fiogf49gjkf0d
Belkide bu hayatta yanlış olan benim, fazla olan eksik olan ne varsa hepsi de benim, yaşam bu, bişeyler dönüp duruyor, dünyanın dönmesi ile alakalı değil bunlar. Kendimdeki yanlışlıkları çözmeye çalşıyorum, biliyorum bende bir çocuğun yüreği ve bir yetişkinin bedeni var, bunları tam olarak tanımıyorum ama içlerinde yaşıyorum. Ne gariptir ki kendimi keşif yolculuğunda son demleri yaşayan bir kaşif gibi görmeye başladım, dışarıdaki yaşama karşın iç dünyamdaki yolculuk daha zorlu geçmeye başladı. Her şeye kapıyorum gözlerimi ve yaşamımı, sadece dostlarıma kapatamıyorum yüreğimi, dost elim benimle, sevgiyi tutan yüreğim şu anda nerede bilemiyorum. Ama bu sevgisiz yaşama gözlerimi kapayarak devam ediyorsam, benim yerime tahammül göstermesi gereken o olmalı, yüreğim sahip çıkmalı artık yaşamın tüm zorluğuna. Farklı bir yaşamı hayal etmiyordum, sadece elimdeki yaşamın sevgiyle yaşanır olmasını bekliyordum, elimizde bulunan yaşama gerçekten ellerimin uzanmasını istiyordum. Hep konuşan, beni sevgiye çağıran yüreğimi derin bir sessizliğe itmek istemiyorum, insan herşeyden önce bir dostunu kaybettiğini düşündüğünde kırılıyor, ya yüreğim, yüreğimi neden kaybediyorum bilemiyorum. İnsanlar öyle bencil ve alıcı rolleri kapmışlarki bişey diyemiyorsun, değişiklik yapamıyorsun, sen arkadaşsan arkadaşlık var, sen özveride bulunursan özveri var, sen seversen sevmek var, her şeyin karşılıklı olduğu bir dünyada peki nerede bu duyguların karşılığı. Bende değişmek istiyorum diye haykırıyorum ama yapamıyorum, buradaki yaşamımı, harfleri sardığım fırça darbeleri ile sevgiye boyarken birdenbire şımarmak isteyen küçük bir çocuk oluveriyorum, sonra insanların arasına karışınca birden büyüyorum yeniden. Sevgi duygularım kabarınca nasıl da çıkıp geliyor içimdeki küçük çılgın çocuk, saklandığı yerden, alıp götürüyor beni riyaraklıklardan hüzünlerden, kim ne derse desin ben küçüğüm hiç büyümek istemeyen bir küçüğüm. |
