ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

SENİ SEVİYORUM

Önceleri söyleyemezdim sevdiğimi,anlatamazdım içimdekileri.

Çünkü hissetmedim hiç böylesine derin duyguları kimseye.

Merak ediyorum,acaba her gece seyrettiğim yıldızlar neden şimdi bu kadar parlak 

ve de neden daha geniş gökyüzü?

Neden adını duyduğum anda heyecandan yüreciğim hızlı hızlı çarpar?

Neden uyumak istediğim anda sen aklıma geliyorsun geceleri ve ben

 sabah ezanlarında uyandığımda gözümü açar

açmaz gül yüzün karşımda canlanıyor Seni sevdiğimi biliyorum,

ama anlayamıyorum!Bir aşk beni benden alıp bilmediğim,tarif edemediğim 

sınırsız ve mekansız bir aleme nasıl götürüyor anlayamıyorum.

Mantığımı hislerime teslim ettim artık,tıpkı rüzgarın dilediği yere götürdüğü 

bir kuru gül yaprağı gibi.Aşkının serserisi bir divaneyim.

Bazen de çocukluk aşkım geliyor aklıma.

O zaman duyduğum çocukça hisler.

Sevdiğime sevdiğimi söyleyemediğim platonik aşkım.O zaman da

sevgilimi görebilmek için saçma bahanelerle yaklaşmak isterdim kendisine.

Her işimde;koşarken,atlarken,oynarken,çalışırken

başarıyı yakalayabilmek için aşkımın adını ortaya koyardım.

O zaman çocuktum,her çocuk gibi masumdum... 

Şimdi yine seviyorum Anlıyorum

ki dürüst bir aşk,ebedi ömre adanmış bir aşk yaşayan herkesi,

o AŞK masumlaştırır,çocuklaştırır.

Kalpler yumuşar, gönüller genişler,gözlerden perdeler kaldırılır 

ve sevdiğini sevdiğin kadar görürsün.

Ey Sevgili!nasıl anlatayım sana,seni ne kadar sevdiğimi.Benim kalbim

öylesine geniş ki,içine tüm güzel insanlar,kuşlar,hayvanlar,dağlar, deryalar 

ve hepsinin sevgisi sığmış.Kapladıkları yerse bir köşesinde tek bir hücre.

Gerisi sadece sana ait ve sevginle dolu.Sen

benim sahip olduğum tek varlığım,aşk oyuncağımsın.Aşk oyuncak olur mu denilebilir.

Ama küçük bir çocuğun yüzünü güldüren oyuncak ve de

sevgi değil midir sadece?Verdiğinde tatlı bir gülüş, 

aldığında da acı gözyaşları...

Bir dakika unutsam seni ya da hayalin dahi kaçsa gözümün önünden 

saatlerce ağlarım.Tek saniye bile sürse, kaybetmişliğini

yaşamaya tahammül edemem.

Dokunamasam da ellerine,gözyaşların süzülmeden dudaklarına öpemesem de 

kirpiklerindeyken,uğrunda yüzlerce kez canımı feda etmek isterken,

bir tek canımla seni bir an bile mutlu

etme imkanını yakalayamasam da ömrüm boyunca,

parmaklarımla okşayamasam da saçlarını,

teninin kokusunu bir nefes dahi çekemesem de içime ve...

Ve sen,seni sevdiğimi bilemeden ölsen de...

Seni sevmekten vazgeçmeyeceğim.

Gün gelecek kelimeler tükenecek;aşkımı anlatacak sözcük bulamayacağım.

Ama hislerim diri, bedenim yorgun,sevdam solgun,

beklerken ölümü yapayalnız;yaşamanında alışkanlık olduğu,

ama benim sensiz geçen her anda ölümü yaşadığım

hayatta son nefeslerime doğru,başımı bir daha kalkmamak üzere 

son kez koyacağım yastığıma.

Güneşin benim için son kez battığı v

e de gecenin tüm mahlukatı gizlediği karanlık örtüsü altında,

belki de beklediğim sevgiliye kavuşmanın mutluluğunu anlatmak isteyen yıldızların

ışıltısını manzaralaştırmış penceremden gökyüzüne son bir bakış ta...

Madde değil,mana bağımlısı gönlümün en derin yerinden 

ve en kuvvetli haykırışıyla...

Ve hep aynı sözü...Yine o iki kelimeyi zevkle söyleyeceğim...

SENİ SEVİYORUM.

Yüreğim ne dediyse onu dinledim ben.
Kimi işaret ettiyse ona yöneldim.
Şimdi sen diyor da başka bir şey demiyor.
Ansızın bastıran bir yağmura hazırlıksız yakalanır ya insan,
işte öyle ıslattı beni aşkın.
Seni bekledim ben.
Yüreğimdeki heyecanı, gözlerimdeki yeşili,
dudaklarımdaki ateşi, ellerimdeki titremeyi,
küçük dokunuşları sana sakladım.

Ne sen beni bilirdin ne ben seni
ama bir yerlerdeydin ve mutlaka gelecektin.
Ve bir gün çıktın karşıma.
İşte o gün sevdaya dair ne kadar tortu varsa içimde eridi gitti.
Çocuk oldum yeniden.
Hani bıraksan yemyeşil bir kırda
bağıra çağıra şarkı söyleyip koşarım.
Seni bulmanın coskusunu hiç bitmeyecek bir enerjiyle yaşarım.
Seninle yep yeni bir hayatın başladığını biliyorum.
O hayatın içinde vazgeçilmez kıldığım tek şey sensin.

