizmiydi biz ses duyamıyorduk bununda dalgası geldi hemen kapalıdan söylenen şuydu Cincon sesin çıksın cincon .
Kartalım saldırıyordu artık beşinci dakikaydı ki emre düşürmüştü BOBO yu herkes faul ve kırmızı kart diye gs li bile aynı fikirdeydi ama hakem atlamıştı.SOnra geldi kartalımın golu RİCO PAŞA öyle bir top kestiki BOBO ya sadece kafa vurmak kalıyordu oda öyle yapti.Mondragon sadece izledi topu kurtarması imkansizdi.O anı anlatmak sanıyorum böyle yazıyla mümkün olmaz sağımda solumda ki herkes çıldırmıştı birbirinin üzerindeydi sevinç buydu sanırım anlatmak değil yaşamakla olurdu biz de öyle yaptık yaşadık.Bobo’nun golüyle birlikte sevinçten o kadar efor sarfettiki taraftar, terle birlikte maçtan önce yüklendikleri tüm alkol, vücutlarından çıktı ve hepimiz için maç o andan itibaren başladı.Golün başlama vuruşuyla birlikte ortalığı keskin bir rakı kokusu kapladı.Bildiğim şu ki, sanırım paylaşılamayan rakı, elden ele dolaşırken alt sıralardan birilerinin üzerine döküldü. Maç bitene kadar sağımızdan-solumuzdan rakı kokuları yükseliyordu.
İkinci devreyle birlikte, Galatasaray oyunu dengeye alınca, beklenmedik golden sonra tribünün tansiyonu yükseldi.Artık tribünde tek bir ses vardı çıldırt bizi delirt bizi kartalım bu stadı başlarına yıkalım öylede yaptı beşiktaşim Gerilmiş sinirlerin yardımcısı Mehmet oldu bıraksaydı Nobre bırakacaktı o guzel kafasıyla topu sol köşeden içeriye. Ricardinho penaltıyı atmak için topun başına geçtiğinde tribünde olmanızı çok isterdim. İkiye bölünmüşlerdi bende öyle , ‘atamayacak’çılar, susun diyorlar ve iki elleriyle ağızlarının ortasına bir budist rahibinin selamını yapıyordu. ‘Atacakçı’lar rahattı. Her şeyi görmek için gözlerini ‘atamayacakçı’larınınkinin de yerine sonuna kadar açmışlardı. Ricardinho topun başına geldi, yanımdan biri “Digitürk oynatmış, Rico golü atmış” dedi. ‘Atamayacakçı’ların sinirleri daha da bir gerildi.Gözlerimi kapatmıştım artık biliyordum daha önce penaltılarda yaşadığımız sorunları artık birilerinin GOLLL diye bağırmasını bekliyordum Ricardinho mahcup etmedi.Gol sesini duyuncada artık biz taraftarda ipler kopmuştu olay stresten sinirden çok eğlenceye dönmüştü yer siyah dı gök beyaz artık bizim için şampiyonn şampiyonn dşye inliyordu ortalık maç bitiminde...
Artık gün sonuna gelmişti çoğu insan için cinconlular içinde öyleydi bir an önce çıksalarda evimize gitsek dşye düşünüyorlardı ama bilmiyorlardiki ilk maçda çıkmamışlar ve deplasmana alisamiyene giden kardeşlerimizi bekletmişlerdi çoğu o zaman evine gidememiş semtte konaklamıştı yapılanın karşığı fazlasıyla verilirdi ve de öyle oldu.Maç sanki yeni başlıyordu bizim için kimse çıkmıyordu staddan maç öncesi söz vardı maçtan sonra çıkma çıkartma.Maç öncesi cinconluların dediği bu maçı satanın... kelimesini artık bşz söylüyorduk dalga geçiyorduk yani...maç bitmisti yarım saat geçti ama tribünden tek bir beşiktaşlı çıkmamıştı zaman dalga zamanıydı ve de öyle oldu.Bağirıyordu kapalı cinconluya bakarak beyaz diyin cikalım ve birr ooo sesi yükseliyordu peşine yer gok inliyordu siyahh cinconludan cevap bekleniyordu beyaz diyeceklerdiki çıkalım stadtan ve onlarda evine gitsinler diye beyaz karşılığı yokdu cinconludan birkaçkez tekrarlarlandı bu ama yine ses yokdu ama beyaz denmedende çıkılmayacakdı oradan...Sonra tezahuratlarla devam ediyordu dalga geçmeler cinconlularla vallahş çıkmam çıkmam billahi çıkmam çıkmam diyordu tüm beşiktaş tribünleri cınconlularda sinirler gerilmişti dalganın dozu arttıkcaehh kolay değildi umut ettikleri bu değildi ama başlarına geleceği bilmeleri lazımdı belki denemezler bir daha oraya gelmeyi hesap vardı çunki tezahuratta anlattığı gibi beşiktaşlının 92-93 sezonunda iki takım şampiyonluk yolunda hatırlayın ne oldu Ankara da 8-0 unutma.unutmadık unutturmayacagız cınconconun... cünki tezahurat anlatıyordu onlarda biliyordu Şaibe cincondu ya adları onu anlatıyordu taraftar.Daha anlatılamayacak o kadar çok espri vardı ki o anda karnımız gülmekden yarılmıştı demenin yeridir herşeyide bu anlatır sanırım.
Sonrasını merak mı edıyorsunuz acaba nasıl çıkdı o kadar taraftar diye onuda söyleyeyim.Emnşyet müdürüde evine gidecekti sahada sinirlenmişti beklemekden ve emrini verdi stadı boşaltın zaten bizide ancak öyle çıkarırlardı.
İşte o güsel cumartesi akşamının özeti ve yaşadıklarımız bunlardı umarım sizede yaşatabilmişimdir.
written by:)) MAAFFAAYY | 
