ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

     LANET OLSUN

Sevmek bu kadar basit mi ?
insan bir kuşu severken ,
İncitmekten çekinir,
Ona sevgisini hissettirir
Onu besler,büyütür,
Bir emek verir
Ama senin için sevgi çok farklı
Kadın olsun, güzel olsun, benım olsun

Değil mi ?
Yazıklar olsun
Senın gibi adam olmaz olsun

Seni gördüğüm güne
Senı sevdigim güne
Evet dedigim güne
LANET OLSUN

Onun sesinden bir şarkı dinler gibiyim. Bunu da özlemiş olmalıyım, yani bana şarkı söylemesini. Onca yazdıklarım, onca haykırdıklarım ona yazılmıştı. Bitmeliydi bu kötü yazılmış senaryo. Her şey bitmeliydi. Ölmeliydim. Artık ‘ben’, ben değildim.

Bir daha onun gibi kimseyi sevmeyecektim. Ama o kadının hatırında hep olacağımı biliyordum. Kulağım çınlasa ‘o’ anıyor diyorum. Gözlerim dursa ‘biri gelecek’ dediklerinde, o gelecek diye bekliyorum. Beklemek bu yüzden güzeldi. Gelme ihtimali olmasa bile. Hayır gelmeyecek diyen bir ses içimi kemiriyor bazen. Canım acıyor. Bana onu unutturacak bir kadın var mı bu yeryüzünde? Aramayı bile istemiyorum.
Gitmek, gitmek, gitmek.
Aklımı yitirmek istiyorum ya da bir şehir de kaybolmak. Unutmak, bütün terk edişleri, ayrılıkları. Çocukluğuma dönmek istiyorum. İstiyor muyum gerçekte onu bile bilmiyorum. Olamaz, böyle bir sona nasıl bir veda yazılabilir. Delirdiğimi hisseder gibi oluyorum. Aşktan mı özlemekten mi bu delirmeler bilmiyorum. Beynimi uçuklatan bir geçmiş bu yaşadığım.

Ona yazılan bir şiire giriş yapıyorum ‘mi’ sesinden. Notalarla aram iyi değil aslında. Saçmalıyorum. Onu seviyorum. Aşığım. Canım yanıyor, ölmüyorum. Bir dilenciden mutluluk dileniyorum üstüne bütün bir geçmişimi vererek. Yine de yetmiyor.
Bir kadın böylesine acıtır mı bir adamın içini. O yapıyordu işte. Ona geç kalışımla, ondan gidişimle bunu yapıyordu. Kimliğimden her şeyimi söküp almıştı. Adımı sorduklarında ‘o’ diyordum. Kim olduğumu bilmiyor gibiydim. Bir kaza geçirdiğimi düşünüyorlardı. Evet aşk kazası geçirdim ben. Ölmedim ama kaç çizikle kurtuldum ölümden bilmiyorum.

Unutmuş gibi yapıyorum. Onunla gittiğimiz hiçbir yere gitmiyorum. Sırf onun şehrinden geçiyor diye bütün şehirlerarası yolculuklarımı erteledim bu yüzden. Bir şarkıyı geri sarıp dinliyorum. Umarsızca davranıyorum. Kimseyi sevmiyorum. Aslında sevemiyorum. Bunu kendime bile itiraf edemiyorum. Ağzımı bozup sövesim var bu geçmiş duvarlarını önüme dizene. Ah bu ben olmalıyım. Kendi mezarımı kazmışım meğer ben.

Bir buluşma randevusuna, bir sınava, bir iş görüşmesine, okula, çocukluğuma, anneme, kızımın doğumuna geç kalmak isterdim, onun yerine. Ama en çok da ona giden otobüse geç kalmak isterdim.


“Kendi cenazemde ‘nasıl bilirdiniz’ sorusuna, ‘hiç iyi bilmezdik’ diyeceğim

Onsuz hiç iyi olamadım ki....

Konuşmak çare etmiyor biliyorum..Sözlerimin bu kadar anlamsız ve değersiz olduğu bir zamanı hiç yaşamamıştım.Beni Sevmiyormuşsun bunu anladım..Bana verdiğin hayat dersi için sana teşekkür ederim..Bundan sonra bende artık senin gibi olacağım. Yapmacık sevda sözcüklerim hep seninle olacak…Canım öyle yanıyor, içim öyle acıyorki. Ne yaptım sana anlamadım bunları haketmek için..Hiç mi sevmemiştin beni söyle…Senin için neleri feda ettim bir bilsen…
Ama hiç bir zaman bilemeyeceksin..
Her şey düzeldi derken aslında herşeyi bitirmişiz…
Yolumuz ayrılıktan yanaymış sevgili…Yaprakları sararmış bir ağaç gibiyim…Şimdi gözlerim boş boş bakıyor uzaklara…
Susuyorum artık..
Hiç Konuşmamak Üzere…
Sana bir kelime bile etmeyeceğim….
Özleyeceksin Sesimi…
Duyamayacaksın Tenimin Kokusunu….
Ve Ben Bu Gece Sonsuz Olacağım…
Seninle Aynı Toprakta Bile Olmayacağım…
Seni seviyorum diyordun, Sensiz Yaşayamam Diyordun….
Aslında Sen Hep Bensiz Yaşamışsın..
Ve Beni Hiç Ama Hiç Sevmemişsin…
Belliki Sana BirŞey Verememiş
Ve Seni Hiç Mutlu Edememişim…
Bende Bulamadığın Mutluluğu Bulman Dileğiyle…

 herşeyimsinnnnnn