senin sevdiğin gibi

unnuttum sanıyorsun öylemi
evet unuuturdum seni
sevseydim beni sevdiğin gibi
gözlerine baktığımda yüzündeki her noktayı her izi işlemeseydim aklıma
saçlarını okşadığımda birdaha dokunamayacağım bir mücevhermiş gibi
hissetmeseydim belki
son bakışımmış gibi saatlerce izlemeseydim o bakmaya kıyamadığım yüzünü
ve de birdaha böyle sevemem diyerek
yüreğimin tek sahibi yapmasaydım seni
unuturdum seni
hani senin gibi bir gülüşe,bir dokunuşa
bir tatlı söze bir öpüşe bağlasaydım sevgimi
bu kadar yanmazdım belki
evet unuturdum
geçmişi yaşanmamış saysaydım
seni artık sevmiyorum,unuttum diyebilseydim
dün senin elini tutarken,bu gün bir başka eli hissedebilseydim
unuturdum seni seni seviyorum derken
aklımda başkası olsaydı,yürek yerine senin gibi görüntüye bir resme vurulsaydım unuturdum seni
can nasıl acıtılır,yürek nasıl kanatılır insan nasıl boynu bükük bırakılır
en iyi sen bilirsin ama unutma
ben seni  insanların içinde tek gerçek olduğun için yüreğini sevdim
şimdi bunlar yalan olsa,sevmiyor olsanda olur
benim sevgim varya şimdi deil yüreğinle sevmeyi bildiğinde öğreneceksin..... 

Bana yardım et ki,
Beklettiklerime döneyim..
Bana yardım et ki,
Artık bende umut vereyim..
Bana yardım et ki,
Sana ayırdığım değeri binlere böleyim…
Bana yardım et gülüm…
Gece 12 de yattığım günlere döneyim...

Senden nefret etmem için bana yardım edermisin?
Masum yüzünü unutmam için..
Kaybolduğum resimlerinde kendimi bulmam için
Seni tanıdığım ilk gün kadar özgür olabilmem için
Bana yardım eder misin?

Ben acımı da alır giderim
Sen yeterki umut verme
Ben virgülleri çeker noktamı koyar giderim....

