( Kavuşamayan iki aşık ırmağın öyküsü )

 (Yitik öyküdür)

 Tarihten iki ayrı coğrafyaya damlayan
İki ayrı yürekte durmadan kanayan
Seyduna’yla Şahrud
Yüreklerin akarken bıraktığı izi
Birbirlerinin gözlerinde aradılar.
Yoktu.
İki iklim farkıydılar
Ne zaman göz göze değseler
Yangın çıkmayacak denli uzaktılar.
Yalnızca aynaların dökülen sırrına yansırdı
Üçüncü bir kente düşmüş suretleri

Şahrud gökyüzü geliniydi.
Yüzüne bulut inse dolardı masal gözleri.
Bir solukluk rüzgarda bile
Usul usul kanardı gelincik bedeni.

Seyduna yeryüzü cehennemi.
Ölüm, çağrılı uçurumlarda sınardı sevdasını
Yalnız ufuk çizgisinde buluşurlardı,
Onu da güneş günde iki kez ateşe verirdi.

İki iklim ayrıldılar.
“Ya Şahrud!” dedi Seyduna
“Gözlerime mermi diye sevdanı sürdüm.
Ardına bakma, gözyaşımla vurulursun.
Su gibi git.”

Şahrud’un yüzüne keder mayın gibi durdu.
Ve zaman gözlerinin su yeşilinde kuruldu.
Hüzün bir Buda heykeli gibi çırılçıplak,
Yüzlerine oturdu.

Rivayet odur ki,
Şahrud vardığı denizlerde hala
Seyduna türküleriyle uyanmakta,
Seyduna, Şahrud’un gözlerinden kalan
Masalla yaşlanmakta.

_____________________________________________________

Biliyorum! sen yine parmak uçlarında üşüyosun,aramızda kıvrılıp yatan uzaklıga inat,ayaklarınla kasıklarımın kasıgasını,ellerinle yüregimde yaktıgın ateşi düşlüyorsun.sularımız sızıp karışıyor ay karanlıkta ve çırıl çıplak bir ırmaga dönüşüyor yatagımızda apansız,parmakların tıkır tıkır işliyor iştahla,biliyorsun yaşamaktır aşk, geceyle gündüzün sessiz geçişimidir bir uyku bogazında,DELİCE BİR YANGIN PARMAKLARININ BUZULUNDA..

ACIYA GÜLMEK

Öpüyorsam ayrılığı gözünden
Söküyorsam yüreğimi göğsümden
Geciyorsam gözlerinin icinden
Sana olan sevdamdandır bilesin
Geciyorsam bir çiçeğin özünden
Sana olan sevdamdandır bilesin.

Meğer ne yanlızız insan olmuşsak
Yaprak gibi dalda sesziz solmuşsak
Yeri gelmiş acıyda gülmüşsek
Sana olan sevdamdandır bilesin
Yeri gelmiş ayrılığa gülmüşsek
Sana olan sevdamdandır bilesin

-Biliyorum sen yine parmak uclarında üşüyorsun.
Aramızda kıvrılıp yatan uzaklığa inat
Ayaklarınla kasıklarımın kasırgasını
Ellerinle yüreğimde yaktığın ateşi düşlüyorsun.
Sularımız sızıp karışıyor ay karanlıkta
Ve cırılcıplak bir ırmağa dönüşüyoruz yatağımızda..
Apansız pencerende gülümsüyor güneş ne güzel.
Bütün parmakların tıkır tıkır işliyor
İştahla gülüyorsun yaşamaktır aşk
Geceyle gündüzün sesziz gecişimidir bir uyku boyunda.
Delice bir yangın parmaklarının buzulunda
Ah şahrut her yerimiz nasıl da şaşırıp kalmaya istekli.

Kaçağım Eşkiya aşklar ararım Durmadan;
Kaşla Göz ,Dağla uçurum arası Konar geçerim...
Sürgünlüğümü yurtlanmaz yerleşik sevdalar
Sığsın isterler küçücük defterlerine;
Yetmez Dağ başlarının Teslimiyeti istenir...
Ya katlim,Ya ihanetim...
Bilmezler başka yolu olduğunu..
Yani ben EŞKİYA her yanı Pusu,
Gözlerindeki dumanlı Dağlara Sevdam
Zülfünde gölgelere sığınmam bundandır..
O zaman keyif çatarım silah diye sevdanın doruğuna
buzullar erir nehirler yatak değiştirir....
sevdalarını ışıklarında yıkarlar....
Sonra da Yürekleri seslerin de gürül gürül akarlar...
çıplak suretlerini Dağ başında resm eder o dem...
İklim değişir hüzün olur...
Yüreğinden gayrısına sığ vermediğim doğrudur...
Kaçaklık Bu..
Hadi gel ŞAHRUDUM..Gövde verelim Dağlara...
Göğsün tahtasının altı ol...
Yoksa vuracak hasretin bir tenhada...
Yakışır mı Bir kaçağa Ecel Elinden Ölmek...

