Arkadaşlar , hepimizin değer verdiği,diğer insanlardan ayırdığı ve gerçekten sevdiği insanlar vardır.Yüzlerine karşı haklı olarak övmek ne kadar uygundur , bunu tartışlaım.Bu konuyu açmamım sebebi her zaman yaşadığımız bir olay olması.
Haklı olarak da birini yüzüne karşı övmek, onun felaketine sebep olabilir.Çünkü sevdiği kimseyi övmek,aşırılığa kaçar ve araya yalan karışabilir.Sevmediğimiz kimseyi övmekte riya(iş,söz ve davranışlarda gösterişe yer verme) olabilir.
Bazen bir kimseyi övmekle,övülen kimse sevinir,kendini beğenir,insanlar beni örnek alsın diye gösterişe kapılabilir.Kendini diğer insanlardan üstün görebilir.Halbuki kendini aciz,eksik gören,kibirlenmeaz,iyilik yapmaya ve haramlardan daha çok sakınmaya gayret eder.Kendisini başkalarından üstün gören kimse ise , bütün faziletlerden mahrum kalır.Övülen kimse,kendisinde bir şeyler olduğunu zanneder.
Birini övmek,onun kibirlenmesine sebep olabilir.Kibir ve ucub ise insanı helak eder.Bizi öven bize iyilik etmiş olmaz.Bizi arkadan hançerlemiş olur.Onun için övenlerin sözlerine itibar etmemeliyiz.Bizi övenlerin tesiri altında kalmak da uygun değildir.İnsanların övmesiyle,eksik olan yanlarımızı göremez ve bu durum bizim daha kötüye gitmemize neden olabilir.Birisini tenkit ettiğiniz zaman üzülmüyor, övüncede sevinmiyorsa o kimse iyi birisidir... |
bu biraz narsistlik ve mütevazilik arasında bir şey gibi..
mükemmel olduğuna inanan biri,ufak tefek övgüler alsa bile kusursuzluğu tasdiklenmişcesine şımarıcak,alçakgönüllü biri ise övgü aldığında durum daha farklı olucaktır.
benim fikrimce;takdir edilecek davranışlara karşı oluşan memnuniyet fazla yağlayıp ballamadan yüz göz olunmadan olabildiğince sade bir şekilde dillendirilmeli,eflatun`un aşağıdaki sözü de kulağa küpe edilmelidir :)
Övme, asıl fikirlerini gizleyenlerin söyledikleri bir yalandır
|
