ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

ZAMAN...

HAYAT...

AŞK...

SENİNLE PAYLAŞTIĞIM ZAMANDIR HAYAT...

SENİNLE YAŞADIĞIM HAYATTIR AŞK...

SENİNLE AŞKI BULDUĞUM ANDIR ZAMAN...

HEPSİ ÇOĞUL... HEPSİ DOLU... HEPSİ DERİN...

ÖYLE ÇOĞUL Kİ ZAMAN KADAR DOLU...

ÖYLE DOLU Kİ HAYAT KADAR DERİN...

ÖYLE DERİN Kİ AŞK KADAR ÇOĞUL...

ZAMAN IM...

HAYAT IM...

AŞK IM...

anladım…

gözlerinin dokuması olamaz artık,

yüzümün asıklığa kök salmış mevzilenişi…

anladım…

seni bulduğum anlarda aslında hep kaybettiğimi…

anladım…

belki de yanlış…

ama anladım…

sen canıma minnet aşkına sahip  çıkamamamın açık çekini imzaladın…

anladım…

isim : hamiline…

miktar: terk edilişi layıkıyla yaşadığım tüm anlar…

anladım…

anlamak yalnızlığa dönüştü…

anladım…

belki de yanlış…

ama anladım…

yalnızlık  dizesinin altına koyduğum imzanın karşılığı,

senin yokluğunu var eden,

hiç olmamış saydığım

ama hiç olmamış sizlik…

anladım…

anla dediğin her ne varsa,

her ne varsa anlamayı gerekli kılan…

anladım…

anladım işte…

en sonunda anladım…

anladım…

seni kaybettim…

yitirilmişlik düşmeye başladığı andan itibaren

şu hayat denen bayat sahnede,

kimileyin aksetti ve yerleşti acı,

kimileyin raks etti ve gitti huzur…

anların mutlak galibi olmayı başaramayan huzurum,

her yitirişte yaşadığı itilişi anlamaya zorladı,

hiçbir  kural kaide koymaksızın açtığı yüreklerce

terk edişe layık görülen yüreğini.

yine de olmadı,

yine de kabul etmedi anlam olmayı,

anlam olup anlaşılmayı.

yitirilmişlik önsözdü,

sonsözse itilmişlik…

sensiz an dar kapılar açar kar’anlığa,

birliktelik sinsi sinsi kaybolur göz önünden.

oysa göz önünde sevmedim ben seni,

göz önünde teşhir etmedim aşkımı.

yine de sızım sızım içleniyor hüzünle orada bıraktığım yüzüm.

yüzün… güzün uzaklaşması…

yüzün… hüznün tabulaşması…

yüzün… aşkın yasalaşması…

yüzün… acının uzaklaşması…

ah!...

yüzünü özlüyorum

hem de öyle bildiğin gibi değil…

kokusu insanı derinleştiren,

söyle sunar mısın bana kokunu?...

çık hayatımdan dedi kadın,

çıkamam dedi adam,

çık hayatımdan dedi kadın,

çıksam kaybolurum dedi adam,

çık hayatımdan dedi kadın,

çıksam kazanacaksın ki dedi adam,

çık hayatımdan dedi kadın,

çıkmak istemiyorum dedi adam,

çık hayatımdan dedi kadın,

çıkarma dedi adam,

çık hayatımdan dedi kadın,

çıkmamalıyım dedi adam,

çık hayatımdan dedi kadın,

çıkarsam eksilirim dedi adam,

çık hayatımdan dedi kadın,

çıkma hayatımdan dedi erkek,

çıkma

çıkma

çıkma...

hoşgeldi dedi adam düşüncelerinin ayrımsız girdabında,

an mutlandı,

kadın anlamakla reddetmek arasına sıkıştı,

adam susmayı mecburiyet saydı,

kadın sustu, düş zengini cümleler tasarladı,

adam şaşkındı, anladığı anlayamadığıydı aslında,

kadın sessiz bir dille tanımlıyordu, daha doğrusu vazgeçiyordu,

adam yavaş yavaş anlamaya başlıyordu,

kadın doğru olanı sorguluyordu,

adam doğru olanın an olduğuna inanıyordu,

kadın an ı reddediyordu ya da zorunda kalıyordu...

adam gördüğü anda vurulmuştu kadına,

adam biliyordu yasak olduğunu,

adam haksızlık yapıyordu,

adam aşık olmuştu kendince,

adam herhangi bir beklentinin içinde değildi,

adam gözlerini görmüştü bir kere kadının,

kadın gözleriyle dokunmuştu bir kez,

kadın ona anlamlar yazdırıyordu,

kadın ona unuttuğu şiir yanını anımsatıyordu,

kadın bilinmez bir şekilde zaptetmişti onu,

kadın kaçmayı yeğliyordu,

kadın haklıydı,

ama adam daha haklı olduğuna inanıyordu...

 Kim diyebilir ki; sarf edilen cümle mutlak bir görselliği ifade eder! Sanırım sen diyebilir ya da düşünebilirsin. Ki sen düşündüklerinin dışavurumunu sağlayan elekten anlamadığım sunumlar yolluyorsun ana denk düşen anlama. Bense saklamıyorum sunumlarımı. Olabildiğince benden, olabildiğince doğaçlama ve aslında olabildiğince yürekten sunuyorum sana. Yine de sen uzaklığın albenisiyle dost olmuş, kırk yıllık bir hatırı olabileceğini düşlediğin kahve içimlerini düşler gibisin. Sahi bu düş, ne zaman düşecek aklından? Bilmediğim bu ve benzeri soru işaretsiz soru cümlelerimin cevapsızlığını yaşamaya devam edeceğim de ortada, ne yazık ki! Lakin yine de gülümseyişine ortak olup anlık huzurlar bulan kimliğim, zaman zaman kaçamak bakışları da ortak ediyor huzurunun içselliğine. Korkulu gözlerle değil, en çok da sözcüksüz cümlelerle değil, susmaksızın çoğalan, durmaksızın yoğunlaşan ve en çok da bıkmaksızın gören gözlerle bak gözlerime. Ki gülüşündeki anlam ispatlasın var oluşunu…