Gün Yüzlüm
Ne güzel şeydir seni hatırlamak,
Kulak ver bana gün yüzlüm
Gözlerime, gözlerime bak
Bazen düşünürüm de neler neler çektik.
Deryaları uykuda,
Yıldızları suda kaybettik.
Alınlarımızda ter
Gözbebeklerimizde ümit
Ömrümüzün yarısını hayal kurmakla geçirdik
Olmasaydı keşke bu göğsümüzdeki darlık
Önümüz karanlık, ardımız karanlık
Ağlama gün yüzlüm, ağlama
Biz ağlamaya alışmadık.
Nasıl kanlı güller açtı bir sabaha karşı
Nasıl herşey birden değişti,
Ayrılık nutukları atıldı her adım başı
Oysa biz, oysa biz
Mutluluk için tutmuştuk ellerimizi,
Sonuna kadar diye etmiştik yeminlerimizi
Hep güzel günler düşündük.
Kimler boğduki bizim gençliğimizi,
Kurşun serptiler sanki göklere
Yağmur olup yağdı menekşelerimizin üstüne
Halbuki azmı cefa çektik azmı savaştık
Neden böyle oldu, hangi rüzgara karıştık.
Kalbimizde bir avuç su bir dilim ekmek
Uzak bir hatıra oldu artık bize gülmek
Üzülme gün yüzlüm üzülme,
Yolcu yolunda gerek.
İliklerimize kadar çamurla sıvandık.
Anlaşılmaz nedenlerle kesildi yolumuz
Nerede o kış geceleri, nerede o Mutlu,yoksulluğumuz.
Şarkıları nerede, aşkı nerede yaşadık.
Nerede söndü ışığımız
Hani nerede o mütevazi soframız.
Annenizin bize verdiği,
Çocuk resimli temiz masa örtüleri
Limonlu bol biberli çorbamız.
Yemeğimizi bile yarım bıraktık
Peki şimdi nerede evimiz,
Nerede saadetimiz.
Hani nerede her akşamki öksürüğü komşumuzun,
O riyakar o kirli yüzü müşterek dostumuzun
Ya sen nerdesin gün yüzlüm.
Nerdesin.
Kimbilir Hangi mehtabın pençesinde
Hangi aydınlığın içindesin
Üstünde o beyaz elbisen
Tıpkı hayalimde bıraktığım gibisin
Kulağında eski bir şarkı sesi,
Sanki beni duymak için hafifçe eğilmişsin
Ben gibi hüzünlü, ben gibi düşüncelisin.
O kısa saçların,
Ojesiz parmaklarınla
Mektepli bir kıza benzemişsin.
Doğrusu hem çok sevmiş, hem de çok sevilmişsin.
Bana yakın dur gün yüzlüm, bana yakın dur.
Gözlerinden belli
Sende beni özlemişsin.