KALANLARA

GİTTİN

kadinlarimiz
 
AK KADIN 
Evi siler süpürür durur. 
Camlar, kapilar, duvarlar piril, pirildir.
Bal dök yala, ama iste o kadar. 
Baska bir sey arama...
Kapidan "Kirli ayaklarinla girme. 
Daha yeni temizledim, sakin kirleteyim deme. 
Usandim su evin kirinden pasindan" diye bagirir. 
Kocasi azicik itiraz edecek olsa,
"Baskalari gibi eve temizlikçi kadin almiyorum, gene de yaranamiyorum" 
diye sizlanir.
PAK KADIN 
Ikide bir banyo yapar, çamasir yikar. 
Kocasina, " Kirli elbiselerinle oraya oturma.
Eve girer girmez banyoya! Su pis seyleri çikar da gir yataga" diye çikisir.
Yatakta adama, "Aksama kadar çamasir, ütü beni yordu. 
Simdi seninle ugrasamam " diye sirtini döner. 
Ona göre, sadece yikamak, ütülemek hüner...
LAK LAK KADIN 
Uyanir uyanmaz hemen baslar mesaiye. 
Yan komsuya günaydin demeye gider, oradan alt kata damlar. 
Aksama dek yüz kapinin ipini çeker. 
Ayakli gazetedir.
Çene çalmayi çok sever. 
Lak, lak etmekten yemek yapmayi unutur. 
Kocasini,  " Bu aksam da peynir, ekmek, zeytin falan yiyiverelim. 
Üstüne de mis gibi çaylari içtik mi ohhhh!" diye avutur. 
Adam, "Her aksam böyle diyorsun. 
Midem sulu yemege hasret kaldi be!" diye diklenmeye kalkarsa, 
"Bunu da bulamayanlar var, sükret haline" der. 
Yani zeytin yagi gibi üste çikar ve onu susturur.
YAK KADIN
Içi seni yakar, disi beni. 
Süslenir, püslenir, alimli çalimiyla erkeklerin gönlünü yakar. 
Aynanin önünde onu mu giysem bunu mu.. derken ocaktaki yemegi yakar.
Bütün parasini giyime kusama harcar. 
Böylelerine "süs biberi" derler,
 "Adamcagizin basini yakti" diye elestirirler. 
Bir sigara yakar, vitrinlere bakar.
Ocagi açik biraktigini unutur, dükkan, dükkan gezerken evi bile yakar...
BAK KADIN
Evdeki kiri, tozu görmez ama sokaktan kimler gelip geçiyor, 
komsulara kimler girip çikiyor, hepsini görür. 
Bir gürültü duysa bakmak için hemen kosar.
Televizyon ekranina, vitrinlere bakmaya bayilir. 
Bir eve gittigi zaman kadinin giydigi giysilerden, evdeki esyalara kadar 
her seye bakar, yorum yapar.
Tabi ikide bir de aynaya bakar kendini inceler.
TAK KADIN
Mücevheri pek sever. 
Kollarina bilezikler, boynuna kolyeler, kulagina küpeler takar.
Akli fikri altin gümüs takilardadir. 
Birini çikarir öbürünü takar. 
Bazen da üçünü
besini bir arada takar. 
Eve gelince yedek pesine erkekleri takar, ama kendisi kimseyi takmaz. 
Kuyumcularla senli benlidir. 
Bazen kocasinin boynuna bir halka takar pesinden sürükler durur...
Bazen de altin yaldizli boynuz takar...
SOKAK KADIN
Gözü hep disaridadir. 
Gezmeyi çok sever. 
Sabah evden bir çikar sokak, sokak dolasir, turistik sosyetik yerlere gider. 
Sokakta tanistigi insanlarla hemen kaynasir. 
Eve girmeyi cani istemez. 
Orada bile pencereden sokaga bakar durur.
Güzel havalarda parklarda, sokak kapisinin önünde oturur. 
Biraksalar sokakta yatar. 
Böylelerini ya koca kendisini, ya da kendisi kocasini basindan atar. 
Bu tür kadinlara halk arasinda "sokak süpürgesi" derler.
ATAK KADIN
Erkeklerin kadinlari ezdigi inancindadir. 
Ikide bir de onlara çatar. 
"Bizi köle gibi
kullaniyorsunuz" diye suçlar. 
Oysa kendisi kocasinin parasini yer. 
Vaktini kadin derneklerinde, toplantilarda, panellerde geçirir. 
Evine hiç bakmaz.
Kocasi biraz söylenecek olsa, "Zaten siz erkekler hep böylesiniz. 
Bizleri eve zincirlerle baglamak istersiniz" der. 
Ondan bir hediye almadan barismaz.
BATAK KADIN
Alinin külahini Veliye, Velinin külahini Aliye giydirir. 
Erkek gibidir veresiye alisveris
eder. 
Borç takmadigi esnaf yoktur. 
Yakalanacagini anlayinca mekan degistirir.
Makyajiyla erkeklerin akillarini baslarindan alir. 
" Buyurun efendim, dükkan sizin, ne isterseniz alin. 
Para önemli degil" dedirtir. 
Koca taksit ödemekten illallah eder.
Kocasi karisina biraz yaklasacak olsa; 
"Dur ne yapiyorsun? makyajimi bozacaksin..."
Saçina el atsa; 
"Aman saçimi bozacaksin. Ikide bir de kuaför parasi veremem. 
Zaten borcum var kendisine" yanitini alir. 
HAK KADIN
Hem disarida hem evde çalisir. 
Isten gelir gelmez is kiyafetini çikarmaya vakit
bulamadan mutfaga girer. 
Yemege, bulasiga el atar. 
Salatayi yapar, sofrayi kurar, kocasinin önüne koyar. 
Aksamda onun gönlünü yapmaya çalisir. 
Cumartesi
pazarin keyfini çikaramaz. 
Tatil yapamaz. 
Evi temizler, çamasir yikar, her tarafi siler süpürür, 
çocuga bakar ama gene de kimseye yaranamaz. 
Kocasi kendisini soguklukla suçlar. 
Akrabalar, hiç bizi arayip sormuyorsun der.
Konu komsu burnu büyük, kimseyi begenmiyor diye dedikodu eder. 
Tam bir oh çekip oturdugu sirada kocasi bir bardak su ister. 
"Kalk kendin al" dese suç olur. 
 
