ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Bir gün sensiz ölmenin acısını bırakacağım satırlara..

Tabutum olacak gözbebeklerinden düşen gözyaşın.

Kefenim olacak susmaların.

Şimdi varlığın kepenklerini indirip

sensizliğinde uyumaya gidiyorum.

Ve sabah kalktığımda değişten bir şey olmayacak..

 Her zaman ki acılar düşecek paydalarıma..

Uyandığımda perdelerime

hep yokluğun doğacak tıpkı gecelerimin alnına

yalnızlığın soğuk çığlıkları örtüldüğü gibi..

Yoksun işte..

Canım acıyor sadece.

Neden diye sorma..

Sadece yoksun.

 Soluyor taze baharlarım..

Sebep arama ne olur.

Sadece yokluğun ile varlığın arasında yavaş yavaş ölüyorum;

ötesi yok inan.

 

Bir tek adın kaldı dudaklarımda,
Bir de gözlerimde hatıraların...
Hani dik duracaktık acıya,
Hani aynı yürekle gülüp
Aynı gözlerde ağlayacaktık sevdaya...
Şimdi yalnızlığın ipi geçti boynuma.
Yokluğun yükledi sırtıma...

 

Bir tek acıların kaldı göz yaşlarımda..
Güneşi bile ağlatacak acıların..
Oysa ben yemin etmiştim,
Acıların için sırtımı semer bileceğim diye.
Söz vermiştim,
Sensiz ölmeyeceğim diye...
Şimdi sensizlik duruyor başucumda..
Şimdi ayazlar yüreğimi sorguluyor
Ayrılığınla yüzüme vurduğun kapımda..

 

Söyle ne olur...
Beni unuttuğunu söyle...
Hiç sevmediğini haykır..
Yeminlerinin yalan olduğunu,
Sevginin sahte olduğunu vur yüzüme...
Yemin olsun ki,
Bir damla gözyaşı düşmez artık..
Çünkü gittiğin gün,
Ayak uçlarında
" Sana " ölmüştüm sevgili..

" Unutma ki; ölenler, hiçbir zaman yaşayanlar için gözyaşı dökemezler..."

Sevgi yağmurundan yüreğine

bir damla düşürmeyi bilenlere

Yitirilmiş ne varsa

Hayatın şu yorgun ve doyumsuz yalanları arasında kaybolan yıllarım ve değer veripte ulaşamadığım sevgimin arasında kaybolup gidiyorum..Ve yorulduğumu hissediyorum..



Tam uyumaya çalıştığım an sen ve umutsuzluğumun kaybolduğu karanlıklar arasında ki senin varoluş hayalin beni ayakta tutuyor...Ve yavaş yavaş nefes almaya çalışıyorum..
Ve senin hayalin kaybolmasın diye geceye lanet okuyorum..
Kaybolmasından korktuğum için...


...Yürüyorum karanlıktaki hayaline.Ellerimi uzatıyorum ama karanlıklar arasında kayboluyor.
Gölgenle yarışıyorum.Sen bırakıp gitmek için;ben seni yakalayıp göndermemek için savaşıyoruz.

Yoruluyorum....Koşmaktan, yakalayamamaktan,yakalayıpta tekrar kaybetmekten yoruluyorum...
Susuyorum..Sessiz çığlıklar atıyorum duyamayacağın...
Korkuyorum....Bu seferki başka.Artık korkmamaktan korkuyorum.
İçimin kurumasından,ağlayamamaktan korkuyorum.
Bana anlamsız bakan gözlerinde;gözlerimin yaşarmamasından korkuyorum....

Anlıyor musun?
Hayır!anlamıyorsun...Anlamadın,anlamayacaksında.

Kayboluyorum...
Sende kaybettiğim ruhumu bende bulamıyorum...
Çırpınıyorum,çırpındıkça da batıyorum...
Elimi uzatıyorum tutan yok...
Karanlığı avuçluyor parmaklarım...
Yalnızlığım bile beni yalnız bırakmış....
Sessiz çığlıklar atıyorum duymuyorsun..duymuyorsnn...

Yoruluyorum...
Susuyorum...
Korkuyorum...

Anlıyor musun?
Hayır!

An-la-mı-yor-sun...!

