Aşkta Yarın Yoktur Sevgili

Aşk bu dünyanın ölçüleriyle açıklanamaz sevgili. O ilkel bir acıdır, yaban bir ağrıdır. Gelir
ve içimizdeki o çok eski bir şeye dokunur. Sonra bir perde açılır ve yolculuk başlar. Bu yolculukta artık para, tarifeler, beklentiler, randevular, taksitler, iş, anneler ve korkular yoktur. Aşkın kendi gerçekliği vardır sevgili. İnsan bir başka ışığa teslim olur...
Aşkta yarın yoktur sevgili. Zaman ileri doğru değil, içeri, yüreklere, derinlere doğru işlemeye başlar, bilgeleşir. Hiç bilmediği sezgileriyle buluşur. Yükü çok ağırdır, kendiyle buluşmuştur. Hem dışındadır dünyanın, hem de ortasında.
Hindistan da Ganj Nehri nin kıyısında yakılan yoksul adamın hissettikleri de onunladır, yitirdikleri de... Newyork ta, bir sokakta, o kartondan kulübesinde yaşayan kadının çıplak yalnızlığı da. Her şey onunladır, ona emanettir sanki, ama o, çıldırtıcı bir yalnızlık içindedir yine de...
Aşkın kültürlü olmakla, bilgili olmakla da ilgisi yoktur sevgili, kanımıza karışan ilkel acı, o yaban ağrıyla hiçbir kitabın yazmadığı hakikatlere daha yakınızdır, inan...
Kim demişti hatırlamıyorum, aşk varlığın değil, yokluğun acısıdır diye. Belki de bu yüzden ilk gençliğimde, o yoğun aşık olduğum yıllarda, gözüme uyku girmez, dudağımda bir ıslıkla bütün gece şehri, o karanlık, o hüzünlü sokakları dolaşır, insanları uykularından uyandırmak isterdim. Uyanıp, içimde derin bir sızıyla uyanan o derin sancının acısına ortak olsunlar diye...
Aşk çok eski bir şeydir sevgili. Onun içinden o çileli çocukluğumuz geçer. Sevdiğimiz insanların çocuklukları da... Oradan üvey anneler, eksik babalar, parasız yatılılar geçer. Ve sonra aşk bütün bunları alır, daha da eskilere gider, hep o ilkel acıya, o yaban ağrıya...
İnsan bazen nedensiz yere umutsuzluğa kapılır. Kimselere veremez sevgisini, kimselere kendini anlatamaz, evlere kapanır... Bazen denizler, kıyılar çeker insanı. İnsan bu kapılmayı anlayamaz, oysa çok eski bir yerde yaşanmasından korkulup vazgeçilmez aşkların sızısıdır bu. Bu sızı, bu yenilgi mevsimlerle yıllarla devredilir başka insanlara... Bir insanın yaptığı bir hatanın tüm insanlara yayılması gibi...
İşte şimdi biz de sevgili, ya olmadık zamanlarda umutsuzluğa kapılıp, soluğu evlerde alacağız, ya da denizler, kıyılar çekecek bizi. Nasıl biz başkalarının korkaklığını taşıyorsak, başkaları da bizim korkaklığımızı taşıyacak, yenilgimizi, umutsuzluğumuzu...
Birazdan sabah olacak...
Para, tarifeler, beklentiler, randevular, taksitler, iş, anneler ve korkular başlayacak... Bunlar varsa ve bizim için geçerliyse aşk yoktur ve hiç olmamıştır sevgili. Birbirimizi kandırmayalım...
Hadi güne hazırlan. Yaşadıklarımızı unutmaya çalış. Aşk bize güvenip verdiği büyüsünü, sırlarını, cesaretini, bilgeliğini ve o ilkel, o yaban ağrısını geri alacak. Bunlar olurken içimiz bir an çok üşüyecek, sonra geçecek...
Hadi, oyalanma birazdan yarın olacak...
Aşkta yarın yoktur sevgili...


Cezmi ERSÖZ

AŞKTA YARİN DİYE BİŞEY YOKTUR .AŞK HER ANINI KALBİMDE HİSSETTEK VE ONLA YAŞAMAKTIR.

