Ekmek sarap sen ve ben
Bir de sabahin dördü...
Disarda kar
Odamiz ilik
Gözlerin ilik ilik damlarken bos kadehe
Anlattin bana agzi sarimsak kokan bir çocukla yattigini
Aski tattigini, karim dedigini ve aldattigini
Kiskandim Gogeni Tahitilim
Terlemis vücudunu silerken
Cüzzam mikrobunu ve yaktigi kulübesini
Saçlarin baglamisti ellerimi muz kokulum
Günesi dogurmustu ölü cisim
Marti çigliklariyla bir sahil kayaliginda
Nefesin vücudumu yakiyordu yer yer
Sam yelim Sahra-i kebirim
Kahrettim her seye o gün
Babanin sarap çanagina, Gogen e, kadere, sana, bana birde gittigin arabanin tekerine
Ne diyordum arkadas....
Diyordum ki ben bu zikkimi içmek için içerim
Ama içerken düsünmem neden içiyorum diye
Daha sonra yaparim hayatin felsefesini
Sirayla olurum Fatih, Selim, Kanuni
Bazen kadin hamaminda tellak....
Bazen Cristof Kolomb
Napolyon ken düsünürüm elbede geçen günleri
Timur ken Beyazit i yenisimi....
Bir kere Aristo nun hocasi olmustum
Ona verdigim dersle gurur duymustum
Bazen Jan Dark i kurtarmak için çalisan bir kahraman
Bazen odununu atesleyen bir cellat olurum
Eger daha da içersem
Shakespeare halt etmis derim karsimda
Salyali dudaklarimdan yayik sesimi dinlerim de
Iste Mozart in aradigi melodi bu diye gülerim
Enayiymis be Platon...
Bir içsinde görsün....Ne felsefesi varmis bu hayatin
Anlasin geçmisi kinali dünyanin kaç bucak oldugunu
Islak kaldirimlarda yürürken acirim
Önde yalpa vuran sarhosun zavalli haline
Ukalalik iste derim neme lazim senin
Kendine bak; sen de bir serserin bir sarhos....
Ve yavas yavas kaybolur aci kahkalarim
Sehrin izbe sokaklarinda
Yavas yavas kaybolur benligim.