ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Hayat; ölümün doğum sancısıdır.
Hayat; cinsel yolla bulaşan ölümcül bir hastalıktır.
Hayat; kendisine dair planlar yaparken başınıza gelenlerdir.
Hayat; bir oyun sahnesidir,neyi oynarsan onu yaşadığın,bu yüzdendir ki; rolleri seçerken iyice düşünmek gerekiyor.
Hayat; yaşadıklarımızla henüz öğrenmediklerimizin toplamıdır.
Hayat; silgi kullanmadan resim çizme sanatına denir
Hayat; kotu dedikce kotuye giden meret.
Hayat; sevdiğimiz şeyleri yapabilmek için sevmediğimiz şeyleri yapmak zorunda kaldığımız süreç.
Hayat; kulağınıza ezan okunması ile namazınızın kılınması arasında geçen süre.

Hayat; sahnesi ve perdesi olmayan bir oyundur.
Hayat; etrafindaki herkese ragmen yalnizliktir,ozgurluktur, gizemdir, gercektir.
Hayat; anlamını çözmeye çalışırken akla gelen soruları cevaplama kaygısıdır.
Hayat; Hep ertelenendir.
Hayat; takıntılı bir uğraştır.
Hayat; kısa bir öyküdür, uğruna upuzun acılar çektiğimiz.
Hayat; haddimizi bildirendir; muktedirdir. hikmetinden sual olunmaz. zor ama güzel; en sevdigimiz sevgilimizdir aslinda.
hayat; olup bitenlerden sonra içimizde hissettiğimiz bir mutluluk, yüzümüzde beliren bir gülümsemedir. kederli anlar unutulur gider.
Hayat; sadece bir kac unutulmaz iyi anı ile çerçevelenmiş bir zaman birimi.
Hayat; istenilenin her zaman daha azini karşilayan pazarlik ustadi.
Hayat; yaşayanların elinde ziyan olur.
Hayat; kimseyi mutlu edemeyen, kafasına göre insanları olur olmaz yerlere sürükleyen, senaryosu olmayan bir film.
Hayat; adamak için değil, yaşamak için olandır.
Hayat; hatırlayabildiklerimizin tamamıdır.
Hayat; törpüdür. en sivri yanlarinizi rendeler. bazen gidiklayarak kimi kez kanirtarak.
Hayat; en çok gülerken güzeldir.
Hayat; iki karanlık arasında geçen süreçtir
Hayat; her canlıya, bir dünya verecek kadar zengindir.
Hayat; aklın çöllerinde bir gece yürüyüşüdür.
Hayat; onun için tasarladığımız kalıplara girmeyen, kendi akışına dayatan bir olgu..
Hayat; Anlamlı parçaları olan anlamsız bir bütündür.
Hayat; tersinin ölüm oldugu sanilan ancak karşiti olmayan bi kavram… gerçekten de ölümün karşiti dogumdur,

peki ya hayatin?

Hayat, skor tabelasi tutmak degildir.
Kac arkadasiniz oldugu ya da kacinin sizi arkadas kabul ettigi de degildir.
Bu hafta sonu icin planlarinizin olmasi degildir. Hafta sonu yalniz olmaniz
da degildir.
Hayat, su siralar sevgilinizin olmasi degildir. Gecmiste kac sevgilinizin
oldugu da degildir.
Bugüne kadar hic sevgilinizin olmamasi da degildir. Sizi kimin optügü de
degildir.
Hayat, ailenizin serveti degildir. Hangi okula gittiginiz degildir. Ne kadar
güzel ya da cirkin oldugunuz degildir.
Giydikleriniz, ayakkabilariniz degildir. Ne cesit müzik dinlediginiz
degildir.
Ne kadar akilli oldugunuz degildir. Herkesin size verdigi akil notu hic
degildir.
Hayat standart testlerin belirledigi kisiliginiz de degildir.
Hayat, bir kagida dokülmüs hayat hikayeniz ve bu hayat hikayesini kimin
kabul ettigi de degildir.

AMA HAYAT;
Kimi sevdiginiz, kimi incittiginizdir.
Kimi mutlu, kimi mutsuz ettiginizdir.
Sizin olanlari koruyabilme ya da mahvedebilmenizdir.
Dostluklarinizdir.
Neyi soylediginiz ve neyi kastettiginizdir.
Hangi onemli hüküm ve kararlari verdiginiz ve de nicin verdiginizdir.
Icinizde sevgiyi tasimak, büyütmek ve dagitmaktir.
Ama en onemlisi, yalniz basina asla gerceklestiremeyeceginiz bir seyi
yapmak,
Hayatinizi, baska insanlarin kalbine dokundurabilmektir.
Baskalarinin kalplerini etkileyecek yolu ancak siz secersiniz.
Ve hayat bu secimlerdir zaten.
Hayat silgi kullanmadan resim cizme sanatidir.
Ve insanlar boyle büyürler...
Unutmayin;
Yasama kendimizden ne katarsak, yasamdan da onu aliriz...

