Sen beni dün sevdin,
Bugün de,
Peki ya yarın,
Yarında sevecekmisin?
Ben seni yarından sonrada seveceğim.
Sen beni sadece yarın sev.
Hoşçakal dedirtme bana yarınlarıma.
Dünlerimi yıkatma bana göz yaşlarımla
Dün seviyordun,bugün seviyorsun.
Yarında sev beni,
Tıpkı dün ve bugün gibi...

Beni yarında sevecekmisin?
Sana her seni seviyorum değişimde,
Ben daha çok diyebilecekmisin bana yarınlarda?
Diyebilecekmisin bana
Dün ve bügün gibi
Aşkım beni hep sev ve hiç bırakma,
Ben seni dün sevdim,
Bugün eşit tuttum Tanrı`yla
Yarından sonra da,
Senin için öleceğim.

Sen beni sadece yarın sev.
Dün gibi
Bugün gibi
Yarında sev beni,
Bilmeden bugün seni Tanrı`yla eşit tuttuğumu,
Yarından sonra da senin uğrunda öleceğimi,
Bilmeden,ölümde girse araya
Seni sonsuza kadar seveceğimi.
Dün gibi,
Bugün gibi,
Yarında sevecekmisin beni ???

Bana aşkı anlatma
Yaşadım
Çıkamadım dipsiz kuyularından…

Bilirim
Düşlerdeki pembe halini…
Yaşadım
Deniz kadar özgürlüğnü
Bilirim
En olmaz zamanlarda
Yüreğime vuran
Dalgalarındaki mavisini
Ve sesini
Ve o hırçın
Deli dolu geliş gidişlerini
Ta içimde duyarım
Fırtına öncesi sessizliğindeki
Nefesini…

Bana aşkı anlatma
Yaşadım
Gönül gözümle
Yaşadım
Yüzümdeki gözümle
Bilirim
Saflığın en beyazındaki
Dürüstlüğünü,güzelliğini
Sevginin ölmezliğini
Asilliğini…
Bilirim
Kuşkulardaki gri rengini
Yalnız kalışlarda
Gözyaşlarına isyankarlığını
Asiliğini…
Bilirim uzak bakışlardaki
uzak kalışlardaki
Özlemlerini,erişilmezliğini
Ve çaresizliğini…

Bana aşkı anlatma
Yaşadım
Uzak ihtimal tenlere açlığını
V e o tenlerdeki
Sönmeyen yakıcı sıcaklığını
Yaşadım
İlmek ilmek damla damla
Atlamadım hiçbir evresini
Hiçbir sırasını
Bilirim
Acılardaki,hüzünlerdeki
O geçmek bilmez gecelerdeki
Karaların en karasını
Sen yaşamadın bilemezsin
Ayrılıkların o kapanmaz yarasını…

Bana aşkı anlatma…

Boşluk

Sen bu şiiri okurken
Ben çoktan bu şehirden gitmiş olacağım
Artık ne özlemlerimi duyacaksın bıçak yarası
Ne de Telefon ların çalacak gece yarısı
Ve bu zavallı yüreğim olmayacak artık
Kaprislerinin hedef tahtası
Seni sana
Beni bir akıl hastanesine
Bırakıp gideceğim bu şehirden

Nasılsa kavuşamadım sana
Nasılsa dudaklarının kıyısına varamadım
Nedense bütün çıkmaz sokaklar adresim oldu
Ve nedense bütün kırmızı ışıkları üzerime yaktın
Ne yaptımsa
Bir türlü sana yaranamadım
Artık adressiz
Işıksız
Ve öylesine ıssızım
Dünlerin kadar eskiyim
Verdiğin acılar kadar paslıyım
İşte çıkıp gidiyorum hayatından
Nasılsa fark etmez senin için
Belki çok şanslı
Belki de en yaşlıyım
Artık
Pusulam hasreti
Saatim yalnızlığı
Ve takvimler sensizliği gösteriyor bana
Neylersin
Yolcu yolunda gerek
Belki bundan sonra
Belki senden sonra
Adam olur bu “asi yürek”
Ve dersini alır da bu sevdadan
Bir daha
Boyundan büyük denizlere
Asılmaz kürek

Yarın bu saatlerde
Ben yollarda olacağım
Sen kimbilir kaçıncı uykunda
Masal mavisi bir Rüyada
Ve elbette o korsan yüreğin
Yine pusuda
Oysa
İlk defa sesimi duymayacaksın
Sitemlerin sahipsiz
Soruların cevapsız kalacak
Belki ilk defa içini kemirecek yokluğum
Tanımadığın bir korku içini saracak
Ve ilk defa kendinle hesaplaşacaksın
Ne oldu?
Ne oluyor?
Ne olacak?
Sonra
Bir gözün kör
Bir kulağın sağır
Bir ayağın kırık
Bir kolun kesik
Düşeceksin yollara
Yani baştan başa yarım
Yani baştan başa eksik
Bütün duvarlar üstüne yıkılacak
Belki ilk defa
“Unutuldum” diyerek için sızlayacak
Ve sen bu şiiri okurken
Ayrılığımız çoktan başlamış olacak
Belki de son tesellin
Sana yazdığım “bu son şiir” olacak
Ve kimbilir
Unutulmuş bir gecenin tam ortasında
Başucundaki bir radyoda
Uykusuz bir şair yüreğini çınlatacak
Ve bir daha fısıldayacak kulaklarına
Sana adanmış bu satırları

“Bütün şehirler uyur
İstanbul uyumaz
Ve birgün
Bütün sevenler unutur seni
Ama bu “şair yürek”
ASLA UNUTMAZ”