 

 

 

 

Bugün sana üşüyorum
içimde sessiz çığlıklar ardı ardına kopuyor
arzularım yoklukla öpüşüyor.
Bütün geceleri sabahlara bağlıyorum
senin bana ağlayışını hatırlıyorum
her sevişmemizden sonra sen bana sırtını döner ağlardın
ben niye ağladığını her soruşumda sen sadece bilmiyorum derdin ve ben kendimi her soruşumda suçlu hissederdim.

BİR ADIN KALMALI Bir adın kalmalı geriye Bütün kırılmış şeylerin nihayetinde Aynaların ardında sır Yalnızlığın peşinde kuvvet Evet nihayet bir adın kalmalı geriye Birde o kahreden gurbet Sen say ki ben hiç ağlamadım Hiç ateşe tutmadım yüreğimi Geceleri koynuma almadım ihaneti Hele nihavend hele buse hiç geçmedi aklımdan Ve hiç gitmedi bir topak kan gibi adın İçimin nehirlerinden

                                           AxRxDxA

Sen Yoksan
Ne Doğan Gün
Ne Batan Gün
Ne de Dünya
Umrumda DeğiL...!

sevdim işte ötesi yok ........MORE

Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözlerim değil, yüreğimdi seni gören.
Sen damarlarımdaki kana karışıp, geldin oturdun yüreğime. Bir başka yerde
olamazdın zaten. Sen, benim en değerli yerimde, yüreğimde olmalıydın,
orada kalmalıydın. Çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek, ilk kez bu kadar
kolay kabullendi seni. Herhangi bir konuk değildin artık. Bu yüzden ne
ağırlama faslı vardı, ne de uğurlama. O yüreğin gerçek sahibiydin.

Şimdi sonbahar, kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsim baharı yaşadım
seninle. Çiçek çiçek açtın yüreğimde. Gökkuşağı zayıf kaldı, senin
renklerin karşısında. Taze bir yaprak gibi yeşildin. Açelya idin
pembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün. Kırmızıydın bir
ateş gibi. Ve maviydin... En çok bu renkle anmayı sevdim seni. Denize
tutkundum, denizi sensiz, seni de denizsiz düşünemedim.

Seni severken dünyayı da sevdim ben, insanları da... Kendime bile dar
gelirken, içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık. En kızgın,
en tahammülsüz olduğum anlarda bile, seni düşünmek yetti bana. İçimdeki
sevinç yüzüme yansıdı, güldüm. Beni öylesine güldüren senin sevgindi ve
ben kaygısız, içten gülüşün ne demek olduğunu, nasıl güzel bir şey
olduğunu anladım seninle...

Her şeye rağmen sevdim seni. Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk
yoktu. Koca bir kente, koca bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen elimden
tuttuğunda, patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi. Menzil
sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan her şeyi yok edebilirdim.
Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim, kül ederdim. Sana
ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm. Ve o göle bir tek sen
girebilirdin.

Sevdim ve hayrandım da... Her halin çekti beni. Duruşunu, uyumanı,
gülmeni, kızmanı, şaşkınlığını, saflığını, kurnazlığını, çocukluğunu,
olgunluğunu sevdim. Sesini de sevdim suskunluğunu da.
Küçük oyunlarını, kaprislerini, sitemlerini, korkularını sevdim. Seni ve o
doyumsuz sevdanı, uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu zaman.
Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seni
yeterince tarif edecek kadar derin olmadı.

Seni severken yorulmadım. Çünkü sen yaşam kaynağıydın. Her gün yenilendim.
Seninle çoğaldım, büyüdüm. Eksik kalan neyim varsa tamamladın.
Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin.

Sevdim işte ötesi yok...

        Ölürüm Unutuldukça...

                                Sessizce bir yıldız kayar gökten

                                        belki görürsün belkide görmez

          Bir kuş öter uzakta,

                                    belki duyarsın belki duymaz..

Vurulmuşum,

                                         içimdeki kurşunlar nankörlükten

                             belkide bilirsin belkide bilmez...

                                Son dost dediğim, çıkarırken

                son hançeri ciğerimden,

                Issızlaşırım...

  Gider kedim,

              son peynirimi yiyince

                      Son kırıntılar da biter,

                      uçar pencereden bir serçe...

Ölürüm..

    .....unutuldukça,

  ...unutuldukça,

......yavaşça

                       hayır duanda beni unutma...

                                                                                      Ahmet Ünal ÇAM

Hoşçakal gülüm...
Buraya kadarmış işte
Bitiyor telaş,
Gelince ölüm...