fiogf49gjkf0d Küçük istavritin öyküsü
Küçük istavrit yiyecek bir şey sanıp Hızla atıldı çapariye Önce müthiş bir acı duydu dudağında Gümbür gümbür oldu yüreği Sonra hızla çekildi yukarıya
Aslında hep merak etmişti Denizlerin üstünü Neye benzerdi acep gökyüzü Bir yanda büyük bir merak Bir yanda ölüm korkusu
"Dudağı yarıklar" denir, şanslıdır onlar Hani görüp de gökyüzünü, insanı Oltadan son anda kurtulanlar Ne çare balıkçının parmakları hoyratça kavradı onu Küçük istavrit anladı yolun sonu
Koca denizlere sığmazdı yüreği Oysa şimdi yüzerken Küçücük yeşil leğende Cansız uzanıvermiş dostlarına Değiyordu minik yüzgeci
İnsanlar gelip geçtiler önünden Bir kedi yalanarak baktı gökyüzünün içine Yavaşça karardı dünya Başı da dönüyordu Son bir kez düşündü derin maviyi Beyaz mercanı bir de yeşil yosunu
İşte tam o anda eğilip aldım onu Yürüdüm deniz kenarına Bir öpücük kondurdum başına İki damla gözyaşından ibaret Sade bir törenle saldım denizin sularına
Bir an öylece baka-kaldı Sonra sevinçle dibe daldı Gitti, tüm kederimi söküp atarak Teşekkürü de ihmal etmemişti Birkaç değerli pulunu elime avuçlarıma bırakarak
Balıkçı ve kedi şaşkın baktılar yüzüme Sorar gibiydiler neden yaptın bunu niye "Bir gün dedim bulursam kendimi Yeşil leğendeki küçük istavrit kadar çaresiz Son ana kadar hep bir umudum olsun diye"
ALINTIDIR
Not: "Son ana kadar umudunu yitirmeyeceksin!.." Bitince bitmez... Umudunu yitirince biter!
|