fiogf49gjkf0d
TÜKENİŞ
Öksüz sevdaların gözyaşlarında bulduk aşkı.
Hayatı hep satır aralarında yaşadık.
Mazgalların aralıklarından çıkan koku
Beynimizi uyuşturdu.
Bir insan seliydik kokuşmuşluğa yürüyen.
Belki de bir koyun sürüsü!
Kim bilir!..
Hep kim bilirlerde yaşadık.
Biz hiçbir şeyi bilmedik.
Bilsek de unuttuk.
Unutturulduk!… Uyutulduk!..
Dikişleri patlayan
Yamalı sevdalardı yaşadığımız.
Bir korkunun öfkesinde
Dövdüğümüz, dövüştüğümüz yine kendimizdi.
Kavgamız kendimizleydi.
Esaretimizin farkında olmadan
Zincirlerimizi şakırdatarak yürüdük hep.
At gözlüklerimizi hiçbir zaman çıkarmadık.
Yüreğimizde, yaşayamadıklarımızın öfkesiyle yaşadık,
Farkına bile varmadan.
Uçurtmaları vurduk.
Çiçekleri soldurduk umarsızca.
Sevgiyi vurduk yüreğinden.
Kirpiğimizde titreyen
Bir damla gözyaşıyla yaşadık hep.
O gözyaşı içimizde fırtınalar koparsaydı,
Silkinip yaşardık yeniden.
Ama biz o bir damla gözyaşında
Boğulduk!..
Sevgi yağmurundan yüreğine
bir damla düşürmeyi bilenlere
|