Gelinliğim tam istediğim gibi oldu, şimdi odamda asılı. Sevgilimin smokini de onun dolabında. Davetiyelerimiz çoktan yerlerine ulaştı ve cevapları geldi. Düğünde kim kiminle oturacak belli. Bekarlığa veda partilerimiz organize edildi. Şahitlerimiz belli. Düğün günü herkes ne yapacağını biliyor, görev dağılımı yapıldı. Evimiz süper oldu. Bütün eşyalarımızı tam almak istediğimizi alabilene kadar bekledik. Yavaş yavaş. Keyifle, heyecanla. Düğünümüze 8 gün kaldı. Peki ben ne mi yapıyorum? Tam 11 gündür her gün sevgilimin mezarına gidiyorum. Sevgilim saçma sapan bir kazada öldü ve ben bir sürü şey için çok ama çok pişmanım. Çok gitmek istediği tatile gitmek yerine o parayla çok istediğimiz beyaz eşyaları aldık diye mesela. Halbuki şimdi hiç görmek istemediğim beyaz eşyalarımın yerine ne güzel anılarım ve fotoğraflarım olurdu ellerimde. Mesela birlikte evimize gittiğimiz son akşam benimle beraber olmak istedi. Ama ben "ilk gece" dedim ve çok kıymetli bekaretimi korumuş oldum. Kokusuna bayıldığım, çok sevdiğim sevgilimi yine; bir defa daha reddetmiş oldum. Boynu bükük, mahçup ama çok sevimli halini "yakında, çok yakında kaçamayacaksın ama" demesini unutabilir miyim sizce? Çok ama çok üzgünüm. Çok pişmanım. Ama ne fayda. Aklıma her dakika başka bir pişmanlık geliyor. Sakın benim yaptığım hatayı siz de yapmayın. Sonrasında "keşke yapsaydım" demektense "istedim ve oldu" demek daha iyi bence.

İster istemez bu yazıyı paylaşma gereği duydum...

SENİ İSTİYORUM……ŞİMDİ……!!!

Hiçbir duygumu ertelemedim ben. Yaşayacağım hiçbir şeyi sonraya bırakmadım, sonra diye bir şeyin
olmadığını biliyorum çünkü. hep yarına dair hayaller kurmak, gelmesi mümkün olmayacak zamanları
beklemek benim işim değil.

Aşk zamana meydan okur ama sen karşı koyamazsın ona. Orada durup öylece bekleyemezsin geleceği. bir adım atmalısın, bir el uzatmalısın aşka doğru.

Aşkın anahtarı cesaret değil mi yar?

cesur olmak gerekmez mi bir sevdayı yaşamak, bir sevdayı büyütmek için?

kaç gece yalnız geçti hesaplasana... Kaç gece bir sonraki günü düşünerek geçti. neler yapabilirdik, neler yaşayabilirdik düşünsene...

her sabahı birlikte karşılamak vardı seninle.Sevişmekten yorgun düşmüş bedenini öpücüklerle yeni güne hazırlayabilirdim.
Gözünü açar açmaz ilk gördüğün şey ben olurdum ve sen benim yüzümde Mutluluğu görürdün.
Bu kentin her yerinde, herkesin içinde el ele dolaşabilirdik, girmediğimiz sokak kalmazdı.

Bakışlara aldırmadan sokağın ortasında sarılıp öpebilirdim seni.

Bir şarkıyı sözlerini bilmesek bile bağıra çağıra söyleyebilirdik.

Sonra bir filme gider, bir kitap okur, denize bakar, bir martının bir lokma simit kapabilmek için vapurların peşinden bıkmadan uçuşunu izleyebilirdik.

Paylaştığımız her an beynimize bir daha çıkmamak üzere kazınırdı.

Özlerdik birbirimizi delicesine. bir saati yalnız geçirsek, bir sonraki saati iki saatlik yaşardık. yaşayamadığımız o bir saatin acısını çıkarmak için.

Peki biz ne yaptık?
Aşkı bir bekleyişin sırtına yükleyip ona sadece uzaktan bakmakla yetindik.
Her an aşkı yaşamak varken, her gün birbirimizi yeniden keşfetmek varken, bu yolda birer kaşif olmak varken sürgünleri yaşamaya mahkum ettik birbirimize.
Bu sürgünlüğe son vermenin zamanı geldi artık.

Sana huzur vadetmiyorum..Aşkta huzur arayan yanılır.
Ben tutkunum, en koyu, en deli sevdanın sözcüsüyüm. onlar adına konuşuyorum.

Yarını olmayan zamanlarda hiçbir şeyi düşünmeden erimek adına konuşuyorum.
Gözlerinin içine bakıp SENİ SEVİYORUM demek istiyorum….
Aşkın akışına kapılıp hiçbir kaygı duymadan, gidebildiğin yere kadar gitmek istiyorum.

Kokunu içime çekmek, teninin sıcaklığıyla irkilmek istiyorum.
Yaşama senin adınla anlam katmak, mutluluğu bulmak ve bir daha kaybetmemek istiyorum.
Seni istiyorum, yarın, öbür gün, öbür hafta, öbür ay, öbür yıl değil,
ŞİMDİ!!!!