Kukla gibi oynatıyor beni hayat. Sürükleniyorum ordan oraya.. Dolanıyorum etrafında. Farkında bile değilsin!
Umrunda değilmişim oysa..
Diyorumki artık; sende umrumda değilsin aslında...
Oynatıyorlar beni!! Karşı gelemiyorum oyunlara!
Yoruldum artık... Bitsin savaşlar..
BİT artık!!
Lanet olasıca...
....
Ters düz olmuşum umrunuzda değil. Beni bilen bilir zaten. Dert etmiyorum kendime beni anlamamanızı.. Ben kendime yeterim. Ben, kendim için varım zaten..
Oysaki düşüncelerim farklıydı benim.. Ne kadar değişiyormuş insan.. Yaş ilerledikçe düşüncelerde değişiyormuş..
Büyüdükçe anlıyor insan..
Böylesi en güzeli belkide..Ters düz yaşıyorum hayatı...
Kaybettiğim zamanı...
Ağlıyorum.. Eskiden senin için ağlamış olmama
Ağlıyorum.. Hiçbir şeyi haketmediğin halde, sana değer vermeme
Ağlıyorum.. Hayatımı yaşamak varken, sessizliğe çekilmeme....
Hiçbirşey için değmezmiş oysaki.. Ağlarken anlıyorum. Sen değmezsin..Yaş larım değmez..Hayatımı senin yüzünden zehir etmeme değmez.. Artık eski ben le karşı karşıyasın.. Üzülsenmi, sevinsenmi bilemiyorum. . Ama bence en mantıklısı bu...
Ellerimle tutuyorum artık hayatı...
Yakalamaya çalışıyorum, zindan ettiğim zamanı..
Artık herşey farklı olacak.. Eski ben le karşı karşıyasın..
İster ağla, ister sevin; Sana inat yaşayacağım bu hayatı.......
Renk Değişir mi?
Sen değişir misin?
Ovunca gözlerini ben değişir miyim
