Cennet Sevgilim

sen her şeyimdeki sevgili !
sen benimsin...

sen...
... şu an bedenimi senleştirdiğimsin
her zaman ki gibi...

sen benim her şeyimsin...
....sevdiğimsin
en çok yine sevdiğimsin...

ey sevgilim !
her şeyim...
...ben seninle
yetim kalmış kalbimde ki isyanı sevdim...

sanma yaşadım seni
...sevdim
kendimden kaçarcasına...

gün olur geceye sığındığımsın
bilirsin...
Ay’ın aşkı yakamozda gizli
gözlerinde ki yakamozda denizleştiğimsin...

yüreğimde çoğalttığım
içime sığdıramadığımsın
yüreğimden taşansın...

dualarımdasın...
“Allah’ım cennetini nasip et “ derken, aklıma gelensin
cennetimsin...
anlasana yar !
sen benim dualarımda ki cennetsin...

...kadınımsın
can yoldaşımsın...
...gülümsün
en çok yine gonca gülümsün !..

sen benim içimdesin...
ilahi bir giz beni sen yapan ; yoksa seni içimden hiç atamam...

bir bedenden başka bir bedene sığınan
en büyük aşk göçüsün...
...çöllerdeki suyum
karanlık gecelerdeki aydınlığımsın...


ey sevgilim !
sen gözlerimin içine bakıp ta gülümsersin de
ben , nasıl senleşmem !...

bilmiyorsun değil mi?
adın aşk senin...
herkes yazıp , anlatıyor ;
sayfalarca, kitaplarca tarifin yapılıyor...
ama kimse sevmiyor
benim senleştiğim kadar...

...benden başka
hiç kimse bilmedi seni...
...benden başka
hiç kimse bilmedi sende neyi sevdiğimi...

sen ...hep sen..
sevdiğimsin...

sensiz bir an ne demek anlarsın
işte bu şiir sensiz ve hiç kimsesiz...

ama ben yokum artık !
sen oldum ; cennette yaşıyorum...

ey sevgilim!
yaşamak senden ibaret...
yoksa ; günbatımı , rüzgarın sesi , bebeklerin gülüşleri
sensiz anlamlarını yitiriyorlar...

sen ki doyamadığımsın
onun içindir ki
sen varsan bende varım...

Sen her şeyimdeki sevgili !
Söylesene ?
ben , seni böylesine sevmişken
nasıl ben olurum ki...

acıyı,hüznü,ihtirası
şaka şaka !..
ben, sende sevmeyi öğrendim
ölmeden cenneti
doğmadan yaşamayı...

ey sevgilim!
sen...hep sen...
sadece sensin aşkların en güzeli...

Cennet aşklarına...

Seni yaratanı seviyorum beni sevginle tanıştırdığı için

Onca zamanın ardından yüreğim sükutunu bozdu yine
İçini dökmek bu kadar tatlı mıdır?
Yoksa yangınım doğuşlarımdan ve küllerimden bıktı da yeni suretler mi arıyor
Bilmemenin sarhoş ediciliğiyle bir tek yüz var zihnimde
Her yer gümüş rengi bugünlerde
Baktığım her göz yağmur yağdırıyor belki sırf bu yüzden içime
Şimdi mısralar istifsizce çıkıyor ortaya
Çıldırtıcı bir musiki eşliğinde kendimi karalıyorum harflerle
Her zamanki gibi yanlış çizimler var bu portrede de
Gözlerim sen rengine boyanmışken benim yanlışlarımdan bana ne
Bir zamanlar korkuturdu sevmek beni
Şimdi ise çığlıklar yolluyorum geceye
Belli ki kayan yıldızların da benim tutunuşuma alışacaklarını düşünüyorum
Bilemezsin ne zor büyüttüm seni içimde
Şiirsiz sevdalar hüküm sürerken yer yüzünde
Gün batımllarıyla sulladım toprağını
Yüreğim geceyi gündüzü sevmez oldu
Bir tek günbatımlarının o gümüşi tonu kaldı gözümde
Uzaklığının umarsızlığı bile çekildi denizimin kenarından geri dönmemecesine
Dalgalarım özleme boyansa da
Mavinin sonsuzluğuyla sınırlandırdım seni
Gümüşi güzel,ay ışığı
Korkusuzluğumun nedeni güneş gözlükleriyle bakmak gözlerine belki de
Yoksa mümkün mü yakıcılığına alışmak
Ricalar üzerine inşaa olmadı benim kalem
Anlar gelip yerleştiler gözyaşlarım üstüne
Ondan sonrası zaten mekansızlık
Anlatması mümkün olmayan laf kalabalıklarıyla teselli ederken kendimi
Nedense kaybediyorum ellerimden zamanın iplerini
Olamayan renklerle donanıyor ömrüm
Ömrümün sensiz oluşuyla olamıyorum ben de
Siyah beyaz kavgalara boyanıyor sevdam
Satırlarımın öncesini bilmiyorum
Sonrasındaysa meçhuller arasındaki en belirgin sen çarpıyor gözüme
İçimdeki ses doğru söyler biliyorum
Bugünlerde bitti diye fısıldıyor şarkılarının içinde inanmıyorum
İnanmadıklarımın yalan olduğuna dair bir umut parlıyor ansızın
Sonra sönüyor bakışlarım güneşin batışıyla her gece
Hanımellerinin kokusuna batırıyorum uykularımı
Bundan sonrası yok artık
Şu anın senliğiyle nefesler alıyorum.
Seni yaratanı seviyorum beni sevginle tanıştırdığı için
Beni yaratanı seviyorum seni bana sevdrdiği için
Ve ONU seviyorum sevmeyi yaratığı için
İnanmadığım sonralardan birinde bekliyorsa da vuslat bizi
Görmezsem bizliği kusura bakma
Ben sen olamakla kör oldum
Ve belki sadece bu yüzden doğdum...