Bilirim, bu şarkı korkutur bazen insanı.
Neler oluyor diye sormadan
bir duygu selinin içinde bulursun kendini.
Ama zaten aşk öyle bir şey değil midir?
Sorarsan planlarsan onun adına aşk denir mi?
Bırak kendini, bırak ki aşkın büyüsü sarsın seni.
Kendini o eşsiz duyguların ferahlığına bırak.
Tut elimi birlikte çıkalım bu yolculuğa.
Yarınsız zamanların iki yolcusu olalım.
Kaygısızca yaşayalım aşkı, eriyelim birbirimizde.
Yüreklerimiz birbirimiz için atsın,
soluklarımız birbirine karışsın
Tutkunun alevleri dalga dalga sararken bedenlerimizi.

Gidersen... Gözümdeki son parıltıyı da alır götürürsün.
Bir zemherenin ortasında titrerken bırakırsın beni.
Ama merak etme ayakta kalırım ben.
Tıpkı fırtınaların boynunu eğip yıkamadığı kavak ağaçları gibi.
Senden bana yadigâr kalan her anıyı
bir kez daha bir kez daha yaşarım.
Aşkım da benden yadigar kalır sana...

Sisler Bulvarı

elinin arkasında güneş duruyordu
aylardan kasımdı üşüyorduk
ağacın biri bulvarda ölüyordu
şehrin camları kaygısız gülüyordu
her köşe başında öpüşüyorduk

sisler bulvarı na akşam çökmüştü
omuzlarımıza çoktan çökmüştü
kesik birer kol gibi yalnızdık
dağlarda ateşler yanmıyordu
deniz fenerleri sönmüştü
birbirimizin gözlerini arıyorduk

sisler bulvarı nda seni kaybettim
sokak lambaları öksürüyordu
yukarda bulutlar yürüyordu
terkedilmiş bir çocuk gibiydim
dokunsanız ağlayacaktım
yenikapı da bir tren vardı

sisler bulvarı nda öleceğim
sol kasığımdan vuracaklar
bulvar durağında düşeceğim
gözlüklerim kırılacaklar
sen rüyasını göreceksin
çığlık çığlığa uyanacaksın
sabah kapını çalacaklar
elinden tutup getirecekler
beni görünce taş kesileceksin
ağlamayacaksın! ağlamayacaksın!

sisler bulvarı ndan geçtim sırılsıklamdı
ıslak kaldırımlar parlıyordu
durup dururken gözlerim dalıyordu
bir bardak şarapta kayboluyordum
gece bekçilerine saati soruyordum
evime gitmekten korkuyordum
sisler boğazıma sarılmışlardı

bir gemi beni afrika ya götürecek
ismi bilmiyorum ne olacak
kazablanka da bir gün kalacağım
sisler bulvarı nı hatırlayacağım
kırmızı melek şarkısından bir satır
lodos tan bir satır yağmur dan iki
senin kirpiklerinden bir satır hatırlayacağım
seni hatırlatanın çenesini kıracağım
limanda vapurlar uğuldayacak

sisler bulvarı bir gece haykırmıştı
ağaçları yatıyordu yoksuldu
bütün yaprakları sararmıştı
bütün bir sonbahar ağlamıştı
ağlayan sanki istanbul du
öl desen belki ölecektim
içimde biber gibi bir kahır
bütün şiirlerimi yakacaktım
yalnızlik bana dokunuyordu

eğer sisler bulvarı olmasa
eğer bu şehirde bu bulvar olmasa
sabah ezanında yağmur yağmasa
şüphesiz bir delilik yapardım
hiç kimse beni anlıyamazdı
on beş sene hüküm giyerdim
dördüncü yılında kaçardım
belki kaçarken vururlardı

sisler bulvarı ndan geçmediğin gün
sisler bulvarı öksüz ben öksüzüm
yağmurun altında yalnızım
ağzım elim yüzüm ıslanıyor
tren düdükleri iç içe giriyorlar
aklımı fikrimi çeliyorlar
aksaray da ışıklar yanıyor
sisler bulvarı ayaklanıyor
artık kalbimi susturamıyorum

ATİLLA İLHAN...(ruhu şaad olsun)

Benim Korkum Ölüm Değil...

Geçen gün senin yanında aklıma ölümüm geldi
Sensizlik bir mızrak gibi saplandı kalbime
O son anı hatırladım, o seni koyup gidişimi
İlk defa bu kadar üzüldüm dünyaya geldiğime
Ölüm! kaçınılmaz sonuç o soğuk kelime
Bir gün ucuz bir fahişe gibi koynuma girecek
Yüzümde gezinecek pis ve iğrenç elleri
Korkudan büyümüş gözlerimde hayaller can verecek
Biliyorum üzüleceksin, ama bir gerçek
Bir yerde sevişmek gibi, bir yerde yaşamak kadar
Ne hazin sıcaklığımızın bizi terketmesi
Ve yüzümüze birbiri ardınca kapanan kapılar
Ergeç uzanır bir el son kampanyayı çalar
Anlarız kaçınılmaz anın geldiğini
Şehre bir bomba düşmüş gibi aynalar, camlar kırılır
İnsan arar da bir türlü bulamaz güzelliğini.
Kimse benim kadar bilemez ölümün rezilliğini
Seni koyup gitmenin hüznünü ben anlarım
Çünkü ben sende buldum kendimi, sende sevdim
Senin yanında seninle değerlendi zamanlarım
Ne acı gün kadehlerin boş kalması, şarkıların yarım
Mevsimlerin birbiri ardınca bir anda bitivermesi
Ansızın toprakla dolması gözlerimizin
Karnımıza o çirkin böceklerin girmesi
Kim bilir ölüm belki de bir çilenin sona ermesi
Belki güzeldir, şu sefil dünyaya boş gözle bakmak
Ne çare ki sen varsın, o dünyada sen varsın
Benim korkum ölüm değil, seni yalnız bırakmak