Bir Sevda Gemisindeyim

Bir sevda gemisindeyim şimdi
Hava yağmurlu
Bense üzgün,solgun yüzlü
Bu gemiyle son veriyorum hayata
Gözümde ıslak göz yasları
Karşılıksızmış benim sevdamın kaderi
Bu sevdaya son vermeye gidiyorum ...
Gidiyorum,gözümde hayali var gülüşünün
Karanlık.
Ağlıyorum bakışların çarptığında derinliklerine kalbimin
Ben bir sevda gemisindeyim
Seni unutmak,gülüşünü bir daha görmemek üzere
Kör olmaya gidiyorum....
Bir martı geçiyor önümden şimdi bu soğuk günde
Seni hatırlıyorum o martının ıslak gözlerine bakınca
Hayali geliyor birden gülüşünün
Korkuyorum sana yeniden bağlanmaktan korkuyorum
Seni seviyorum çok uzaklara gitsem bile
Seviyorum seni.....

Manzarası kırık bir pencerenin gerisinden okuyoruz hayatın silik haritasını. Alengirli coğrafyamızda sığ yükseltiler, tarihimiz okunaksız, beşeriyetimizi bok götürüyor... aldığımız her nefesten havayla iletişim vergisi kesilirken; sustuğumuzu konuşamıyoruz artık; gördüğümüze bakmayı reddetsek de, gözleri kapalı, yapamıyoruz. dikiş tutmuyor sökük umutların rötarlı yamaları. Yüreğimizin dekoltesinde iki yakamız bir araya gelmiyor. hep 2-1 yenik terk ediyoruz sahamızı. hakeme gözlük istiyoruz, tanrıdan istifa.. her sene bir alt kümeye düşüyor birtakımlarımız!

Dağına küsmüş tavşan sendromuyla ışığından istifa etmiş güneş gibi... yarınlarımız karanlık, yarımlarımız soğansız.. çocukluğumuz kocaya kaçmış, gençliğimiz kocamış, abis yalnızlıklarımız müebbet bir kuluçka döneminde ruh kümeslerimizde. öfkelerimiz dahi hep kendine batırıyor çuvaldızı, iğnelerimiz nostaljik plakların sırtını kaşıyor. Kötü yola düşmesinler diye acıları bile evlat edindik biz, ama bütün yollar Doğu Roma’ya çıkıyor. herkesin sırt çantasında Brütüs marka, çok amaçlı bir ihanet mutlaka bulunuyor.

Gölgelerine saklanan birer hayalet sanki insanlar... Çelik alaşımlı plastik bedenleri, yedek parça garantisiyle, hiçbir namussuz geceyi yarı yolda bırakmıyor. ‘Boğuluruz’ korkusundan denizi bile hayal edemeseler de, dümen köşkünde hep onlar eğleşiyor. kıçı kırık bir-iki bakışa ters takla atan yürek cambazları, köşebaşlarında aç rezervuar köpekleri gibi dövüşüyor. Gösteriler ucuzladıkça, biletler eşantiyon yerine, kalleşlik listeye ilk sıradan girip kapalı gişe oynuyor.

Tehlikeli ilişkilerde dublör tutmayı kendimize yediremediğimizden, malulen emekli ediliyoruz düşlerimizden, tazminatsız, amortisiz...  Metroseksüel Indiana Jones’lar sarmış dört yanımızı, bâkir duygular zührevi hastalık muamelesi görüyor tutku koridorlarında.

Bağımsızlığı tanınmayan demirperde bir ülkenin pahalı başkenti insanlık... Tam da İpek Yolu’nun ticaret beşiğini sallayan bu kent, kalabalık yalnızlıklarıyla meşhurdur ve geçimini ihanetle sağlar kendilerine dokunmayan yılanı koyunlarında besleyen halkı. -ki aynı ihanet, metresidir aşkın, tatminsiz ihtiras akşamları!

erken çöken yaşlılık.. prematüre aşklar.. antifriz katılmış kanlar.. astiğmat göz dizimleri.. suretsiz söz düşümleri.. ketum kalp atışları.. raf ömrü dolmuş anılar.. turşusu kurulmuş acılar... stepne dostluklar... anestezik vücutlar.. kendini kanıksayan kimlikler.. sorumsuz yükümlülükler.. penaltı kokan insanlık soneleri.. .. ..
Nicedir yaşamak, sağdan-sola, yukarıdan aşağı sözlüye kaldırıyor deneyimlerimi. Son zamanlarda hayat korkutuyor, beslemiyor, solumuyor beni...

Zararın neresinden döneriz, kârımız kaç karın doyurur bilmiyorum; yine de “kendinize gelin!”, diye bağırmak istiyorum gözlerim ağlama moru, dudaklarım kupkuru.. oysa adı yalnız halk öykülerinde geçen “kendiniz” neresi, hiç kimse hatırlamıyor!

“Hey, yürek ressamı! Senin hayata çizdiğin platonik resimler ancak entellektüel geometriden sınıf geçer. Sen biraz yazı saçmala istersen... Boşver, insanlığı sen mi restore edeceksin? Üzümünü sorma, yaşa gitsin!” dediler. Yaşadım.. gitmiyor

``şerefle bitirilmesi gereken en asil görev``

 derler

ne de güzel söylerler