ÖLÜM BANA DEĞİL

NE KALDI BENDE

Herkes, "ilk kendi yaşıyor"
Sanmasa,
Sevdalar da tükenirdi,
Masalları da...
Sonsuza kadar
Sürdüğü bilinsin diye mi nedir,
Bittiği anlar ve ihanetler
Yazılmıyor kitaplara.
Zümrüt-ü Anka Kuşu da yalan aslında,
Kendini külünden yarattığı da...
Ferhat ın Şirin,
Aslı nın Kerem için öldüğünü
Kim gördü Allah aşkına?
"Sonsuza kadar sürsün" diyorsan
"Bu sevda,"
O zaman sevgili,
O zaman vuslat yaşanmaya!

Sana yazacak bir sen bırak bana!
Öfkelerin orada kalsın!
Kaçamaklar hanesinde değil ismin
Anlasana!
Ömrümün tam ortasına
Kocaman harflerle yazmışım:
SENİ SEVİYORUM...
SENİ SEVİYORUM...

"Herkese söylediğini
Bana söyleme" diyorsun...
Ama ne varsa sevdaya dair,
Bizden önce söylenmiş, biliyorsun.
Bize düşen, aşkı yalansız yaşamak...
Hadi uzatma da uzat ellerini,
Seni seviyorum...
Seni seviyorum...
Seni seviyorum..


Tayfun Talipoğlu

SEN VAR YA.....SEN;

O OLMAZSA YAŞAYAMAM (Demeyeceksin) 

O olmazsa yaşayamam." demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
Çok sevmeyeceksin mesela.
O daha az severse kırılırsın.
Ve zaten genellikle O daha az sever seni,
Senin O nu sevdiğinden.
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
Çalıştığın binayı, masanı, telefonunu, kartvizitini...
Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
Senin değillermiş gibi davranacaksın.
Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın.
Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
Çok eşyan olmayacak mesela evinde.
Paldır küldür yürüyebileceksin.
İlle de bir şeyleri sahipleneceksen,
Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
Gökyüzünü sahipleneceksin,
Güneşi, ayı, yıldızları...
Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak.
"O benim." diyeceksin.
Mutlaka sana ait olmasını istiyorsan bir Şeylerin...
Mesela gökkuşağı senin olacak.
İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın.
Mesela turuncuya, yada pembeye.
Ya da cennete ait olacaksın.
Çok sahiplenmeden,
Çok ait olmadan yaşayacaksın.
Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi,
Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat.
İlişik yaşayacaksın.
Ucundan tutarak...

Can YÜCEL

SEVGİ YAĞMURUNDAN YÜREĞİNE BİR DAMLA DÜŞÜRMEYİ BİLENLERE

Uykuların kaçar geceleri, bir türlü sabah olmayı bilmez.

Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya,

Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında

Ne çarşaf halden anlar ne yastık.

Girmez pencerelerden beklediğin o aydınlık.

Onun unutamadığın hayali,

Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine.

Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın.

Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.



Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu.

Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin.

Gün gelir de sesini bir kerecik duyabilmek için,

Vurursun başını soğuk taş duvarlara.

Büyür gitgide incinmişliğin kırılmışlığın.

Duyarsın,

Ta derinden acısını, çaresiz kalmışlığın.

Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.



Bir gün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin.

Niçin yaratıldığını.

Bu iğrenç dünyaya neden geldiğini.

Uzun uzun seyredersin aynalarda güzelliğini.

Boşuna geçip giden günlerine yanarsın.

Dolar gözlerin, için burkulur.

Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.