_______________________________________________________________________________

İki ayrı baharın dalıydılar; biri ilk, diğeri sondu ve kan ter içinde bir yaz aralarında

duruyordu. Bahara yenildiler.

Şahrud taptazeydi. Filizdi. Yüreği güneşi içersinde rengarenk gülümseyen yeryüzüydü...

Seyduna ölüme ölümüne yakındı. Çınardı. Şahrud`un giyindiğini soyunuyordu ve

gelinsi dalları soyundukça çıplaklığından utanıyordu.

Solan yüreğiyle her seher güne biraz daha sarı duruyor ve biliyordu: ten soğuması

çoğu kez elinde ak keteniyle vaktinden önce geliyordu.

Seyduna`yla Şahrud`un tek ve bütün bağları ayrılıkları da olan mevsimin en uzak

uçlarına tutunmalarıydı. Mevsim haziran sonunda kendini yakınca koptular.

Artık birbirlerinin kışında bile yoktular...

_______________________________________________

Ayrılıkta Sevdadandır.

 Ey göç kız git !
Toprağının buğday yüzüyle tanış,tanısına kulak ver.
O toprakta masal uyur,
Destan yaratanda büyür.
Çürümesede civan ölenler ,her çocuk yazgılıdır,
Erken büyür,ecelsiz ölür.
Fırat neden asidir,anla.
Küskün Dicle de yüreğini yıka ,yüzü gülsün.
Dağlarında soluklan.
İnceden bir tütün sar çaya sevdalı ,
Kaçak olsun.
Hudut boylarını sarhoş otlarla çiğne,
Kekik kokulu eşkiya yele sırdaş ol.
Sonra da,Harranda da yüzünü güneşe dön!
Yazgını ağartan ışıkla yükle heybeni ,
Newroz la gel.
Heybendeki ışık bahtın olsun.
Mevsim kışa dönende ,göçler yola düşende ,
Kirpik göze süzende gözleri göç alırım,
Göç gözlü göçer kız
Bakışları hançer kız
Yurdu yuvası yasaklım,
Sürgünlükten naçar kız,
Çadır kurarod yakarım
Külümden karlar saklarım,
Göğsümde uçları açık yaralar bırakırım,
Göçgözlü göçer kız
Sürgün bölük börçük kız
Yurdu yüreği talanlım,
Sürgünlükten beter kız..

_______________________________________________________________________

 istanbul a yağmur yağar karla karışık
karı ayıklar, yağmur kokuları alırım koynuma.
od koyarım göz ucuma,anlarım.
yine yangın yine hasret
yıkanan istanbul dan düşen payıma
bir de yüzünün giderken ki ıslaklığı...

şahruda ağıt...

Kime de ömür sökenim sitemin kime?
Sevdamı ayazda bırakıp giden
Gözlerini götürüp yüreğim söken
Zülfünün telinden kefenim diken
Sen değil misin, sitemin kime?
Kime de ömür törpüsü, sitemin kime?
Ölsen bile ömür boyu yasın tutarım
Geceleri karanlığa yalnız yatarım
Yürek soysuz olsa söker atarım
Yürek acze düşse söker atarım
Diyen değil miydin, sitemin kime?
Kime de ömür yıkanım, sitemin kime?
Seyduna aldandı yürekten oldu
Gözlerine sevdalandı gözyaşı oldu
Geriye yarım ses yarım can kaldı
Geriye yüreksiz yarım can kaldı
Kime de ömür yiyenim, sitemin kime?
 
Ayrılıklar uyandırmalı kör yüreğimi
Cehennem yangınlarından ölmeden çıktıysa beden
Artık benim olmalıyım, benim
Yeter yüreğimi bir çift gözün ateşine rehin verdiğim.
Ateş artığı değildir karşılığımız
Pusatını dağ sisinden alan
Firarını mevsimine emanet eden bir namludur bu eşkiya sevda
Ki zulasına asılı durur kefenlediği ölümü
Ellerinin çeliğine su verilmiştir taa Adem den beri
Bilir
Ve intihar cürretiyle yoklar yüreğinin tetiğini
Güneşin kızılca kıyametine çatar kuruyan umut dallarını
Yanacaksa cehennemden beter yanmalı.
Kim anlarki eşkiyanın sağlamlığını
Özleminin çiseyle yıkanmış şafak değerini
Kim...
Hani ellerine kuşlar inerdi
Kardan üşüyen kuşlar
Bahçen kuş sevinçleriyle inlerdi. ay ŞAHRUT!
Üşüyorum ha
Aç ellerini.

