ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

SEVGİ YAĞMURUNDAN YÜREĞİNE BİR DAMLA DÜŞÜRMEYİ BİLENLERE

SEVGİ YAĞMURUNDAN YÜREĞİNE BİR DAMLA DÜŞÜRMEYİ BİLENLERE

SEVGİ YAĞMURUNDAN YÜREĞİNE BİR DAMLA DÜŞÜRMEYİ BİLENLERE

 DOĞUM GÜNÜN KUTLU OLSUN

NİCE  MUTLU  YILLARA

SADECE BANA GEL

Sadece Bana gel, sadece bana...Yıllardır içinde sakladığın ve haykırmak icin biriktirdiğin sevda sözlerinle gel.Ya da konusma,tek bir söz bile söyleme,suskunluğunla gel.

Utangaçlığın,güçsüzlüğün üzerini yalanlarla orttüğün hatalarınla gel.
Uyuyamadığın bütün uykuları,üşüdüğün kış sabahlarını, bunalarak gecirdigin bütün aksamları, seni yatağından sıcratan kabuslarını topla öyle gel..

 Arzuladığın ama ertelediğin ne varsa hepsini alıp gel..
Ben kosulsuzca sevmeye hazırım seni. Sorgulamadan, yargılamadan, değiştirmeye çalısmadan sevmeye hazırım.Hayatı seninle yeniden kesfetmeye, seninle yaşanacak sevdanın isimsiz neferi olmaya hazırım.
Gel ve sarıl bana.Bu sahte hayatların ortasında inandığım tek gercek sen ol. Suç ortağım ol.. Aşk suçunu birlikte isleyelim. Bekleyisle tüketme beni. Gel ve sarıl, son bulsun kalabalığın ortasında asırlardır süren korkunç yalnızlığım..
Vazgeçilmezim olmak icin gel. Seni kaybetmekten oyle korkayım ki, düşüncesi bile titretsin yüreğimi.

Sen olmadan yasayamayacağımı bileyim, sen olmadan gececek bir gün bile yaralasin,acıtsın kalbimi..

Sonsuza dek sevmeye..

MEHMET COŞKUNDENiZ

Hayatla röportaj yaptığımı gördüm rüyamda.

"Benimle röportaj mı yapmak istiyorsun?" diye sordu Hayat.

"Zamanın var mı?" diye sordum.

Gülümsedi.

"Benim zamanım Sonsuzluk" dedi Hayat. "Ne sorular var yüreğinde?"

"İnsanlarla ilgili en çok neye şaşıyorsun?" diye sordum.

Hayat yanıt verdi.

"Çocukluktan sıkılıp büyümek için acele ediyorlar, sonra yine çocuk olmanın özlemini duyuyorlar. Para kazanmak için sağlıklarını kaybediyorlar, sonra sağlıklarını kazanmak için paralarını kaybediyorlar.

Gelecekle ilgili endişelenmekten şimdiyi unutuyorlar. Sonra da ne şimdiyi ne geleceği yaşayabiliyorlar. Deneyim iyi bir öğretmendir diyorlar ama deneyimin faturasını ödemek istemiyorlar.

Hayatlarını kazanmak için eğitim alıyorlar ama yaşam ustası olmayı bilmiyorlar. Bu nedenle de, hiç ölmeyecekmiş gibi yaşıyorlar, hiç yaşamamış gibi ölüyorlar."

Hayat elimi tuttu. Bir süre sessiz kaldık.Derin bir nefes aldım. Ona, insanların neleri öğrenmelerini istediğini sordum.

Hayat yanıtladı.

"Hiç kimseyi seni sevmeye zorlayamayacağını, yapabileceğin tek şeyin seni sevmelerine izin vermelerini isterdim.

Affetmenin affederek öğrenilebileceğini öğrenmelerini isterdim.

Başkalarıyla kendilerini kıyaslamamayı öğrenmelerini isterdim. İki insanın aynı şeye bakıp farklı şeyleri görebileceğini öğrenmelerini isterdim."

Hayat derin bir nefes verdi. Hayatın nefesi kelimelere dönüştü.

"Söylediklerimi yüreğine kaydet" dedi. Söylediği cümleyi yüreğime kaydettim.

"Başkalarını affetmek yeterli değil, kendini de affetmeyi öğren".

Yüreğim kuş gibi hafiflemişti.

"Son bir soru daha, Hayat" dedim. "Benden ne istiyorsun?"

Bütün odayı beyaz bir ışık kapladı... ve Hayat yanıtladı.

"Senin kendin olmanı istiyorum, yoksa başkası olurdun. Sana bugün ihtiyacım olduğunu bil, yoksa bugün benimle olmazdın. Kendi eşsizliğini ve biricikliğini bil; çünkü ben kendimi tekrar etmeyecek kadar yaratıcı ve zenginim. ve gerçekten TEK değerli olanım. Değerimi bil."

Hayat ın içimde dışımda her yerde aktığını hissettim. Kendimizi sevdiğimiz kadar Hayat ı sevebilirdik ancak., Ne daha az ne daha fazla….

DOSTLUK 

BİR yaz günü, plajda kumlarla oynayan iki çocuğu seyrediyordum.
Deniz kıyısında, kapılarıyla, kuleleriyle, tünelleriyle kocaman bir kale
yapmak için harıl harıl çalışıyorlardı. Kale neredeyse tamamlanmışken,
büyük bir dalga gelip her şeyi sildi süpürdü..
Kocaman kaleleri bir anda ıslak bir kum yığınına dönüştü. Bütün
uğraşlarının bir anda gözlerinin önünde yok olduğunu gören çocukların göz
yaşlarına boğulmalarını bekliyordum.
Ama beni şaşırttılar. Ağlamak yerine, ikisi de kalkıp el ele tutuştular ve
gülerek kıyıdan biraz daha içerde yeni bir kale yapmaya giriştiler.
Çocukların, o anda bana önemli bir ders verdiklerini fark ettim.
Yaşamımızdaki her şey, yaratmak için üstünde çok zaman ve enerji sarf
ettiğimiz her karmaşık yapı, aslında kumdan kalelerdir. Er ya da geç, bir
dalga gelip yılların çabalarını bir anda yok edebilir.
Sadece ve sadece başka insanlarla kurduğumuz ilişkiler, her şeye direnir,
ne olursa olsun sağlam kalabilirler..
Her şeyin yok olduğu anlarda sadece tutacak bir eli olan insanlar
gülümseyebilirler..

HAROLD KUSHNER

SEVGİ YAĞMURUNDAN YÜREĞİNE BİR DAMLA DÜŞÜRMEYİ BİLENLERE