 

ÖZLEDİM SENİ

Ayrı sevdaların kıyısındaydık
Sokakların arasında çok yakın ama bir o kadarda uzak
Çok uzaktan görünen bir ışıktı gözlerin...
Özledim seni sevmeyi
Seni seviyorum demeyi özledim
Gözlerine bakmayı özledim
En çokta seni özledim...

UNUTULMAYANLAR

 
Biliyorum, unutamayacaksın!
Ağır ağır geçecek mevsimler,
Bir bir ağaracak saçının telleri
Solacak albümde eski resimler.

Beni hatırladıkça için ürperecek,
Boşanan gözyaşlarını tutamayacaksın.
Boşuna zorlama kendini, sevdiğim;
Biliyorum, unutamayacaksın.

Ve biliyorsun, ben de unutamayacağım,
Eskimeyecek içimde sana ait ne varsa
Şöhretmiş, servetmiş herşey geçiyor, inan
Dostluklar ve sevgiler kalıyor, kalırsa.

İSİMSİZ......

Merhaba yağmur bakışlım;
Gözleri çiselim.
Gören var mı gözlerindeki süsü?
Benim gibi silen var mı gözlerini?
Mutlu musun oralarda?...

Biliyor musun?
Her kötü olduğunda
Titrerdi yüreğimin köşesi,
Titrer ve incinirdi anlamazdın!...

Şimdi nasılsın diye sormuyorum
Çok iyi biliyorum ki iyisin
Kötü olsan hissederdim,
Titrerdi yüreğimin bir köşesi...

Beni merak ediyorsan,
Yüreğime yağan onca yağmurdan,
Hayallerime çöken depremlerden sonra
Nasılım bilmiyorum...

Titriyor mu yüreğinin bir köşesi?
Canın acıyor mu hani?
Canım diyip uyanıyor musun uykundan?
Susuyorsun!?
Tamam!
Anladım boş ver...

Buralarda iyice ısınmaya başladı zaten,
Caddeler kalabalıklaştı biliyor musun?
En kalabalık caddede bile
Senden eser yok,
Öyle kaybettirmişsin ki kendini!...
Ellerinle beslediğin
Güvercinler bile tanımıyor artık seni...

Bir ben hala unutamıyorum seni,
Bir ben gizlice el sallıyorum
Gelip geçen Mavi Trenlere
Ve hala umutlanıyorum biliyor musun?
Belki arasın,
Belki gelirsin diye,
Ve belki seversin diye...

Buralarda zaman
Zaman!?...
Hiç geçmeyecek gibi,
Kolumdaki saat
Hala bırakıp gittiğin yerde,
Akrep de yelkovan da
Alışamadı bırakıp gidişine.

Kader
Mavi Tren?in
Mavi ayazında üşümeyi
Gecelere günaydın demeyi
Reva görmüş diyorum ,
Bazen kendi kendime...

Her zaman
Bir şeyler eksik olacakmış gibi,
Her an bir damla yaş
Kayıp gidecekmiş gibi geliyor...

Ne tuhaf!?
Kaldırımlar bile alıştı bu halime;
Yorgun,
Kaybetmiş,
Ağlamaklı
Biraz da avare halime....
Alıştılar şu gidişine biliyor musun?
Kuşlar bile alıştı yetimliğime...