 ah koruyabilseydim böylesi zamanlar için eşkiyalığımı
çapraz fişekliklere mermi diye sürerdim yalnızlığımı
sonrada bir dağ başının pusatında
sisin gümüşten yatağına çekerdim, geri kalanımı..

meğer teslim etmişim dürbünlerin uzağı yüreğimi
iki çıplak silah gibi üzerime çevrilen
bakışını azına sürmüş gözlerini

şimdi böyle çaresiz lall
bilmediğim bir dille nasıl konuşur
nasıl korurum kendimi
yolu yokkk serde eşkiyalık var
gelir en yanında kendimi öldürtürüm

deli gönül ahmak gönül bıkmadınmı boşluktan
o yar seni terkeyledi uyan deli gönül uyan
seni seven terkeyledi nedir kapanmayan yaran

umut bazen işkencedir bitmeyen zalım gecedir
yüz çevirmek bitti demek bilemezsin yar nicedir
bitti deyip çekip gitmek bilemzsin ne acıdır

susuz güllerin kederiyim bu gece
o kadar..
gerisi masal, gerisi leyli lal...
dikenleri budanan güllerin kederi...

görecek günlerinmi var ömür dediğin kaç bahar
her hayat özgünün sayar uyan deli gönül uyan
her hayat özgünün yaşar nedir kapanmayan yaran

umut bazen işkencedir bitmeyen zalım gecedir
yüz çevirmek bitti demek bilemezsin yar nicedir
bitti deyip çekip gitmek bilemezsin ne acıdır

_______________________________________________________________________

Sokaklara bıraktım içimdeki çocugu ele avuca sığmaz kaçar sakat işlere bulaşır O ki ençok esrarlı gözlerinde efkarlı bakışlar saklıdır işte bu yüzden beni anlamanı önermem sana çünkü bu sözler çocukluğunu yaşayamamış birinin kelimelerle oynayışıdır...

MrLion

 Bi kez kınından çekilmişti ayrılık
yanacaktı ten, yanacaktı su, yanacaktı dil
bu ağulu hançerin önüne geçilemez di, geçileme di
yinelendi acı,
seydunanın bir avuç kalan, ufalanan bedeninde
ardından gidemedi, çöldü geçitsizdi ayrılık
o çölü geçemedi, kaldı
artık içine gömdüğü,
gün yüzü göstermediği sözlerdi şahrud
başladı upuzun susmalar, bakışlarında
aldı çölü, bastı sustuğu yerine
kaç sevda çadır kurup sökmüştü teninden
yüreğinin ufalması birazda bu göçerlerden
adının anlamını aramadın akarsu yazgılım
adınla kalsaydın, belki de benim olurdun
öyle bakma gözlerinin şafağı iniyor, yüzümün alacasına
tılsımdım her dem, yüreğimin pususunda yitip giden
bense korku hançerimi suyunda biliyem
susalım ayrılıklar uyuyor sinemde, uyarmayalım
yüreğimiz sıyırmaz

azını verenle yola çıkılmazdı , ay dın
sende yiğit hançelerce akan gözyaşları
benimle saklımda saklı
git, bırak bakışlarım şaşkın ve rehin kalsın
akıp gidişinde
görünce seydunanın gözlerini
sıra dağlar çözdü kollarını
öptü şahrud un yaralı bakışlarından
dudakları seyirip çürüdü
içine ağlamaktı, içinde ölene ağlamaktı
şahrud bu son öpüşle tamamlandı
seyduna nın yüzüne başını kaldırıp bakmadı
seyduna bir yerlerde kalan bir sır arar gibi bakındı
ya da ruhunu, yoktu
ikisinden yapılma zaman bile yok olmuş
yetim öykü tamamlanmıştı
izler silindi destandan, kendini mühürledi
ve destan bir daha yitik öykü satmayacaktı.

____________________________________________________________________________

Sokaklara bıraktım içimdeki çocugu ele avuca sığmaz kaçar sakat işlere bulaşır O ki ençok esrarlı gözlerinde efkarlı bakışlar saklıdır işte bu yüzden beni anlamanı önermem sana çünkü bu sözler çocukluğunu yaşayamamış birinin kelimelerle oynayışıdır...

MrLion