ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Deniz üfleyince inciye ruhundan
         Sevgi de,saygı da,şevkatte,aşkta inci;
                    Sevgi de,saygı da,şevkatte,aşkta Deniz...

İster içinde çok şey geçmiş hikayeler olsun ister içinde hiçbir şey olmayan hikayeler, hikaye okunduğu yerde kalıyor hayat sadece akıyordu. Ancak tutabildiğiniz kadarı hatıranızdı, hayatınız bile sayılmazlardı belki. Ardınızda bıraktığınız yıllar bir başkasınındı. Yaşadıklarınızın çok noksanı vardı. Akşamı erken inen bir günde Karaköy’de yolcularını indirmesi demekti hayat. Motoru bozulan bir otobüsün yolda kalmasıydı. Bir sis sabahı motorların kalkmamasıydı ya da sahura kalkamadığınız ağır uykularınızdı. Bayramı gömleğinden tanımanızdı. Çocuğunuzu mektebe götürdüğünüz ilk gün askere ilk uğurladığınızdı. Taburcu edilen hastalarınızdı. Yokuş inerken birdenbire gördüğünüz denize sevinçle şaşırmanız nice gördükten sonra Kızkulesi’ni bir gün yeniden fark etmenizdi. Galata’nın kulesini köprünün bir bacağını tamamen unutmanız adaları bir uzaklık olarak ölçü bilmenizdi. Evkaftaki memuriyetiniz ya da ondan söz eden şiirlerin sizin hayatınızmış gibi içinizi sızlatmasına izin vermenizdi hayat. Parasız yatılılarınız, filizkıran fırtınanızdı. Yazarına inanıp Mesut İnsanlar Fotoğrafhanesi’ ni sokak sokak aramanızdı. Bugünün dostluklarının yarının yürek yarası olduğunu anlamanızdı. Okuma bayramlarında Halit Ziya’nın ya da Çamlıca’daki Eniştemizin elini öpmeye gitmenizdi. Tante Rosa’yı teyzeniz, Ferhunde Kalfa’yı büyüteniniz bilmenizdi. Dudaktan kalbe indirdiklerinizdi. Nilgün’ün önce beş cilt sonra tek cilt sonra beş bin cilt olup yeni doğum yapanların kızlarına bir bir ad olması hayat vermesiydi. Gençlikte okuduğunuz kitapları yaşlanırken sızıyla özlemenizdi. Edebiyat belki de hasretti, sadece hasret.

Belki, hayat kadar hayattı edebiyat da…

Y a da edebiyat da hayat kadar yalandı.

Uysal bir denize dönük yüzümüz, kapattığımız gözlerimizle…

                                          Fonda Itrî’nin segâh yürük semâisi…

                                                                        Susmak güzeldir....

DENİZ TÜRKÜSÜ

Deniz dediğin bir tarladır
Gülü gül, dikeni diken, tohumu tohum
Toprak gibi verimli, toprak gibi cömert
Betine bereketine kurban olduğum

Deniz dediğin bir tarladır
Uçsuz bucaksız bir tarla
Göbeği insanlarla kesilmiş
Çilesi insanlarla

Deniz dediğin bir tarladır
Sözü pek, eli ağır
Dost gibi güldürür insanı
Dost gibi ağlatır.

Deniz dediğin bir tarladır
Anadır, babadır, kardeştir
İnsan eline hasret
İnsan eli değer değmez ürperir
Binbir yerinden çatlar sevincinden
Nesi var, nesi yok çıkarır verir,
İnsan eli değmemiş denizlere bir damla alınteri
Bulutlar dolusu rahmetten mübarektir.

Deniz dediğin bir tarladır
Bulutlar, güneşler dibindedir
Geceler gündüzler dibindedir
Yıldızlar mevsimler dibindedir

Zifiri karanlık güller açılır dibinde
Bağlar, bahçeler kat kat, katmer katmer, deste deste
Bağlar, bahçeler zifir karanlık güller
İnsan eline hasret beklemekte.

Deniz dediğin bir tarladır
Kapılar açılır içinde kapılar
Bitip tükenmeyen bereket kapıları
Balıklar akıp gider bölük bölük tabur tabur
Alı al moru mor sarısı sarı.

...
Deniz dediğin bir tarladır
Üstünde başı boş rüzgâr
Gönlünce at oynatır
Üstünde bir avuç tuzlu köpük
İçinde milyonlarca yürek
Milyonlarca öpücük
Bir insan eli arar konacak
Bir insan eli muhkem, sıcak

Hey benim
Boydan boya cömert denizlerle çevrili
Güzel memleketim
Bu yaz tenha denizlerinde yıkandım
İnsan eli değmemiş ormanlar gibi vahşi
Dağ başında unutulmuş küçük kundaklar gibi yetim...

                                                                              Bedri Rahmi EYÜBOĞLU

Ezbere biliyorum bütün gizlerini
rüzgar gülünün imbatı tanıdığı kadar

Ekmeğin adı susuzluğun adı açlığın adı
dorukları olgunlaştıran baş dönmesi
senin çıplak gövdeni yoğunlaştıran

Açık suyun tanığı uzun kolların
toprağın yalnızlığı bacaklarının arasında
doğumun ve ölümün yalnızlığı

Yatmışsın orada acı bir öykü gibi tıpkı
mutlu çağların destan kabartmalarında
sıcak çakılların yakıcı kumların arasında
isyanın gerçekliği senin duruşun

Büyüyen bir çayırdır yaşamın senin
karanlığın üstüne iner her gece
örter onu tül perde duruluğuyla
deniz kıyısındaki kadın
benim uzak sevgilim
güneş işte böyle doğar darağacında...

                                                           Özdemir İNCE

Diyorum ki, bir gün sevdamı yüreğime yüklesem,
           alıp gölgemi yanıma dağ deniz çekip gitsem
                                     insanın olmadığı uzak kıyılara... 
Ormanlar dolaşsam, dağlar, denizler …
  Ağaçlar diksem bulutsuz adalara, çiçekler sulasam keyfimce,
      yıldızlar arkadaşım, kuşlar yoldaşım olsa…
           Şiirler toplasam gün boyu mavi göğün altında…

oysa elim ayağım birbirine dolanmıştı, seni o kadar yakından görünce. oysa hep uzaktan uzağa , hep içim otura kalka izlerdim seni ben. bu kadar beyaz mıydın gerçekten, kaç kuğu boynunda, tenin ellerimin izi kalacak diye korktuğum, dudakların iki küçük kapı sonsuzluğa açılan, gözlerinden bahsetmeye kalbim dayanmaz, derinliğinde kaybolduğum zamanların ardından, seni o kadar yakından görünce, tarifi yok artık gerisinin. bir melekle uyumanın tarifiydi çünkü, beni aşan. içimi aşan , dalgalı saçların, yüzmeyi bilmeden, boğulmaktan korkmadan. seni yüzüyorum, yüzün gülmelerimin denizi. seni o kadar yakından görünce, ardından hep kamaşık artık gözlerim, keşke yalnız bunun için sevseydim seni...
C.Süreya