Bir ben kahretsin
Bir ben alışamadım yokluğuna...






Aslolan
Gözün görebildiği kadar değil
Gönül sınırlarını zorlayabilecek kadar sevmektir
Gün geldiğinde
Sevgilinin yokluğuna bile sadık kalabilmektir...

BELKİ YİNE GELİRİM

Dudaklarımı kanatırcasına ısırıyorum günlerdir
Her sözcük dilimin ucunda küfre dönüyor çünkü
Bir gök gürlese bari diyorum bir sağnak patlasa
Bitse bu sessizlik, bu kirli yapışkanlık bitse
Ama bir tufan az mı gelir yoksa yine de
Yırtılan ve parçalanan birşeyler olmalı mutlaka
Hiç durmadan yırtılan ve parçalanan bir şeyler

Oysa ne kadar sakin bu sokaklar ve bu kent
Ne kadar dingin görünüyor bana şimdi gökyüzü

Gidenler nerde kaldılar, özledim gülüşlerini
Bir kenti güzelleştiren yalnız onlardı sanki
Onlardı çocuklara ve aşka ölesiye bağlanan
Kadınları güzelleştiren herhalde onlardı
"Tükürsem cinayet sayılır" diyordu birisi
Tükürsek cinayet sayılıyor artık
Ama nerde kaldılar, özledim gülüşlerini onların

Uzun uzun bakıyorum kıvrılan sokaklara
Tek yaprak bile kımıldamıyor nedense
ve tek tek söndürüyor ışıklarını varoşlar
Alnımı kırık bir cama yaslıyorum, kanıyor
Kanımın pıhtılarında güllerin serinliği
ve fakat bir cellat gibi yetişiyor pusudaki
Dilimin ucunda küfre dönüyor her sözcük

Yaşamak neleri öğretiyor, düşünüyorum
Okuduğum bütün kitaplar paramparça
Çıkıp dolaşıyorum akşamüstleri bir başıma
Bir uçtan bir uca yalnızlıklar oluyor kent
Bulvar kahvelerinin önünden geçiyorum
Sırnaşık aydınlar, arabesk hüzünler
Bir gazete sayfasında sereserpe bir yosma

Sesler gittikçe azalıyor, kuşlar azalıyor
ve ne zaman yolum düşse vurulduğun yere
Kızgın bir halka oluyor boynumda o sokak
Hüznü yalnız atlarımız duyuyor artık
Biz çoktan unutmuşuz böyle şeyleri
Ama içimde bir sırtlanın dalgın duruşu
ve dilimin ucunda küfre dönüyor her sözcük

İçimde zaptedilmez bir kırma isteği
Dizginlerini koparan bir at sanki bu
Soluksoluğa kalıyorum her sonbahar
ve sevgilim ne zaman hoşgörülü olsa
Bir yolculuk düşüyor aklıma, gidiyorum
Bütün gençliğim böylece geçip gitti işte
Ama hala bir şeyler var vazgeçemediğim

Hangi duvar yıkılmaz sorular doğruysa
Birgün gelirsek hangi kent güzelleşmez
Şiirlerim bir dostun vurulduğu yerde yakıldı
Geri almıyorum külleri yangınlar çıksın diye
Devriyeler çıkart şimdi, bütün ışıklarını söndür
Sorduğum hiçbir soruyu geri almıyorum ey sokak
ve dilimin ucunda küfre dönüyor her sözcük

Dudaklarımı kanatırcasına ısırıyorum günlerdir
Bir gök gürlese bari diyorum bir sağnak patlasa
Bitse bu kirli ve yapışkan sessizlik, hiç gitmesem
Oysa ne kadar sakin sokaklar, kent ve bütün yeryüzü
İpince bir su gibi sızıyorum gecenin tenha göğüne
Sessizce çekip gidiyorum şimdi, sessiz ve kimliksiz
Belki yine gelirim, sesime ses veren olursa bir gün..