Bir akşam masası, iki kişiyiz, sen ve ben Gidiyorsun hiçbir şey söylemeden, birden Kadıköy’de bir yağmurlu bahçeden
Yıllar külleniyor, izi kalıyor aşkın Yüreğim kurtulsada yangından, alevden
Yana yana kül olayım, unutup yine sevdalanayım Geçmem bir daha Kadıköy’den
Sen uzaklarda ülkem, ben gurbetde bir göçmen Zamanı durdurabilsem, ne ben kalsam ne sen gitsen
Ey akşam vapuru, sana mı kalır dünya? Ben o yağmurlu iskeleye inmem, inmem
Sen uzaklarda ülkem, ben gurbetde bir göçmen Zamanı durdurabilsem, ne ben kalsam ne sen gitsen
Geçmem bir daha Kadıköy’den
Ezginin Günlüğü-Kadıköy DYG için
|